பாகிஸ்தானிகள் தமிழில் சொற்பொழிவுகளை கேட்கலாமோ!

இலங்கையில் கிரிக்கெட் விளையாட பாகிஸ்தானிய அணிகள் வந்தபோது வெள்ளிக் கிழமை தொழுகை நேரமாகி விட்டது. உடனே பாகிஸ்தானிய அணிகள் அங்கிருந்த ஒரு ஜூம்ஆ பள்ளிக்கு தொழுகைக்காக சென்றனர். அந்த பள்ளியும் தமிழ் முஸ்லிம்களின் பள்ளி. மார்க்க சொற்பொழிவும் தமிழிலேயே சொல்லப்படும் பள்ளி.

இங்கு தொழுகைக்கு வந்த பாகிஸ்தானிகள் உர்து மொழியையும், பஞ்சாப் மற்றும் புஷ்து மொழிகளை பேசக் கூடியவர்கள். நமது தமிழ் மொழிக்கு சற்றும் சம்பந்தமில்லாதவர்கள்: நமது கலாசாரத்துக்கும் எந்த தொடர்பும் இல்லாதவர்கள். இப்படி பல மொழி பல கலாசாரம் கொண்ட அந்த மக்களை இந்த பள்ளியின் பக்கம் ஈர்தது இஸ்லாம். மொழி புரியாவிட்டாலும் தொழுகை, மற்றும் அந்த தொழுகையில் ஓதப்படும் குர்ஆன் வசனங்களும் அரபியிலேயே இருப்பதால் இவர்களுக்கு எந்த சிரமத்தையும் இங்கு எதிர் கொள்ள வாய்ப்பில்லை. எனவே தான் இஸ்லாம் தொழுகையில் மட்டும் உலகம் முழுவதற்கும் ஒற்றுமைக்காக அரபு மொழியை வைத்தது. அதே பள்ளியில் அந்த குர்ஆன் வசனங்களுக்கான மொழி பெயர்ப்புகளை பள்ளியின் உள்ளேயே தாய் மொழியான தமிழில் பிரசிங்கிக்கப்படுகிறது. குர்ஆன் அந்த மனிதனிடம் என்ன பேசுகிறது என்பதை அந்த மனிதன் அறிய வேண்டுமல்லவா? எனவேதான் தமிழில் பிரசிங்கிக்கப்படுகிறது. அதே போல் தொழுகைக்கான அழைப்பொலியும் அரபு இல்லாமல் தமிழில் இருந்திருந்தால் அந்த பாகிஸ்தானிகளும் 'ஏதோ பஜனை பாடுகிறார்கள்' என்று நினைத்திருக்கக் கூடும்.

தேவ மொழி அரபி என்றிருந்தால் பள்ளியின் உள்ளே தமிழ் நுழைந்திருக்க முடியாது. அந்த பாகிஸ்தானிகளும் தமிழில் தானே சொல்லப்படுகிறது நாம் ஏன் கேட்க வேண்டும் என்று வெளியில் காத்திருக்கவில்லை. சொல்லப்படுவது நம் அனைவரையும் படைத்த இறைவனின் வார்த்தை. நமக்கு புரியாவிட்டாலும் அதற்கு மரியாதை கொடுத்து நாம் அமர்ந்து செவி தாழ்த்தி கேட்போம் என்று அவர்களை உட்கார வைத்தது இஸ்லாம். இஸ்லாத்தைப் பொருத்த வரை உலக மொழிகள் அனைத்தையும் ஒரே தரத்தில் வைத்து பார்க்க வேண்டும் என்று சொல்கிறது. தாய் மொழிப் பற்று ஒருவனுக்கு இருக்கலாம். ஆனால் அந்த மொழிப் பற்று வெறியாக மாறிவிடக் கூடாது என்று இஸ்லாம் கட்டளையிடுகிறது. இதை நாம் சரியாக உள் வாங்கிக் கொண்டால் மொழியால் இனத்தால் நடக்கும் பல மோதல்களை தடுத்து விட முடியும்.

ஒரு முறை புசைலா என்ற சஹாபி பெண்மணி நபி அவர்களிடம் வந்து "இறைத்தூதரே நான் என் சமூகத்தை நேசிப்பது இன வெறியா" என்று கேட்டார்கள். அதற்கு நபி அவர்கள் "தன் சமூகத்தை ஒருவன் நேசிப்பது இன வெறி அல்ல. மாறாக தன் சமூகத்தை சார்ந்தவன் வரம்பு மீறி அநீதியை செய்யும்போது அவன் செய்வது தவறு என்று தெரிந்தும் அவன் தன் சமூகத்தைச் சார்ந்தவன் என்பதற்காக அவனுக்கு உதவினால் அதுவே இனவெறி" என்றார்கள்.

- நூல்: அஹ்மத்