குகையில் தங்கிய அந்த ஏட்டுக்குரியோர்!
'முகம்மதே! அந்தக் குகை மற்றும் அந்த ஏட்டுக்குரியோர் நமது சான்றுகளில் ஆச்சரியமானோர்' என்று நீர் நினைக்கிறீரா?'
குர்ஆன் 18 : 9
இந்த வசனத்தில் குகையில் தங்கியவர்களைப் பற்றி குறிப்பிடும் போது குகைவாசிகள் என்று மட்டும் குறிப்பிட்டால் போதும். அத்துடன் குகை மற்றும் ஏட்டுக்குரியவர்கள், சுவடிக்கு உரியவர்கள் என்றும் அல்லாஹ் கூறுகிறான்.
அப்படியானால் ஒரு சுவடி இவர்கள் வரலாற்றோடு முக்கியமான இடத்தைப் பிடித்திருக்கிறது என்பதை அறிந்து கொள்ளலாம். ஏதோ ஓர் ஏட்டை அவர்கள் வைத்திருந்தார்கள் என்பதற்காக மட்டும் இவ்வாறு நிச்சயமாகக் கூறப்பட்டிருக்காது. 'அந்த ஏடு ' என்று குறிப்பிட்டுச் சொல்வதென்றால் அது ஒரு முக்கியமான ஏடாக இருக்க வேண்டும். அந்த ஏடு ஒரு காலத்தில் கண்டெடுக்கப் பட்டு மக்களுக்கு அதில் உள்ள உண்மைகள் தெரிய வேண்டும் என்பதற்காகவே 'அந்த ஏட்டுக்குரியவர்கள்' என்று அல்லாஹ் கூறியிருக்க வேண்டும் அந்த ஏடு யாருக்குமே கிடைக்காது என்றால் 'அந்த ஏடு' என்று முக்கியத்துவப் படுத்தி இறைவன் கூறியிருக்க முடியாது.
அது என்ன சுவடி? அது என்ன ஏடு? என்பதெல்லாம் பல வருடங்களாக உலகத்திற்குத் தெரியவில்லை. ஆனால் சமீப காலங்களில் அந்த ஏடுகளில் இருந்த செய்திகள் இப்போது அம்பலமாகியுள்ளன.
'சாவுக் கடல் சாசனச் சுருள்கள்' என்ற தலைப்பில் 1998 ஆம் ஆண்டு ஒரு மாதத்தில் பல தடவை பிபிசி யில் ஒரு மணி நேரத்திற்கு ஒரு நிகழ்ச்சி ஒளிபரப்பப் பட்டது. அதில் சொல்லப் பட்ட செய்திகள் கேட்போர் அனைவரையும் வியப்பில் ஆழ்த்துவதாக இருந்தது. இந்த நிகழ்ச்சியின் முதல் ஒளி பரப்பு 1993 ஆம் ஆண்டிலேயே காட்டப் பட்டதாகவும் சொல்லப் பட்டது. அதன் விபரங்கள்
1947 ஆம் ஆண்டு ஒரு நாள் ஆடு மேய்க்கும் ஓர் அரபுச் சிறுவன், காணாமல் போன தனது ஆட்டுக் குட்டி ஒன்றைத் தேடி சாவுக் கடலை ஒட்டிய ஜோர்டான் நாட்டு மலைப் பகுதிகளில் தேடி அலைந்தான். அந்த மலைப் பகுதி 'கும்ரான் மலைப் பகுதி' என்று அழைக்கப் படுகிறது. ஆட்டுக் குட்டியை தேடிய சிறுவன் அங்கிருந்த குகைக்குள் பார்த்த போது மண் பாண்டங்களில் சுருட்டி நிரப்பி வைக்கப் பட்ட தோல் ஆவணங்களைக் கண்டிருக்கின்றான். அவைகளில் சிலவற்றை எடுத்து வந்து செருப்புத் தொழிலாளியான தன் தந்தையிடம் கொடுக்க, மறுநாள் தந்தையும் மகனும் சேர்ந்து குகைக்குள் இருந்த அனைத்துச் சுருள்களையும் வீட்டுக்குக் கொண்டு வந்து சேர்த்தார்கள்.
அந்தப் பழைய தோல்களைத் தமது செருப்புத் தொழிலுக்குப் பயன் படுத்த எண்ணிய அந்தச் சிறுவனின் தந்தை தோல்களில் ஹிப்ரு மொழியில் எழுதப் பட்டிருந்த வார்த்தைகளின் பொருள் புரியாமல், அதை அப்பொழுது ஜோர்டான் மன்னர் ஆட்சியிலிருந்த கிழக்கு ஜெருஸலத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பழைய புத்தகக் கடைக்காரரிடம் காண்பித்திருக்கிறார்.
ஓரளவு ஹிப்ரு மொழியறிந்த அந்தக் கடைக்காரர் அந்தச் சுருள்கள் பழங்காலச் செய்திகளைக் கொண்டதாக இருக்க வேண்டும் என்று கருதி, ஒரு சில தீனார்களுக்கு அத்தனை சுருள்களையும் அந்த செருப்புத் தொழிலாளியிடமிருந்து விலைக்கு வாங்கிக் கொண்டார்.
