ஜப்பானிய பெண்கள் அனுபவித்த கொடுமை....

(75 வருடங்களுக்கு முன்பு ஜப்பானிய பெண்கள் அனுபவித்த கொடுமை.... அதே நேரம் 1400 வருடங்களுக்கு முன்பே நபிகள் நாயகம் மெக்காவிலும் மதினாவிலும் ஏற்படுத்திய பெண்ணிய புரட்சியையும் இங்கு எண்ணிப் பார்க்கிறோம்.)

நாங்கள் மாதவிடாய் ஆனாலும் சாம்பலை அள்ளி வைத்துக் கொண்டு அவா்கள் வன்புணர வரும் பொழுது ஒத்துழைக்க வேண்டும் .

எங்களுக்கு என்று ஒரு பொிய அறையில் ஒரு கட்டிலில் ஒரு துணிமறைப்பும் மட்டும் இருக்கும் .ஒவ்வொரு கட்டிலுக்கும் வெளியில் ஒருவர் இருப்பா் .போா் இல்லாத காலங்களில் ஒருவருக்கு 30 நிமிடங்கள் வரை வன்புணர அனுமதி அளிக்கப்படும் .30 நிமிடங்களுக்கு மேல் ஒரு நிமிடம் இருந்தாலும் வெளியில் மானிட்டா் செய்பவா் அவரைத் தூக்கி வெளியில் எறிந்து விடுவாா் .அப்போது நாங்கள் ஒரு நாளைக்கு 20 பேருடனாவது இருக்க வேண்டும்.

அதுவே போா்க்காலங்களில் ஒருவருக்கு 5 நிமிடம் மட்டுமே வன்புணர அனுமதி அளிக்கப்படும்.அப்போது 50 போ் வரை கூட அனுமதிப்பாா்கள் .மாதவிடாய் ஆனாலும் சாம்பலை அள்ளிப்பூசி கொண்டு படுத்து இருப்போம் .

அப்போது முறையான பாதுக்காப்போடு கூட எங்களுக்கு இருக்காது .பால் வெறித்தனத்தோடு நடந்துக் கொள்வாா்கள் .கடித்து வைத்து பல காயங்களை உடலில் ஏற்படுத்துவாா்கள் .பலா் இந்த கொடுமைத் தாங்காமல் தூக்கிட்டு தற்கொலைச் செய்து கொண்டாா்கள் .

ஆணூறைகளும் குறைந்த அளவே சப்ளை செய்வாா்கள் .எங்கள் அந்த பாலியல் இச்சை பணியை முடித்த உடன் இந்த ஆணூறைகளை சுத்தம் செய்து உலர வைத்து கொடுக்க வேண்டும்.இதனால் பல தொற்று நோய்களால் கஷ்டப்படுவோம் .

எங்களுக்கு என்று குழந்தை உருவாகிவிட்டால் உடனே கலைக்க வேண்டும்.இப்படி பல முறை கலைத்து உடல் நலிவுற்று பலா் இறந்து போனாா்கள் .குழந்தை கலைக்க முடியாத சூழலில் ,மகப்பேறு முடிந்து குழந்தையை தூக்கி சென்று விடுவாா்கள்.
அது ஆணா ?பெண்ணா ? எங்கு சென்றது கூட நமக்கு கடைசி வரைத் தொியாது .

நீங்கள் எப்படி இங்கு வந்தீா்கள் ??அப்போது இராணுவ ஆட்சியில் ஒரு உத்தரவு இருந்தது .எந்த பெண்ணை எடுத்துக்கொண்டு போனாலும் யாரும் கேட்க கூடாது என்று .எனக்கு நன்றாக நினைவிருக்கிறது .எனக்கு அப்போது 13 வயது .வீட்டின் முன் ஒரு ஜீப் வந்தது.நான்கு ஐந்து பேர் துப்பாக்கியுடன் வந்து என்னை இழுத்துக் கொண்டு போனாா்கள் .என் பெற்றோா்கள் தலையில் அடித்துக்கொண்டு கதறினாா்கள் .என் பெற்றோரை நான் அன்றே பாா்த்தது கடைசி .எங்கள் நாட்டுப் பெண்கள் மட்டுமல்ல பல நாடுகளில் இருந்து சிறு சிறுப்பெண்கள் கடத்திக் கொண்டு வரப்பட்டாா்கள் .

அப்புறம் அரசு தன் தவறை உணர்ந்து எங்களை எல்லாம் விடுவித்தது. இன்று 96 வயதில் இருக்கிறேன் .அரசின் பாதிக்கப்பட்ட பெண்களுக்கு கொடுக்கும் சலுகைகள் இல்லாமல் குடும்பம் கூடஇல்லாமல் வாழ்ந்து வருகிறேன் .

அந்த நரகத்தை நினைவுகள் கொண்டால் என்னால் பல இராத்திாிகள் தூங்க கூட முடியாது .ஆனால் இன்னமும் பெண்கள் மீதான பாலியல் துன்புறுத்தல்கள் தீ்ா்ந்தப்பாடில்லை என்பது வேதனையான விஷயம்.

~chaarvi

இது ஜப்பானிய பெண் ஒருவரின் வாக்குமூலம் . (சகோதரி சார்வியின் பகிர்வில் இருந்து )