ஜாதிகள் இல்லையடி பாப்பா!

டி.என்.பாளையம்:தீண்டாமை கொடுமையால் அருகிலுள்ள பள்ளியில் பயில முடியாமல், 4.5 கி.மீ., தொலைவில் உள்ள பள்ளிக்கு செல்லும் பரிதாபமான நிலை, சத்தி அருகேயுள்ள கிராம குழந்தைகளுக்கு ஏற்பட்டுள்ளது.

சத்தி அருகே செண்பகப்புதூர் பஞ்சாயத்துக்குட்பட்டது குட்டை மேட்டூர் காலனி. இங்கு 100 குடும்பங்களை சேர்ந்த தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் வசிக்கின்றனர். அனைவருமே கூலித்தொழில் செய்து வரும் ஏழைகள்.இப்பகுதி மாணவர்கள் பள்ளிக்கல்வியை துவங்க வேண்டுமானால், 4.5 கி.மீ., தொலைவிலுள்ள நஞ்சப்பக்கவுண்டன் புதூர் நடுநிலைப்பள்ளிக்கு செல்ல வேண்டியுள்ளது.ஏன் இந்த கொடுமை; அருகில் ஏதும் பள்ளிகள் இல்லையா? என்ற கேள்வி எழுகிறது.காலனிக்கு அருகிலேயே 1.5 கி.மீ., தொலைவில் குண்டி பொம்மனூரில் யூனியன் நடுநிலைப் பள்ளி உள்ளது. ஆனால், அங்கு தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தை சேர்ந்த குழந்தைகளை சேர்க்க, ஜாதிக் கொடுமை குறுக்கே நிற்கிறது.

குண்டிபொம்மனூரில் பெரும்பான்மையாக வசிக்கும் மக்கள், தங்கள் ஊரில் உள்ள யூனியன் பள்ளியில், குட்டை மேட்டூர் காலனியை சேர்ந்த குழந்தைகள் கல்வி பயில, எதிர்ப்பு தெரிவிக்கின்றனர். பல ஆண்டுகளாக தொடரும் இவர்களது எதிர்ப்பை சமாளிக்க முடியாமல், குட்டை மேட்டூர் காலனி மக்கள், வேறு வழியின்றி நஞ்சப்பக்கவுண்டன் புதூர் பள்ளிக்கு அனுப்பி வருகின்றனர். குழந்தைகளும் தினமும் ஒன்பது கி.மீ., பாத யாத்திரை செல்கின்றனர்.இப்பள்ளிக்கு செல்ல பிஞ்சு குழந்தைகள் நீண்ட தூரம் நடக்க வேண்டும் என்பதை விட, எந்நேரமும் போக்குவரத்து நெரிசல் மிகுந்து காணப்படும் சத்தி - கோவை தேசிய நெடுஞ்சாலை மற்றும் சத்தி - மேட்டுப்பாளையம் நெடுஞ்சாலையைக் கடப்பதுதான் பெரும் சோதனை.

அந்தளவுக்கு குண்டி பொம்மனூரில் தீண்டாமை கொடுமை நிலவுகிறது. இங்குள்ள நடுநிலைப்பள்ளியில் 70 மாணவர்கள் கல்வி பயில்கின்றனர். இவர்களில் 64 பேர் ஒரு சமூகத்தையும், ஆறு பேர் மற்றொரு சமூகத்தையும் சேர்ந்தவர்கள். தாழ்த்தப்பட்ட மாணவர்கள் எவரும் பல ஆண்டுகளாக பயின்றதில்லை என்பது இப்பள்ளியின் வரலாறு.

இப்பள்ளி ஆசிரியர்கள் கூறுகையில், "குழந்தைகளை சேர்ப்பதில் நாங்கள் எந்த பாகுபாடும் பார்ப்பதில்லை. இங்கு நிலவும் எதிர்ப்பால், குட்டைமேட்டூர் காலனி மக்கள் இங்கு குழந்தைகளை சேர்ப்பதை நிறுத்திக் கொண்டனர்' என்றனர்.தங்கள் குழந்தைகளுக்கு நேர்ந்த கொடுமையைப் பற்றி வெளிப்படையாக கூறவும், குட்டைமேட்டூர் காலனி மக்கள் தயங்குகின்றனர். ஒன்றாம் வகுப்பு முதல் எட்டாம் வகுப்பு வரை பயிலும் 32 மாணவர்கள் இரண்டு தேசிய நெடுஞ்சாலைகளைக் கடந்து, நான்கரை கி.மீ., நடந்து, நஞ்சப்பகவுண்டன் புதூர் பள்ளிக்கு செல்வதை பார்க்க பரிதாபமாக உள்ளது.ஜாதிய ஒடுக்கு முறை பள்ளி செல்லும் மாணவர்களைக் கூட விட்டு வைக்கவில்லை என்பது வேதனைக்குரியது.

-நன்றி: தினமலர்

ஜாதிகள் இல்லையடி பாப்பா!

குலம் தாழ்த்தி உயர்த்தி சொல்லல் பாவம்!

