சல்மான்கான் கொண்டாடிய விநாயக சதுர்த்தி!
தற்போது வட இந்தியாவில் பிரபலமாக பேசப்படும் விஷயங்களில் ஒன்று சல்மான்கான் தனது குடும்பத்தோடு கொண்டாடிய விநாயக சதுர்த்தியைப் பற்றி. இவர் மட்டுமல்லாது இவரது தந்தை சலீம்கான், சகோதரர்கள் அர்ஃபாஸ்கான், சுகைல்கான் போன்ற அனைத்து குடும்ப உறுப்பினர்களும் விநாயக சதுர்த்தியை மிகவும் விமரிசையாக கொண்டாடியுள்ளனர். இதனால் கோபமுற்ற ஒரு சில உலமாக்கள்(மார்க்க அறிஞர்கள்) சல்மான்கானுக்கு எதிராக ஃபத்வா(மார்க்க தீர்ப்பு) கொடுத்துள்ளார்கள். நேற்றைய ஆர்.கே.பி. ஷோவில் இதையே பிரதானமாக வைத்து சல்மான்கான் தந்தை சலீம்கானோடு டெலிபோனில் பேட்டி எடுத்தனர். அந்த பேட்டியின் சுருக்கத்தைத் தருகிறேன்.
ஆர்.கே.பி : நீங்கள் ஒரு முஸ்லிமாக இருந்து கொண்டு விநாயக சதுர்த்தி ஏன் கொண்டாடுகிறீர்கள்?
சலீம்கான் : பெரும்பான்மை மக்கள் வழிபடும் ஒரு நிகழ்ச்சியை கௌரவிக்க வேண்டும் என்பதற்க்காக நானும் என் குடும்பமும் விநாயக சதுர்த்தியைக் கொண்டாடுகிறோம். என் மனைவியும் இந்து மதத்திலிருந்து வந்தவரல்லவா! இந்துக்கள் ஹாஜி அலி போன்ற தர்காக்களை வழிபடுகிறார்கள் அல்லவா! அது போலதான் இதுவும்.
ஆர்.கே.பி : உங்களுக்கு எதிராக மௌலானாக்கள் .ஃபத்வா கொடுத்துள்ளார்களே! அதைப்பற்றி...
சலீம்கான் : அதைப் பற்றி நான் ஏன் கவலைப்பட வேண்டும்? இதே மௌலானாக்கள் தீவிரவாதத்துக்கு எதிராக குரல் கொடுத்துள்ளார்களா? ஒன்றுமறியாத அப்பாவி பொதுமக்கள் குண்டு வெடிப்பில் இறக்கிறார்களே! அவர்களுக்கு எதிராக ஃபத்வா கொடுத்துள்ளார்களா? அதை எல்லாம் செய்து விட்டு பிறகு என்னிடம் வரட்டும். மற்ற மதத்தவர்களை மதிக்கச் சொல்லித்தான் நபியின் போதனையும் உள்ளது. மௌலானாக்களே எந்த அளவு இஸ்லாத்தை விளங்கியிருக்கிறார்கள் என்பதற்க்கு ஒரு உதாரணம் சொல்கிறேன். என் திருமணத்தின் போது என் மனைவியின் பெயரை அரபு பெயராக மாற்றச் சொல்லி மௌலானா என்னை வற்புறுத்தினார்.நான் கடைசி வரை அதற்கு சம்மதிக்கவில்லை. அது என் மனைவியின் விருப்பம். இவ்வளவு ஏன்? முகமது நபி காலத்தில் அவரின் தோழர்கள் பலரும் பல மொழிகளை பேசக் கூடியவர்கள் இருந்தனர். அவர்களில் பலரின் பெயர் அரபு மொழியில் இல்லை. அந்த பெயர்களை மாற்றச் சொல்லி முகமது நபி கட்டாயப்படுத்தவும் இல்லை. மௌலானாக்களின் இஸ்லாமிய அறிவு இந்த அளவில்தான் இருக்கிறது......
இவ்வாறு சலீம்கானின் பேட்டி நீண்டு கொண்டே செல்கிறது.
சலீம்கானின் பேட்டியைப் பற்றி பலத்த சர்ச்சைகள் எழுந்துள்ளன. ஒரு சாதாரண மனிதன் செய்யும் எந்த செயலும் பிரச்னையை உண்டுபண்ணாது. இந்தியாவின் பிரபலமான பாலிவுட் ஹீரோ சல்மான்கான் சம்பத்தப்பட்டுள்ளதால் இது பலரின் கவனத்தையும் ஈர்த்துள்ளது.