கிறித்தவரான அந்தப் புத்தகக் கடைக்காரர் அந்தச் சுருள்களை அந்நகரில் இருந்த கிறித்தவ ஆலயத்தில் ஒப்படைத்து விட்டார். இந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் சுருள்கள் கண்டெடுக்கப்பட்ட விஷயம் வெளிப் பட்டது. அதில் உள்ள செய்திகளைத் தெரிந்து கொள்வதற்கு யூதர்களும் முஸ்லிம்களும் ஆர்வம் காட்டினர்.
அப்போது ஜோர்டானை ஆட்சி செய்த மன்னர் ஹூசைன், அந்தச் சாசன சுருள்கள் முஸ்லிம்,யூத,கிறித்தவர்கள் அடங்கிய ஒரு குழுவிடம் பொதுவாக ஒப்படைக்கப் பட்டு அவை ஆராயப் பட வேண்டும் என்று விண்ணப்பித்தார்.
ஆனால் கிறித்தவப் பாதிரியார்கள் அது தனியார் சொத்து என்று வாதிட்டு அதைப் பொதுவில் வைக்க மறுத்து விட்டனர்.கிறித்தவர்களில் பல அறிஞர்களுக்கும் கூட அவற்றைப் படிப்பதற்குச் சந்தர்ப்பம் அளிக்கப் படவில்லை.
இடைப்பட்ட அய்ந்தாண்டு காலங்களில் ஜெருஸலத்தில் இருந்த பாதிரிமார்கள் சில குழுக்களை ஏற்படுத்தி கும்ரான் மலைப் பகுதிகளில் இருந்த பொதுங்குகளில் தேடியலைந்து அங்கிருந்த சாசனச் சுருள்கள் அனைத்தையும் தங்கள் கைவசம் கொண்டு வந்து விட்டனர்.
1952 - ம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம் அனைத்துச் சுருள்களும் கிறித்தவப் பாதிரிமார்கள் கையில் போய்ச் சேர்ந்து விட்டன.பதினைந்தாயிரம்Manuscripts (கையெழுத்துப் பிரதிகள்) இவ்வகையில் இருப்பதாக தற்பொழுது கணக்கிட்டுள்ளனர்.
கடந்த அய்ம்பதாண்டுகளுக்கு மேல் அந்தச் சாசனச் சுருள்களில் அடங்கிய செய்திகளை, ஒரு குறிப்பிட்ட கிறித்தவப் பாதிரிகள் அடங்கிய குழு இருட்டடிப்பு செய்து வந்தது. பல கிறித்தவ அறிஞர்களும் ஆராய்ச்சியாளர்களும் அதைப் படிப்பதற்கு ஆர்வம் கொண்டு கேட்ட போதெல்லாம், அவர்களுக்கு அந்த வாய்ப்பு மறுக்கப் பட்டது.
சாசனச் சுருள்களைக் கைவசம் கொண்ட குழுவில் ஒருவர் இறக்க நேரிட்டால் அவருக்குப் பதில் அக்குழுவில் உள்ள மற்றவர்களால் வேறொரு பாதிரியார் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு அவருக்கு மட்டுமே அதைப் படிப்பதற்கு உரிமை வழங்கப் பட்டு வந்தது.
இவ்விதமாகவே இவ்வளவு காலமும் அந்த சாசனச் சுருள்களின் செய்திகள் ரகசியமாக வைக்கப்பட்டு வந்தன.இந்த இரகசியக் காப்பில் போப்பாண்டவரின் வாட்டிகன் சபை முன்னணியில் இருந்தது.
தோலில் பதிந்த அந்தப் பழங்காலச் சாசனம் அழிந்து விடும் நிலையைக் கண்ட அதன் ரகசியக் காப்பாளர்கள் அச்சாசனங்களை Microfilm (நுண்ணிய படச்சுருள்) எடுத்தார்கள்.
அதன் ஒரு செட் போட்டோ காப்பிகள் அமெரிக்காவில் உள்ள லாஸ் ஏஞ்சல்ஸ் நகரிலிருக்கும் ஒரு நூலகத்துக்கு பாதுகாப்புக்காக அனுப்பி வைக்கப் பட்டது.
1990 ஆம் ஆண்டு அந்த நூலகத்துக்குத் தலைவராக அய்ஸ்மேன் என்ற அறிஞர் நியமிக்கப் பட்டார். அவர் முன்பே அந்த சாசனச் சுருள்களைப் படிப்பதற்குஆர்வம் காட்டி, அதற்கான வாய்ப்பு மறுக்கப் பட்டவர்.
இப்போது தனது அதிகாரத்தில் உள்ள நூலகத்தில் இருந்து சாசனச் சுருள்களின் நுண்ணியப் போட்டோக்களைப் பெரிய அளவில் போட்டோ எடுக்கச் செய்து அவற்றைப் படித்தார்.
அவற்றைப் படித்தபோது தமக்கு வியப்பு ஏற்பட்டதாக வாக்கு மூலம் அளிக்கின்றார். இத்தனைக் காலமும் கிறித்தவ சபை அந்த சாசனச் சுருள்களை மற்றவர்களுக்குக் காட்டாமல் இருந்ததன் உள் நோக்கம் என்ன என்பதையும் புரிந்து கொண்டதாகக் கூறுகிறார்.
மைக்கேல் வைஸ் என்னும் சிகாகோ பல்கலைக் கழக ஹிப்ரு மொழிப் பேராசிரியர் ஒருவரின் உதவிக் கொண்டுஅந்த சாசனச் சுருள்களில் முக்கியமானது என்று அவர் கருதிய100 Manuscripts (கையெழுத்துப் பிரதி) களை ஆங்கிலத்தில் மொழியாக்கம் செய்து வெளியிட்டார்.
