இறைத் தூதருக்கான சில முன்மாதிரிகள்!

எனக்கும் எனக்கு முன்னர் வந்த நபிமார்களுக்கும் இடையிலான உதாரணம் ஒரு கட்டிடத்தைக் கட்டிய மனிதனின் உதாரணத்தை ஒத்ததாகும்.

“அந்த மனிதர் ஒரு வீட்டை அழகாகவும், நேர்த்தியாகவும் கட்டினார். ஒரேயொரு கல் வைக்கும் இடத்தை மட்டும் விட்டுவிட்டார். அந்த வீட்டை மக்கள் சுற்றிப் பார்த்து (அதன் அழகையும், நேர்த்தியையும் கண்டு) வியந்தனர். இந்த இடத்தில் உள்ள கல் மட்டும் வைக்கப்பட்டிருக்கக் கூடாதா? என்று கூறினர். விடுபட்ட அந்த இடத்தை அடைக்கும் கல் நானாவேன். நான் நபிமார்களில் இறுதியானவன் என நபி(ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்”
அறிவிப்பவர்: அபூஹுரைரா
ஆதாரம்:புஹாரி-3535, முஸ்லிம்:6103

இந்த நபி மொழியை படிக்கும் நமக்கு பல உண்மைகள் தெரிய வருகிறது. ஒரு கூட்டத்தை தனக்கு பின்னால் அமைத்துக் கொள்ள விரும்புபவர் தன்னையே முன்னிலைப் படுத்திக் கொள்ள விரும்புவார். ஆனால் இந்த நபி மொழியில் அந்த கட்டடம் மிக நேர்த்தியாக கட்டப்பட்டு விட்டது. ஒரே ஒரு கல் மட்டுமே பாக்கியிருந்தது. அதனை வைத்து அந்த கட்டடத்தை முழுமைபடுத்தி விட்டதாக முகமது நபி இங்கு சொல்கிறார். இஸ்லாம் என்ற கட்டிடம் ஆதாமிலிருந்து ஏசு நாதர் வரை சிறுக சிறுக கட்டப்பட்டு முகமது நபி காலத்தில் ஒரு கல்லை வைத்து பூர்த்தி செய்யப்படுகிறது. இங்கு உலகில் பிறந்த அனைத்து தூதர்களுக்கும் இஸ்லாமிய வெற்றியை பங்கிட்டு விடுகிறார் முகமது நபி.

இஸ்லாமிய எதிர்ப்பாளர்கள் முகமது நபி குர்ஆனை தனது சொந்த முயற்சியால் புனைந்து கூறினார். இது கடவுளின் வார்த்தை அல்ல என்ற குற்றச்சாட்டை வைக்கின்றனர். அவர்களின் கூற்று உண்மையானால் இப்படி ஒரு வார்த்தையை முகமது நபி சொல்ல வேண்டிய அவசியமே இல்லை. எநத ஒரு சாதாரண மனிதனுமே தனது அறிவை மற்றவருக்கு பங்கிட்டு கொடுக்க விரும்ப மாட்டார். ஒருவருக்கு சிஷ்ய கோடிகள் உருவாவதற்கு அந்த நபரின் அறிவும், அவரின் ஆன்மீக சொற்பொழிவுகளும்தான் முக்கிய காரணம். இங்கு அந்த அறிவும் ஞானமும் உலகில் பிறந்த அனைத்து தூதர்களுக்கும் பங்கிட்டு கொடுக்கப்படுகிறது.

மற்றொரு இடத்தில் இறைத் தூதர் ஏசுநாதரையும், இறைத்தூதர் மோசேயையும் தன்னை விட தாழ்த்த வேண்டாம் என்ற கட்டளையையும் தனது தோழர்களுக்கு பிறப்பிக்கிறார் நபிகள் நாயகம். தனது காலில் யாரும் விழக் கூடாது என்றும் தான் வரும் போது யாரும் மரியாதை நிமித்தம் எழுந்திருக்கக் கூடாது என்றும் தனது தோழர்களுக்கு கட்டளையிடுகிறார். இப்படி ஒரு தலைவரை நம வாழ்நாளில் பார்த்திருக்கிறோமா? என்பதை நாம் சிந்திக்கக் கடமைபட்டுள்ளோம்.