-பாரதியார்

'மனிதர்களே! உங்களை ஒரு ஆண் ஒரு பெண்ணிலிருந்தே நாம் படைத்தோம். நீங்கள் ஒருவரை ஒருவர் அறிந்து கொள்வதற்காக உங்களைக் கிளைகளாகவும் கோத்திரங்களாவும் ஆக்கினோம். உங்களில் இறைவனை அதிகம் அஞ்சுவோரே இறைவனிடம் அதிகம் சிறந்தவர்'

-குர்ஆன் 49:13

மனிதர்களுக்கிடையே உள்ள ஏற்ற தாழ்வுகளை மண் கவ்வ வைத்த வசனம் இது. எந்த குலத்தில் பிறந்திருந்தாலும் இறைவனை உளப்பூர்வமாக அஞ்சுபவனே இறை நெருக்கத்திற்கு பாத்திரமாகிறான். நான் நெற்றியில் பிறந்ததனால் நான் மட்டுமே உயர்ந்தவன். என் குழந்தைகள் படிக்கும் பள்ளியில் தாழ்த்தப்பட்ட குழந்தைகள் படிக்கக் கூடாது என்று எவராவது சொல்வாறாகில் அவரது இறை பக்தியை அவரது மூஞ்சியிலேயே எறிந்து விடுகிறான் இறைவன்.

ஹஜ்ஜூக்கு செல்பவர்கள் ஒன்பதாம் நாள் அரஃபா என்ற இடத்தில் தங்க வேண்டும். இது ஒரு முக்கிய கடமை. ஆனால் அந்த காலத்தில் உயர்ந்த குலத்தவராக கருதப்பட்ட குரைஷி(நம்மூர் பிராமணர்கள் போல) குலத்தினர் மற்ற மக்களோடு தங்காமல் 'முஜ்தலிபா: என்ற இடத்தில் தங்கினார்கள். 'முஜ்தலிபா' என்பது கஃபா ஆலயத்தின் எல்லைக்கு உள்ளேயும், 'அரபாத்' என்ற இடம் கஃபா ஆலயத்தின் எல்லைக்கு வெளியேயும் அமைந்திருந்தது.

உயர்ந்த குலத்தவரான குரைஷிகள் தாங்கள் மட்டும் புனித எல்லையில் தங்கிவிட்டு மற்றவர்களை அங்கே தங்குவதை தடுத்து வந்தனர். 'அரபாத்' என்ற இடம் ஊருக்கு வெளியே நம்மூர் சேரிகளைப் போல் ஒதுக்கப்பட்டவர்களுக்கான இடமாக அன்று அவர்களால் கருதப்பட்டது. முகமது நபி தனது பிரசாரத்தை ஆரம்பிக்கும் முன் பல ஆண்டுகளாக இந்த பழக்கமே தொடர்ந்து வந்தது.

இந்த கொடிய வழக்கத்தை மாற்ற நினைத்த இறைவன் உயர் குலத்தைச் சார்ந்த முகமது நபியையும், இஸ்லாத்தை ஏற்றிருந்த மற்ற உயர் குலத்தவர்களையும் 'அரஃபாத்' திடலில் அவசியம் தங்க வேண்டும் என்ற கட்டளையிடுகிறான்.

'அவன் உங்களுக்கு காட்டித் தந்தவாறு அவனை நினையுங்கள். இதற்கு முன் வழி தவறி இருந்தீர்கள்.'

'பின்னர் மக்கள் எங்கிருந்து புறப்படுகிறார்களோ அங்கிருந்து நீங்களும் புறப்படுங்கள். இறைவனிடம் மன்னிப்பு கேளுங்கள். இறைவன் மன்னிப்பவன்: நிகரற்ற அன்புடையவன்:'

-குர்ஆன் 2:198,199

அன்றைய கால கட்டத்தில் ஒதுக்கப்பட்டவர்களுக்காக அதாவது தீண்டத்தகாதவர்களுக்காக ஒதுக்கப்பட்ட இடத்தில் உலக மக்கள் அனைவரும் ஒன்று கூட வேண்டும் என்ற சட்டம் இந்த வசனம் இறங்கியவுடன் அமுலாக்கப்பட்டது. எத்தனையோ காலம் வீம்பிலே தீண்டாமையை கடைபிடித்த அந்த அரபுகள் இந்த ஒரு வசனத்தின் மூலம் தங்களின் பாரம்பரிய கொள்கைளை விட நேர்ந்தது. அது இன்று வரை தொடர்கிறது.

வன் கொடுமை சட்டங்கள் எத்தனை நாம் போட்டும் என்ன பயன்? அந்த உயர்குலத்து மக்களின் எண்ணத்திலே மாற்றம் ஏற்படாத வரை இந்த சட்டம் 'ஏட்டுச் சுரைக்காய்தான்'. உயர் குலத்து மக்களிடம் அந்த எண்ணம் இனியும் வரப் போவதில்லை. ஏனெனில் இந்து மத சட்டத்திலேயே இது தவறு இல்லை என்று இருக்கும் போது எவர்தான் தங்களை தாழ்த்திக் கொள்ள விரும்புவார்.

தீண்டாமைக்கு எதிர் கருத்து உடையவர்கள் கண்டபடி திட்டி பதிவுகளை போட்டு தங்கள் கோபத்தை தீர்த்துக் கொள்ளலாம். அந்த வசதி இல்லாதவர்கள் ரோட்டில் கும்பலாக நின்று 'தீண்டாமை ஒழிக' என்று கோஷம் போடலாம். தீண்டாமை குறித்து வேறு எந்தவொரு மாற்றமும் நம்நாட்டில் வந்து விடப் போவதில்லை.