அந்தப் புத்தக வெளியீடு கிறித்தவ உலகத்தை உலுக்கியது என்றும், குறிப்பாக கிறித்தவ மத ஆலயங்கள் பேரதிர்ச்சியில் உறைந்து போயின என்றும் அந்த டாக்குமென்டரியின் செய்தியாளர் கூறுகிறார்.
மேற்கத்திய மக்களின் மத நம்பிக்கையைத் தகர்ப்பதாக அந்தப் புத்தக வெளியீடு இருந்தது என்றும் ஆகவே அந்த இரு அறிஞர்களும் சட்ட நடவடிக்கைகளுக்கு உட்படுத்தப் படுவார்கள் என்ற அச்சம் இருந்தது என்றும் அதன் செய்தியாளர் குறிப்பிடுகின்றார்.
அப்படி எது நடந்தாலும் அதைத் தாங்கள் எதிர் கொள்ளத் தயாராக இருப்பதாகவும் இதற்கு அஞ்சி ஒரு மிகப் பெரும் பேருண்மையை உலகத்திலிருந்து தாங்கள் மறைக்க விரும்பவில்லை என்றும் அவ்விரு அறிஞர்களும் வெளிப்படையாகக் கூறுவதையும் அந்தத் தொலைக் காட்சி டாக்குமெண்டரி பதிவு செய்து காட்டுகிறது.
கிறித்தவ மத ஆலயங்களில் இப்போது ஏசுவின் பெயரால் செய்யப் படும் மதச் சடங்குகளும் வழிபாடுகளும் ஆரம்ப கிறிஸ்தவர்களிடையே நடை பெறவில்லை என்பதையே சாசனச் சுருள்கள் நிரூபிக்கின்றன.
இந்தச் சடங்குகளுக்கும், ஏசுவின் பிரச்சாரத்திற்கும் கொள்கை கோட்பாடுகளுக்கும் எந்தச் சம்பந்தமும் இல்லை. அவை அனைத்தும் 'பவுல்' என்பவரால் பிற் காலத்தில் ஏற்படுத்தப் பட்டவை. மொத்தத்தில் இப்போது ஏசுவின் பெயரால் சொல்லப் படும் அனைத்து கிறித்தவக் கொள்கைகளும் பொய்யானவை. அவற்றை ஏசுவிற்கு அடுத்த தலை முறையில் வாழ்ந்த உண்மையாளர்களின் வாழ்வில் காண முடியவில்லை.
மேற்கண்டவாறு அறிஞர் அய்ஸ்மேன் கூறி வரும் போது, ஒரு யூதரிடம் அவற்றைப் பற்றி வாதம் செய்யும் போது, “It confirms Quran” அது குர்ஆனை உறுதிப் படுத்துகிறது என்று ஆணித்தரமாகக் கூறுகின்றார். அவ்விடத்தில் அந்த வாதம் நிறுத்தப் பட்டு மறு காட்சி காட்டப் படுகிறது.
இதே முறையில் மைக்கேல் வைஸ் என்ற அறிஞரும் பேசும் போது “It confirms Islam” அது இஸ்லாத்தை உறுதிப் படுத்துகின்றது என்று கூறுகின்றார். இங்கும் காட்சி மாற்றப் படுகின்றது.
ஆகவே இந்த சாசனச் சுருள்கள் எப்படி குர்ஆனையும் இஸ்லாத்தையும் உண்மைப் படுத்துகின்றன என்று அவர்கள் கூறுகின்றார்கள் என்பதைப் பார்வையாளர்கள் அறிய முடியவில்லை. அந்தச் செய்தியிலிருந்து நாம் ஆச்சரியமான ஓர் உண்மையைத் தெரிந்து கொள்கிறோம்.
ஏசு அவர்களுக்கு இறைவன் இஞ்சீல் எனும் வேதத்தை வழங்கியதாக திருக்குர்ஆன் பல இடங்களில் கூறுகின்றது. ஆனால் கிறித்தவ சமுதாயத்திடம் அந்த வேதம் நிச்சயமாக இல்லை எனலாம்.
ஏனெனில் பைபிளின் புதிய ஏற்பாடு என்பது இயேசுவுக்குக் கடவுள் வழங்கியதன்று. மாறாக ஏசுவைப் பற்றி மற்றவர்கள் எழுதிய குறிப்புகள்தான் புதிய ஏற்பாடு.
பைபிளின் பல இடங்களில் ராஜ்ஜியத்தின் சுவிஷேசத்தை ஏசு பிரசங்கித்தார் என்று கூறப்பட்டுள்ளது. எந்த இறை வேதத்தை கிறித்தவர்கள் மறைத்தார்களோ அதைத்தான் ஏசுவின் வழி வந்த நல்ல மனிதர்கள் தங்களுடன் எடுத்துச் சென்று குகையில் தங்கினார்கள் என்று முடிவு செய்யப் போதுமான காரணம் இருக்கிறது.
'குர்ஆனை ஒத்திருக்கிறது' என்பது தான் ஆந்தச் சுருள்களைப் படித்த கிறித்தவ அறிஞர்களின் கருத்தாகும்.