பைபிளில் வரும் வேறொரு உவமையைக் கேளுங்கள்.

“வீட்டெஜமானாகிய ஒரு மனுஷன் இருந்தான், அவன் ஒரு திராட்சைத் தோட்டத்தை உண்டாக்கி, அதைச் சுற்றிலும் வேலியடைத்து, அதில் ஒரு ஆலையை நாட்டி, கோபுரத்தையும் கட்டி, தோட்டக்காரருக்கு அதைக் குத்தகையாகவிட்டு, புற தேசத்திற்குப் போயிருந்தான்.”
“கனிகாலம் சமீபித்த போது, அதன் கனிகளை வாங்கிக் கொண்டு வரும்படி தன் ஊழிக்காரரைத் தோட்டக்காரரிடத்தில் அனுப்பினான்.”

“தோட்டக்காரர் அந்த ஊழிக்காரரைப் பிடித்து, ஒருவனை அடித்து, ஒருவனைக் கொலை செய்து, ஒருவனைக் கல்லெறிந்து கொன்றார்கள்.”

“பின்னும் அவன் முந்தியவர்களிலும் அதிகமான வேறே ஊழியக்காரரை அனுப்பினான். அவர்களையும் அப்படியே செய்தார்கள்.”

“கடைசியிலே அவன் என் குமாரனுக்கு அஞ்சுவார்கள் என்று சொல்லி, தன் குமாரனை அவர்களிடத்தில் அனுப்பினான்.”

“தோட்டக்காரர் குமாரனைக் கண்ட போது இவன் சுதந்தரவாளி இவனைக் கொன்று, இவன் சுதந்தரத்தைக் கட்டிக்கொள்வோம் வாருங்கள் என்று ஒருவரோடொருவர் சொல்லிக் கொண்டனர்.”

“அவனைப் பிடித்து திராட்சைத் தோட்டத்திற்குப் புறம்பே தள்ளிக் கொலை செய்தார்கள்.”

“அப்படியிருக்க திராட்சைத் தோட்டத்தின் எஜமான் வரும் போது அந்தத் தோட்டக்காரனை என்ன செய்வான் என்று கேட்டார்.”

“அதற்கு அவர்கள்: அந்தக் கொடியரைக் கொடுமையாய் அழித்து, ஏற்ற காலங்களில் தனக்குக் கனிகளைக் கொடுக்கத்தக்க வேறொரு தோட்டக்காரரிடத்தில் திராட்சத் தோட்டத்தைக் குத்தகையாகக் கொடுப்பான் என்றார்கள்.”

“இயேசு அவர்களை நோக்கி: வீடு கட்டுகிறவர்கள் ஆகாதென்று தள்ளின கல்லே மூலைக்குத் தலைக் கல்லாயிற்று, அது கர்த்தராலே ஆயிற்று, அது நம்முடைய கண்களுக்கு ஆச்சரியமாயிருக்கிறது என்று நீங்கள் வேதத்தில் ஒருக்காலும் வாசிக்கவில்லையா?”

“ஆகையால் தேவனுடைய இராச்சியம் உங்களிடத்திலிருந்து நீக்கப்பட்டு, அதற்கேற்ற கனிகளைத் தருகிற ஜனங்களுக்குக் கொடுக்கப்படும்.”

“இந்தக் கல்லின் மேல் விழுகிறவன் நொருங்கிப் போவான். இது எவன் மேல் விழுமோ அவனை நசுக்கிப் போடும் என்று நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன் என்றார்.” (பைபில் மத்தேயு:21-33-44)

ஈஸா(அலை) அவர்கள் ஒரு உதாரணம் கூறியதாக பைபிள் கூறுகின்றது.