//பெரும்பான்மை மக்கள் வழிபடும் ஒரு நிகழ்ச்சியை கௌரவிக்க வேண்டும் என்பதற்க்காக//
பெரும்பான்மை மக்களின் வழிபாட்டை கௌரவிப்பது என்பதற்க்கும், அந்த வழிபாட்டிலேயே கலந்து கொள்வது என்பதற்க்கும் நிறைய வேறுபாடு உண்டு. இறைவனை வணங்குவதில் போலித் தனம் இருக்கக் கூடாது. சலீம்கானும் அவரது குடும்பமும் இஸ்லாத்தை விட்டு வெளியேறி வினாயக சதுர்த்தி கொண்டாடினால் அதை யாரும் எதிர்க்கப் போவதில்லை. அவர் வெளியேறுவதால் இஸ்லாத்துக்கு எந்த நஷ்டமும் ஏற்ப்படப் போவதில்லை. நான் இந்துவாகவும் இருப்பேன். முஸ்லிமாகவும் இருப்பேன் என்பது போலித்தனம்.
ஒரு மதம் ஒரு கடவுளை வணங்கச் சொல்கிறது. மற்றொரு மதம் பல கடவுள்களை வழிபடச் சொல்கிறது. ஒரு மதம் ஒரு ஜோடியிலிருந்து பிறந்து மனித இனம் பிறகு பல்கிப் பெருகியது என்கிறது. மற்றொரு மதமோ பிறப்பிலேயே மனிதனை நான்கு வர்ணமாக பிரித்து வழிபாட்டு முறையிலும் பாகுபாட்டைப் போதிக்கிறது. ஒரு மனிதன் இரண்டையும் எப்படி ஏற்றுக் கொள்ள முடியும்?
நான் திமுக உறுப்பினராகவும் இருப்பேன். அதோடு என்னிடம் அதிமுக உறுப்பினர் அட்டையும் இருக்கும். இரண்டு அலுவலகத்துக்கும் நான் சென்று வருவேன். என்னை யாரும் கேள்விக் கேட்கக் கூடாது என்றால் கருணாநிதியோ ஜெயலலிதாவோ பார்த்துக் கொண்டு சும்மா இருப்பார்களா? ஒழுங்கு நடவடிக்கை எடுக்கத்தான் செய்வார்கள்.
//இந்துக்கள் ஹாஜி அலி போன்ற தர்காக்களை வழிபடுகிறார்கள்//
தர்ஹா வழிபாடு என்பது இஸ்லாமிய நம்பிக்கைகளில் இல்லாத ஒன்று. மசூதிக்குச் சென்று ஐந்து வேளை தொழுவது உலக முஸ்லிம்கள் கடைபிடிக்கும் வழக்கம். தர்ஹா வழிபாடு மொகலாயர்களின் தாக்கத்தினால் வந்தது. இந்த பழக்கத்தை மாற்ற முயற்ச்சித்து வருகிறோம்.
//என் திருமணத்தின் போது என் மனைவியின் பெயரை அரபு பெயராக மாற்றச் சொல்லி மௌலானா என்னை வற்புறுத்தினார்//
இந்த ஒரு வாதத்தில் சலீம்கானோடு நான் ஒத்துப் போகிறேன். ஏனெனில் ஒருவன் முஸ்லிமாக இருப்பதற்கு அரபியில்தான் பெயர் இருக்க வேண்டும் என்று எந்த சட்டமும் இல்லை. நபி இப்றாகீம்(ஆப்ரஹாம்), நபி மூஸா(மோஸே) போன்ற அரபி அல்லாத பெயர்கள் இறைத் தூதர்களுக்கு முன்பு இருந்திருக்கிறது. அன்பழகன் அறிவழகன் போன்ற அழகிய தமிழ்ப் பெயர்களிலேயே ஒருவர் முஸ்லிமாக வாழ முடியும்.
அடுத்து புரோகிதத்தை ஒழிக்க வந்ததுதான் இஸ்லாம். எனவே மௌலானாக்கள் சொல்வது எல்லாம் இஸ்லாம் ஆகாது. எந்த ஒன்றுக்கும் குர்ஆன் கட்டளை இட வேண்டும். அல்லது முகமது நபியின் போதனை அவ்வாறு செயல்படுத்தச் சொல்ல வேண்டும்.