'இஞ்சீல்' எனும் வேதத்தைத் திருக்குர்ஆன் மெய்ப்பிப்பதாக திருக்குர்ஆனும் பல இடங்களில் குறிப்பிடுகின்றது. அந்த ஏடுகளை வாசித்த பாதிரியார்கள் திட்டமிட்டு மறைத்ததும் இந்தக் கருத்தை உறுதிப் படுத்துகின்றது.
மனிதர்களால் எழுதப்பட்ட ஏட்டுக்கு இவ்வளவு முக்கியத்துவம் அளித்து இறைவன் கூறியிருக்க மாட்டான் என்பதும் இக்கருத்தை மேலும் உறுதிப் படுத்துகின்றது.
-நன்றி திரு பி.ஜெய்னுல்லாபுதீன்.
இந்த ஏடுகள் சம்பந்தமாக மேலதிக விபரங்கள் தெரிந்தவர்கள் எனக்கு அனுப்பித் தந்தால் மிகவும் உபயோகமாக இருக்கும். அமெரிக்காவிலோ அல்லது ஜோர்டானிலோ வசித்து வரும் தமிழ் மக்கள் இது பற்றிய விபரங்களைச் சேகரிக்கலாமே! பிபிசியில் குறிப்பிட்ட இந்த நிகழ்ச்சியைப் பார்த்தவர்கள், அல்லது இந்த ஏடுகள் சம்பந்தமான வெப் சைட்டுகளைத் தெரிந்தவர்கள், அறிஞர் அய்ஸ்மேன் வெளியிட்ட புத்தகத்தைப் படித்தவர்கள் போன்ற அதன் அனைத்து விபரங்களையும் எனக்கு அனுப்பி தந்தால் அனைத்தையும் வெளியிடுகிறேன். இதனால் மற்றவர்களுக்கும் உங்கள் மூலம் பல உண்மைகள் சென்றடையுமே!
9 comments:
The Dead Sea Scrolls - the Koran connection
In 1947 a group of children stumbled upon the first set of scrolls in a cave on the shores of the dead sea. These scrolls were imediately identified as the work of a very devout sect of the Jewish community that lived centuries before the birth of Jesus (pbuh). Hershel Shanks says in his book Understanding the Dead Sea Scrolls: "Such was the discovery of the Dead Sea Scrolls, manuscripts a thousand years older than the oldest known Hebrew texts of the Bible, manuscripts many of which were written a hundred years before the birth of Jesus and at least one of which may have been written almost three hundred years before the journey of Mary and Joseph to Bethleham" (Understanding the Dead Sea Scrolls, Hershel Shanks, pp. 7-8).
An immediate frantic search ensued through the remaining caves in the region in order to find what other ancient scrolls could be discovered therein. A small group of "international" scholars in Israel were given exclusive access to them and the rest of the world was all but totally barred from gaining even the slightest glimpse of the texts (Prof. Eisenman observes that one of the major stumbling blocks for the publication of the scrolls was that "in the first place, the team was hardly international") . Prof. Robert Eisenman was one of the key players in the drama that finally lead to the release of the scrolls. In his book The Dead Sea Scrolls Uncovered we read: "In the spring of 1986, at the end of his stay in Jerusalem, Professor Eisenman went with the British scholar, Philip Davies of the University of Sheffield, to see one of the Israeli officials responsible for this - an intermediary on behalf of the Antiquities Department (now 'Authority') and the International Team and the Scrolls Curator at Israel Museum. They were told in no uncertain terms 'You will not see the Scrolls in your lifetimes'".
This stung them into action, and as a result of this statement, a massive effort was launched and five years later, through a whirlwind of media publicity, absolute access to the scrolls was attained. Prof. Eisenman eventually received 1800 pictures of the previously unpublished scrolls. The book goes on to describe how "Eisenman was preparing the Facsimile Edition of all unpublished plates. This was scheduled to appear the following spring through E. J. Brill in Leiden, Holland. Ten days, however, before it's scheduled publication in April 1991, after pressure was applied by the International Team, the publisher inexplicably withdrew and Hershel Shanks (author of Biblical Archiology Review) and the Biblical Archeology Society to their credit stepped in to fill the breach". However, finally in September 1991, the archives were officially opened and two months later the 2-volume Facsimile Edition was published.
We have already read the words of Mr. Tom Harpur in the preface to his book: "The most significant development since 1986 in this regard has been the discovery of the title "Son of God" in one of the Qumran papyri (Dead Sea Scrolls) used in relation to a person other than Jesus.....this simply reinforces the argument made there that to be called the Son of God in a Jewish setting in the first century is not by any means the same as being identical with God Himself." For Christ's Sake, pp. xii. So why don't we study these scrolls in a little more detail and see what else we can learn ?
The Dead Sea Scrolls consist of fragments from many manuscripts, however, some of the most interesting among them are the Pesher texts. The Pesher texts are strings of interpretations of Biblical verses compiled by the most knowledgeable among the Jews. The word itself is derived from the Hebrew root word p-sh-r, which means, "to explain". The texts consist of Biblical passages followed by the words pesher ha-davar "the interpretation of the matter is", and then the interpretation itself.