ஒருவர் தனது தோட்டத்தைக் குத்தகைக்கு விடுகின்றார். அதன் கணிகளைப் பெற்று வர தனது அடிமைகளை அனுப்புகிறார், தூதர்கள் அனுப்புகிறார்கள். அந்தத் தோட்டக்காரர்கள் அவர்களைக் கொலை செய்துவிடுகின்றனர். இறுதியில் தனது மகனை அனுப்புகிறார். அவரையும் கொலை செய்துவிடுகின்றனர். அந்த எஜமான் வந்து என்ன செய்வர் என்று கேட்டதும் யூதர்கள் அவர் வந்து தோட்டத்தைச் செய்தவர்களைக் கொன்றுவிட்டு தோட்டத்தை உரிய முறையில் பராமரிக்கும் ஒருவரிடம் ஒப்படைப்பார் என்கின்றனர். இந்த பதிலைப் பெற்ற ஈஸா(அலை) அவர்கள் “இவ்வாறுதான் தேவன் இராஜ்ஜியம் உங்களிடமிருந்து பரிக்கப்பட்டு அதை சரியாகப் பராமரிக்கும் இன்னொரு கூட்டத்தாரிடம் ஒப்படைக்கப் படும்” என்று கூறுகின்றார்.

இப்றாஹீம் நபிக்கு இஸ்மாயீல், இஸ்ஹாக் என இரு புதல்வர்கள் இருந்தார்கள். இஸ்ஹாக் நபியின் சந்ததியில் தான் தூதர்கள் வந்தார்கள். இஸ்ரவேலர்கள் தூதர்களில் பலரைக் கொலை செய்தார்கள். மற்றும் பலரைப் பொய்ப்பித்தனர். ஈஸா நபியின் வருகையுடன் இந்தத் தூதுத்துவம் அவர்களிடமிருந்து பரிக்கப்பட்டு மற்றொரு கூட்டத்தாருக்குக் கொடுக்கப்படும் என்று கூறுவதுடன் அது யாருக்குக் கொடுக்கப்படும் என்றும் கூறுகின்றார்கள்.

தவ்றாத்தில் கூறப்பட்டது போல் ஒதுக்கப்பட்ட கல் என இஸ்மாயீல் நபி பரம்பரை கூறப்படுகின்றது. நபியவர்களும் நான் அந்த விடுபட்ட கல் என்று கூறுவதுடன் தன்னுடன் (நுபுவ்வத்) இறைத் தூதுத்வ கட்டிடம் முழுமை பெறுவதாகக் கூறுகின்றார்கள்.

ஈஸா(அலை) அவர்கள் அந்தக் கல் பற்றிக் கூறும் போது “அந்தக் கல்லின் மீது விழுகிறவன் நொருங்கிப் போவான். அந்தக் கல் எவன் மீது விழுமோ அவன் நசுங்கிப் போவான் என்ற வாசகம் நபியவர்களை யாரும் அழிக்க முடியாது. அவர்களோடு மோதுபவர்களும் தோற்றுப் போவர். அவர் யாருடன் மோதுகின்றாரோ அவர்களும் தோற்றுப் போவர் என்று கூறுகின்றார்கள். இது நபி(ஸல்) அவர்களது வாழ்வில் நடந்தேரியது.

முகமது நபியை கொலை செய்ய முயன்ற யூதர்கள் முடிவில் தோல்வியை தழுவியதையும் நாம் வரலாறுகளில் பார்க்கிறோம். முகமது நபி காலத்திலேயே அரபுலகம் இஸ்லாமிய ஆட்சியின் கீழ் வந்ததையும் சரித்திரங்களில் நாம் பார்க்கிறோம்.

நானே அந்த விடுபட்ட கல் என நபி(ஸல்) அவர்கள் கூறுவதன் மூலம் தனது தூதுத்துவத்தை உண்மைப்படுத்தி உறுதிப்படுத்தும் அதே நேரம் தானே இறுதி நபிhttp://www.blogger.com/img/blank.gif, தனக்குப் பின் நபி இல்லை என்ற சத்தியத்தையும் நிலைநாட்டிவிட்டதையும் பார்க்கிறோம்.


தினமணியில் பழ கருப்பையா அவர்கள் இஸ்லாம் பற்றி சொல்லியிருக்கும் ஒரு கட்டுரை. படித்துப் பாருங்கள்.