//ஒன்றுமறியாத அப்பாவி பொதுமக்கள் குண்டு வெடிப்பில் இறக்கிறார்களே! அவர்களுக்கு எதிராக ஃபத்வா கொடுத்துள்ளார்களா?//
நியாயமான கேள்வி. இதே மௌலானாக்கள் தீவிரவாதத்துக்கு எதிராக பலத்த எதிர்ப்பும் ஃபத்வாவும் கொடுத்துள்ளார்கள். ஆனால் அவை எல்லாம் இது போல் பத்திரிக்கைகளில் வெளிவருவதில்லை. ஒரு உண்மையான முஸ்லிம் எந்த ஆத்மாவுக்கும் தீங்கு விளைவிப்பவனாக இருக்க மாட்டான். அப்பாவி மக்களை இலக்காக்கும் யாரும் அது முஸ்லிமாக இருந்தாலும் அவன் அழித்தொழிக்கப் பட வேண்டும் என்பதில் இரு வேறு கருத்தில்லை. ஆனால் நமது நாட்டில் நடக்கும் 90 சதவீத குண்டு வெடிப்புகள் முஸ்லிம்களின் மேல் பழியைப் போட்டு அவர்களின் பொருளாதாரத்தை அழிக்க வேண்டும் என்ற நோக்கில் செயல்படுத்தப் படுபவை. டெஹல்கா அறிக்கைகளும், திக்விஜய் சிங்கின் பேட்டியும் நமக்கு இதைத்தான் உணர்த்துகின்றன. முஸ்லிம்களிடம் சரியான ஊடக வசதி இல்லாததால் இந்த செய்திகள் சரியாக மக்களிடம் சென்றடைவதில்லை.
நேற்று டெல்லியில் நடந்த குண்டுவெடிப்பைப் பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்தேன். குண்டு வைத்தவர்கள் கண்டிப்பாக மனித ஜென்மமே அல்ல. அப்பாவி மக்களை ஹாஸ்பிடலுக்கு கொண்ட சென்ற காட்சி மனதை என்னவோ செய்தது.
1.பாகிஸ்தானின் சதியா?
2.முஸ்லிம் தீவிரவாதிகளின் சதியா?
3.இந்து தீவிரவாதிகளின் செயலா?
4.அமெரிக்க இஸ்ரேலின் சதியா?
என்று பல கோணங்களில் விசாரணையை துவக்காமல் எடுத்த எடுப்பிலேயே 'இந்தியன் முஜாஹிதீன்' என்ற இல்லாத ஒரு அமைப்பின் பெயரில் அப்பாவி முஸ்லிம்களை கைது செய்யும் படலம் வழக்கம் போல் தொடங்கி விட்டது. இதனால் உண்மையான குற்றவாளிகள் தப்பி விடுவதை ஏனோ காவல்துறை கண்டு கொள்வதில்லை. வருங்கால பிரதமர் என்றழைக்கப்படும் ஒரு தலைவர் நேற்று பொது மக்கள் முன்னிலையில் 'பத்து நாட்களுக்கு முன்பே நான் எச்சரித்தேன் டெல்லியில் இப்படி ஒரு குண்டு வெடிப்பு நடக்கும் என்று' என்ற ரீதியில் பேசுகிறார். உங்களுக்கு எப்படி இவ்வளவு துல்லியமாக தெரியும் என்று எவரும் அவரைப் பார்த்து கேட்கப் போவதில்லை. முன்பு நடந்த குண்டு வெடிப்பில் 'இந்தியன் முஜாஹிதீன்' என்று ஈமெயில் கொடுத்தவர் ஒரு அமெரிக்க பிரஜை. துல்லியமாக தெரிந்தும் அவரை அதிகாரவர்க்கம் குடும்பத்தோடு பத்திரமாக அமெரிக்கா அனுப்பி வைத்துள்ளது. இதை யாரும் கேட்கப் போவதில்லை. இவர் சி.ஐ.ஏ க்கு ஏஜெண்டாகவும் நமது நாட்டில் பணிபுரிந்திருக்கிறார் என்கிறது பத்திரிக்கைச் செய்தி. இதையும் யாரும் கேள்வி கேட்க மாட்டார்கள். அனைத்தையும் மூடி மறைத்து வழக்கம் போல் அப்பாவிகள் சிறையில் அடைக்கப் படுவார்கள்.
குண்டு வெடிப்பில் தங்களது சொந்தங்களை இழந்த என் நாட்டு சகோதரர்களுக்கு என் ஆழ்ந்த இரங்கலை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.
எனது நாடு மத,சாதி சண்டைகள் இல்லாத ஒரு சமூகத்தை உருவாக்கி உலக வல்லரசாக மாற எல்லோருக்கும் பொதுவான அந்த ஏக இறைவனை இந்த ரமளானில் பிரார்த்தித்து இப்பதிவை முடிக்கிறேன்.