The basis of all of these texts is the notion that all of history is preordained by God. In other words, God is not restricted to looking at matters as "past", "present", or "future", rather, all of time is an open book to God Indeed, this is the essence of how prophets receive "prophesies", because God "sees" the future. So, remembering that we are henceforth quoting from texts that have been carbon dated at about 100 years or more before the coming of Jesus (pbuh), and that this dating is confirmed by literary analysis, and that the authors were a sect of very religious and devout Jews, considering all of this let us see what they have to say:
Those who have studies the scrolls have noticed a common theme prevalent throughout these manuscripts, that is, most of the pesher texts prophesise the comming of a "Teacher of Righteousness" who will be sent by God to the Jews. This "Teacher of Rightousness" will be opposed by the "Teacher of Lies" and the "Wicked Priest". These scrolls also predict the coming of two messiahs. These two messiahs are referred to as a 1) priestly and a 2) temporal messiah. What we had here was a society of very devout Jews who were convinced that the time of the coming of the two messiahs was at hand, therefore, they set about preparing for their advent by detaching themselves from the mainstream society, and dedicating their lives to their worship and the preparation for their imminent arrival.
In The Dead Sea Scrolls Uncovered, by Robert Eisenman and Michael Wise, we read that the early scrolls spoke of two messiahs, but that later on, the communities of the Jews began to combine them into one messiah:
"As we have suggested, contrary to the well-known 'two-Messiah' theory of early Qumran scholarship, these references to the 'Messiah of Aaron and Israel' in the Damascus Document are singular not plural... and one possible explanation for it is that it is evoking a Messiah with both priestly and kingly implications, like the somewhat similar recitations of Hebrews" (The Dead Sea Scrolls Uncovered, Robert Eisenman and Michael Wise, p. 162).
"According to the dominant view in the sectarian texts from Qumran, two messiahs were to lead the congregation in the End of Days, one priestly, and the other lay" (Reclaiming the Dead Sea Scrolls, Lawrence H. Schiffman, pp. 321-322).
The Jews had prophesies of two messiahs. The first was best known to them for his "religious" or "preistly" works which he would perform. The second was best known to them for his "kingly" works; his bringing of an epoch of peace.
These two prophesies refer to Jesus (pbuh) and Muhammad (pbuh). Jesus (pbuh) was best know for his "preistly" works. However, he never lead an army, and he never established a kingdom or a government. Quite the opposite, he called to peace and submissiveness and to leave the rule of the land to others (Matthew 22:21). He told his followers that he yet had many things to teach them but they could not bear them yet and that another would be coming after him who would teach them the complete truth (John 16:7-14).
Muhammad (pbuh) too began his ministry preaching submissivness and passiveness. However, his ministry was nurtured by God almighty to a point where it was able to defend itself and establish justice in the earth and abolish evil. His followers fought several wars in self defense and against injustice. The Islamic empire finally stretched from China to Spain and even those who did not follow Muhammad (pbuh) knew him well. However, what did they know him for? They knew him for his "kingly" actions and not for the "priestly" side of him that his followers knew.
"And fight against them until persecution is no more and religion is for God alone. But if they desist then let there be no hostility except against wrongdoers"
--The Qur'an, al-Baqarah(2):193
"Those unto whom We gave the Scripture recognize him Muhammad as they recognize their sons. But verilly, a party of them conceal the truth while they know it"
--The Qur'an, al-Baqarah(2):146
Over time, the prophesies of the Jews began to become a little blurred, and this in addition to the continuous persecution of many nations towards the Jews eventually lead to their blending of these prophesies into one single prophesy and their aggrandizing of this one all- conquering wondrous event that would finally relieve them of their persecution and pave the way for them to march forth conquering all nations, and establishing themselves as the protectors of the kingdom of God. For this reason, when we read the Gospel of Barnabas, we find that when the Jews ask Jesus (pbuh) whether he is "the messiah" he replys that he is not "the messiah" that they are expecting.
"Think not that I am come to send peace on earth: I came not to send peace, but a sword. For I am come to set a man at variance against his father, and the daughter against her mother, and the daughter-in-law against her mother-in-law."
--Matthew 10:34-35
This is because he understood their question. They were not asking him for his title, rather, they wanted to know whether he was the one who would finally fulfill all of their prophesies of leadership, power, and grandeur that they had been waiting for for so many centuries. For this reason, he told them that he was not "the messiah", but that "the Messiah" they were waiting for would not come until later. He was referring to the SECOND messiah in their prophesies. (the Jews had expectations of three prophecies to be fulfilled)
Lawrence Schiffman says regarding Pesher Habakkuk: "It (Pesher Habakkuk) describes the struggle between the Teacher of Righteousness and his opponents - the Man of Lies (also termed the Spouter or Preacher of Lies) and the Wicked Priest. The Spouter is pictured as heading a community. The dispute between the Teacher and the Spouter is seems to have been based on matters of religious interpretation and law. The Wicked Priest is said to have begun his rule in truth but then to have abandoned the way of truth. He then persecutes the Teacher, confronting him on the holiest day of the year, the Day of Atonement". (Reclaiming the Dead Sea Scrolls, Lawrence H. Schiffman, p. 228).
This prophesy also continues in Pesher Psalms: "This text also mentions the familiar dramatis personae: the Teacher of Righteousness, termed 'the priest'; the wicked priest; and the Man of Lies. The Wicked Priest persecuted the Teacher and sought to kill him. The man of lies lead people astray".(Reclaiming the Dead Sea Scrolls, Lawrence H. Schiffman, p. 229). What we begin to see in all of this is the story of the coming of Jesus (pbuh), his selection of Judas as one of the apostles, the deviance of Judas from the truth, how a sect of the Jews persecuted Jesus (pbuh), how this sect tried to deceive the masses and differed with Jesus (pbuh) regarding the truth of God's message, and finally, how they schemed with Judas to kill Jesus (pbuh). The Teacher of Righteousness is thus a reference to Jesus (pbuh); the "priestly" Messiah. The Wicked Priest is a reference to Judas, and the Spouter of Lies is most likely the leader of the "chief priests and Pharisees" who persecuted Jesus (pbuh) and are mentioned so often in the Bible.
Many Christian scholars have snatched up these prophesies in order to prove the validity of their claim that Jesus (pbuh) was indeed sent by God and that the Jews are required to follow him. However, they have been thwarted in their attempts by one other quite amazing piece of evidence that the Jews continually manage to refute their claims with, specifically, that the Dead Sea Scrolls claim that the coming messiah will be persecuted and that the Wicked Priest will try to kill him, but that the Wicked Priest will not be successful and that it is he who will recieve the fate he wished for the messiah.
In interpreting Psalms 37:32,
"The Wicked watches for the righteous, seeking to put him to death,"
the text states: 'Its interpretation concerns the Wicked Priest who watched out for the Teacher of Righteousness and sought to put him to death'"
(Reclaiming the Dead Sea Scrolls, Lawrence H. Schiffman, p. 233). So Judas will try to kill Jesus (pbuh).
"The Wicked Priest began his career with the support of the sectarians, but he quickly lost his way and began to transgress in order to increase his wealth". (Reclaiming the Dead Sea Scrolls, Lawrence H. Schiffman, p. 233).
"And said unto them, What will ye give me, and I will deliver him unto you? And they covenanted with him for thirty pieces of silver".
--Matthew 26:15
"Various theories have sought to identify the Teacher with Jesus, claiming that he was executed by the Wicked Priest. However, had that been the case, the text would not have gone on to explain how God took vengeance against the priest by turning him over to the 'ruthless ones of the nations'. And according to this text, the teacher certainly survived the ambush. Indeed the entire passage is an interpretation of Psalms (37:33) where the text continues,
"The Lord will not abandon him (the Righteous), into his hand (the Wicked); He (The Lord) will not let him (the Righteous) be condemned in judgment (by the wicked)." (Reclaiming the Dead Sea Scrolls, Lawrence H. Schiffman, pp. 233-234).
The author goes on to quote Pesher Habakkuk with regard to the Wicked Priest's intentions and his punishment. He says: "Ultimately, however, the Wicked Priest was punished: '.. because of his transgression against the Teacher of Righteousness and the men of his council, God gave him over to the hands of his enemies to afflict him with disease so as to destroy him with mortal suffering because he had acted wickedly against His chosen one'.
The Wicked Priest's enemies tortured him which represents divine punishment for his attacks on the Teacher of Righteousness. The sufferings of the Wicked Priest are even more graphically described in another passage: 'and all his enemies arose and abused him in order for his suffering to be fit punishment for his evil. And they inflicted upon him horrible diseases, and acts of vengeance in the flesh of his body'. But the one who suffered was the Wicked Priest, not the Teacher of Righteousness.
"The enemies of the Wicked Priest, the nation against whom he had made war, are said to have tortured him, so that his life ended in mortal disease and affliction." (Reclaiming the Dead Sea Scrolls, Lawrence H. Schiffman, p. 234). If we read the Gospel of Barnabas, we will find that when Judas came with the Roman troops in order to betray Jesus (pbuh), God raised Jesus (pbuh) unto Him and saved him. He then made Judas look and even speak like Jesus (pbuh) so that the Romans dragged him (Judas) away with them kicking and screaming that he was not Jesus (pbuh) but Judas. Even the Apostles were totally bewildered.
After the Romans had their fill afflicting Judas with all manner of abuse and torture, he was finally taken to trial. By now he had totally given up hope of ever being believed. So now when he was asked, "art thou Jesus?" He replied "Thou sayest". In other words, "you will not believe me if I say otherwise, so why fight it any more". His enemies (the Romans) then took him, mocked him, kicked him, cut him, spat on him, humiliated him, and tortured him. Finally, they put him up on the cross. It appears, however, that shortly after they took him down, he disappeared from his tomb (maybe to live in disease and torment and die later on if he was not already dead). The Gospel of Baranabas then goes on to describe how Jesus (pbuh) returned to the apostles to tell them of how God had saved him from the hands of the Jews and the Romans and how the traitor (Judas) was taken instead.
This is exactly what the Qur'an has been saying for 1400 years now; that Jesus (pbuh) was not forsaken by God to be killed by the conspiracy of the Jews and Judas, but that "it was made to appear so to them":
"But when Jesus became conscious of their disbelief, he cried: Who will be my helpers in the cause of Allah? The disciples said: We will be Allah's helpers. We believe in Allah, and bear you witness that we have surrendered (unto Him). Our Lord! We believe in that which You have revealed and we follow him whom You have sent. Enroll us among those who witness (to the truth). And they (the disbelievers) schemed, and Allah schemed (against them): and Allah is the best of schemers"
--The Qur'an, A'l-Umran(3):52-54.
"And because of their saying: We slew the Messiah Jesus son of Mary, Allah's messenger, and they slew him not nor crucified, but it appeared so unto them; and lo! those who disagree concerning it are in doubt thereof; they have no knowledge thereof save pursuit of a conjecture; for of a surety they slew him not"
--The Qur'an, Al-Nissa(4):157
. The scrolls then go on to describe how "Kittim" (the Roman empire) and the kings of Greece would both try to take Jerusalem (the symbol of the faithful), but that it would be Kittim (the Romans) who would finally be successful.
"Some texts also speak about an eschatological prophet who will announce the coming of the Messiah, a figure similar to Elijah in the rabinnic tradition" (Reclaiming the Dead Sea Scrolls, Lawrence H. Schiffman, p. 323).
Referring to the manuscript titled The Rule of the Community, verse 9:11-12, Mr. Schiffman says: "this text unquestionably refers to two messiahs who will be announced by an eschatological prophet and based on a the cave 4 manuscripts of Rule of the Community, the original publication team argued that this passage was added to the text later in the history of the sect. However, the evidence in these manuscripts does not sufficiently support such an assertion. As far as we can tell, the two-messiah concept was part of Rule of the Community from the time it was composed". (Reclaiming the Dead Sea Scrolls, Lawrence H. Schiffman, p. 324).
"And when there came unto them (the Jews) a Scripture from Allah, confirming that in their possession though before that they were invoking Allah (for the coming of Muhammad ) in order to gain victory over those who disbelieved, then when there came unto them that which they had recognized, they disbelieved in it. So let the curse of Allah be on disbelievers"
--The Qur'an, Al-Baqarah(2):89
The Dead Sea Scrolls make mention of many more quite amazing and illuminating prophesies and parallels with the teachings of the Qur'an and Islam. There are also many parallels with the historical series of events presented in this book, such as the reference to the "seekers of smooth things" (simplifying the law of the religion) which sounds amazingly similar to the description of Paul and his followers who "simplified" the religion of Jesus after his departure and removed all obligation from it all the while claiming that his authority came directly from "visions" of Jesus (pbuh). He is even quoted, while preaching this removal of obligation, as saying
"But I fear, lest by any means, as the serpent beguiled Eve through his subtlety, so your minds should be corrupted from the SIMPLICITY that is in Christ"
--2 Corinthians 11:3
There is so much more that could be said about the Dead Sea Scrolls and their confirmation of the Qur'an and the mission of Muhammad , however, that will have to be left to a future article where, God willing, many more detailed examples of this sort shall be analyzed in detail.
Misheal Al-Kadhi
maalkadh@mailbox.syr.edu
http://www.7cs.com/scrolls.html
'இஸ்ராயிலின் மக்களே! நான் உங்களுக்கு அனுப்பப்பட்ட அல்லாஹ்வின் தூதர்.எனக்கு முன் சென்ற தவ்ராத்தை(மோஸேக்கு அருளப்பட்ட வேதம்) உண்மைப் படுத்துபவன்.எனக்குப் பின்னர் வரவுள்ள அஹ்மத் என்ற பெயருடைய தூதரைப் பற்றி நற்செய்தி கூறுபவன். என்று மர்யமின் மகன் ஈசா கூறியதைநினைவூட்டுவீராக! அவர்களிடம் தெளிவான சான்றுகளைக் கொண்டு வந்த போது 'இது தெளிவான சூனியம்' என்று கூறினர்.
குர்ஆன் 61 : 6
பரவலாக நபிகள் நாயகத்தின் பெயர் 'முகம்மது' என்று அறியப் பட்டிருந்தாலும் அவர்களுக்கு 'அகமத்' என்ற மற்றொரு பெயரும் இருந்தது. நபிகள் நாயகம் அவர்களே 'என் பெயர் அகமத்' என்று கூறி இருக்கிறார். (நூல் புகாரி : 3532, 4896)
'எழுதப் படிக்கத் தெரியாத இத்தூதரை இந்த முகம்மதை அவர்கள் பின்பற்றுகின்றனர்.தங்களிடம் உள்ள தவ்ராத்திலும்(மோசேக்கு கொடுக்கப் பட்ட வேதம்) பைபிளிலும் இவரைப் பற்றி எழுதப்பட்டிருப்பதை அவர்கள் காண்கின்றனர்.இவர் நன்மையை அவர்களுக்கு ஏவுகிறார். தீமையை விட்டும் அவர்களைத் தடுக்கிறார்.தூய்மையானவற்றை அவர்களுக்கு அனுமதிக்கிறார். தூய்மையற்றவைகளை அவர்களுக்குத் தடை செய்கிறார். அவர்களுடைய சுமையையும், அவர்கள் மீது பிணைக்கப் பட்டிருந்த விலங்குகளையும் அவர் அப்புறப் படுத்துகிறார்.இவரை நம்பி இவரைக் கண்ணியப்படுத்தி இவருக்கு உதவியும் செய்து இவருடன் அருளப்பட்ட ஒளியையும் பின் பற்றுவோரே வெற்றி பெற்றோர்.
குர்ஆன் 7 : 157
இந்த குர்ஆன் வசனங்களிலிருந்து நமக்கு விளங்குவது ஏசுவுக்கு அருளப்பட்ட இன்ஜீல் என்ற வேதம் நம் கைக்கு கிடைத்தால், அல்லது யூதர்களின் வேதமான தவராத் நம் கைக்கு கிடைத்தால் பல உண்மைகள் வெளிச்சத்துக்கு வரும் என்று விளங்குகிறது. அமெரிக்காவில் பாதுகாக்கப் பட்டு வரும் அந்த ஏடுகள் வெளி உலகினரின் பார்வைக்கு வைக்கப் பட்டால் ஏசுவும் முகமது நபியைப் போன்ற இறைத்தூதர்தான் என்ற முடிவுக்கு கிறித்தவ உலகமும் வரும்.
நல்ல தகவல்கள் சுவனப்பிரியன்.
தங்களது பணி மேலும் சிறப்படைய எல்லாம் வல்ல அல்லாஹ்வை பிரார்த்திக்கின்றேன்.
அன்புடன்
ரசிகவ் ஞானியார்
வருகைக்கு நன.றி திரு தலித் ப்ரிஸ்ட். உங்களின் பின்னூட்டத்திலிருந்தும் பல செய்திகளைத் தெரிந்து கொண்டோம்.
நிலவு நண்பனுக்கும் நன்றிகள் பல!.
The Jesus Papers
by
Michael Baigent எழுதி்ய புத்தகத்தின் 13வது அத்தியாயம் வாசியுங்கள்.
மன்னிக்க வேண்டும். முந்திய பின்னூட்டம் என் நண்பர் பெயரில் வந்திருக்குமென்று நினைக்கிறேன். அதைத் தவிர்த்து விட்டு அடுத்த பின்னூட்டத்தை இடவும். நன்றி
The Jesus Papers by Michael Baigent என்ற புத்தகத்தின் 13 வது பகுதி இதைப் பற்றிப் பேசுகிறது.
வாசித்துப் பாருங்கள்.
இதில் எனக்கு வரும் ஐயம்: இப்படி Gabriel /ஜிப்ரில் என்ற பெயரில் "கடவுள்" ஆதாமிடமிருந்து ஆரம்பித்து பல 'தரவுகளை'த் தர, அவை ஒன்றோடொன்று ஒத்துவராத அந்தத் தரவுகளை எப்படி மனிதக் கரங்களால் மாற்றுப்படுத்த "கடவுள்" விட்டு விட்டார். ஏன் குரானை மட்டுமே பாதுகாத்தவர் முதலிலேயே ஆதாமுக்கோ ஆப்ரஹாமுக்கோ, ஈசாக்குக்கோ கொடுத்தவைகளையும் காத்திருக்கலாமே!? குழப்பம் இல்லாமல் இருந்திருக்கலாமே!?
தருமி சார்!
//இதில் எனக்கு வரும் ஐயம்: இப்படி Gabriel /ஜிப்ரில் என்ற பெயரில் "கடவுள்" ஆதாமிடமிருந்து ஆரம்பித்து பல 'தரவுகளை'த் தர, அவை ஒன்றோடொன்று ஒத்துவராத அந்தத் தரவுகளை எப்படி மனிதக் கரங்களால் மாற்றுப்படுத்த "கடவுள்" விட்டு விட்டார். ஏன் குரானை மட்டுமே பாதுகாத்தவர் முதலிலேயே ஆதாமுக்கோ ஆப்ரஹாமுக்கோ, ஈசாக்குக்கோ கொடுத்தவைகளையும் காத்திருக்கலாமே!? குழப்பம் இல்லாமல் இருந்திருக்கலாமே!?//
இவ்வளவு ஏன் சார். உலக மக்கள் அனைவரையுமே நல்லவர்களாக படைத்து விட்டால் வேதத்துக்கோ தூதர்களுக்கோ அவசியமே இல்லாமல் போயிருக்கும். எல்லோருமே சொர்க்கத்துக்கு சென்று விடலாம். ஆனால் நம்மை படைத்த இறைவன் மனிதர்களை படைத்து நல்லது இது கெட்டது இது என்று பிரித்தறிவித்து அதை விளக்குவதற்காக வேதத்தையும் தூதர்களையும் தருகிறான். நம்மை படைத்த இறைவன் விலக்கியவைகளை தவிர்த்து நன் மக்களாக வாழ்ந்தால் அவர்களுக்கு சொர்க்கத்தைத் தருவதாகவும் வாக்களிக்கிறான்.
அதே போல் ஒவ்வொரு கால கட்டத்திலும் தூதர்களை அனுப்புகிறான். அந்த தூதர் இறந்தவுடன் அந்த மக்கள் இறைவனின் சட்டத்தை மாற்றி விடுகின்றனர். அவர்களை நல்வழிப் படுத்துவதற்காக மேலும் மேலும் தூதர்களை அனுப்புகிறான். இதில் கடைசி தூதராக முஹமது நபியை தேர்ந்தெடுக்கிறான். இனி உலக முடிவு நாளுக்கு சமீபம் ஏசு நாதரும் பாலஸ்தீன் பகுதியில் தோன்றி மக்களை நல்வழிப்படுத்துவார். இவை அனைத்தும் நம்மைப் படைத்த இறைவனின் ஏற்பாடு. இதற்கு முன் உள்ள வேதங்கள் மாற்றப்படாமல் இருந்திருந்தால் ஏசுவுக்கோ முஹமது நபிக்கோ அவசியம் இல்லாமல் போயிருக்கும். இதை எல்லாம் ஏன் இறைவன் செய்ய வேண்டும் என்ற கேள்விக்கு நானும் நீங்களும் நியாயத் தீர்ப்பு நாளில் இறைவன் முன் நிறுத்தப் படும் போது அந்த இறைவனிடமே கேட்போமே!
Well said சுவனப்பிரியன்
Post a Comment