37 comments:
I dont agree with your post. Why should we restrict a person to a religion. If a person wants to celebrate both hindu and muslim functions, he should be able to do it. Why should any one judge whether it is right or wrong or genuine or not. This shallow minded mentality depicted in your post is the root cause of all religious clashes. If a well educated person like you cant appreciate the gesture shown by salim khan , how can one expect a ordinary muslim to appreciate it. Think about it.
//நான் இந்துவாகவும் இருப்பேன். முஸ்லிமாகவும் இருப்பேன் என்பது போலித்தனம்.//
அது அவருக்கும் ஆண்டவனுக்கும் இடையிலான் பிரச்சனை!
////நான் இந்துவாகவும் இருப்பேன். முஸ்லிமாகவும் இருப்பேன் என்பது போலித்தனம்.
///
அடக் கொடுமையே? இது போலித்தனமா?
எல்லாரும் இப்படி இருந்தா உலகமே நல்லாயீருக்குமே சுவனப்பிரியன்.
என்ன கொடுமைங்க் இது? இதப் போய் போலித்தனம்னு சொல்லிக்கிட்டு.
/////இதே மௌலானாக்கள் தீவிரவாதத்துக்கு எதிராக பலத்த எதிர்ப்பும் ஃபத்வாவும் கொடுத்துள்ளார்கள். /////
அதையெல்லாம் எடுத்து இங்க பதிந்தால்,பலரும் படித்து, மதங்களுக்கு இடையில் இணக்கம் வர வழி கிடைக்கும். அதை செய்யுமாறு கேட்டுக்கரேன்.
எனக்குத் தெரிஞ்சு, சல்மான் ஒரு நல்ல எடுத்துக்காட்டா இருந்திருக்காரு. எதுக்காக செஞ்சதுன்னூ ஆராயாம, அதன் நல்ல விஷயங்களை பார்த்தால் நல்லது.
சின்ன வயசுல, எனக்கும் க்ருஸ்மஸ் லைட்டெல்லாம் வச்சு கிருஸ்துமஸ் கொண்டாடணும் ஆசையிருந்தது. ஆனா, நடக்கல. இந்த வருஷம் அசத்திட வேண்டியதுதான்.
மிகவும் அபத்தமான பதிவு.
அது அவர் விருப்பமய்யா. உமக்கு பிடிக்கவில்லை என்றால் நீங்கள் செய்யாதிருங்கள்.
Grow up. This is 21st Century!
மிஸ்டர் எம்!
//If a well educated person like you cant appreciate the gesture shown by salim khan , how can one expect a ordinary muslim to appreciate it. Think about it.//
ஒருவருக்கொருவர் நட்பு பாராட்டுவதில் மதத்தைப் போட்டு குழப்பிக் கொள்ளக் கூடாது. என் இந்து நண்பரோடு நான் வெளியில் சென்றால் அவர் கோவிலில் பிரார்த்தனை செய்ய உள்ளே செல்வார். நான் வெளியில் நிற்ப்பேன். நண்பரை சந்தோஷப்படுத்த நானும் வெங்கடாஜலபதியை கும்பிட கோவிலுக்கு உள்ளே சென்று பிரார்த்தித்தால் அந்த நண்பர் நான் நடிக்கிறேன் என்று நினைக்க மாட்டாரா! ஏனெனில் நான் ஏக இறைவனை மட்டுமே வணங்குவேன் என்பது அவருக்குத் தெரியும்தானே!
உதாரணத்திற்கு நான் இஸ்லாத்தில் எந்த அளவு ஈடுபாட்டோடு உள்ளேனோ அதே அளவு ஈடுபாடு இந்து மதத்தில் திரு டோண்டு ராகவனுக்கும் உண்டு. எங்கள் இருவரின் நட்பும் இன்றும் எந்தப் பிரச்னையும் இல்லாமல் தொடர்ந்து கொண்டுதான் உள்ளது. இதில் மதம் குறிக்கிடவில்லையே! இதைத்தான் சுட்டிக் காட்டினேன்.
வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி.
சர்வேசன்!
//எல்லாரும் இப்படி இருந்தா உலகமே நல்லாயீருக்குமே சுவனப்பிரியன்.//
எம்மதமும் சம்மதம் என்றால் குழப்பம்தானே மிஞ்சும். உங்களின் வாதம் கேட்பதற்கு நன்றாக இருக்கும். வாழ்க்கையில் செயல்படுத்துவது மிகவும் சிரமம்.
//அதையெல்லாம் எடுத்து இங்க பதிந்தால்,பலரும் படித்து, மதங்களுக்கு இடையில் இணக்கம் வர வழி கிடைக்கும். அதை செய்யுமாறு கேட்டுக்கரேன்.//
'கொலைக்கு பதிலாகவோ பூமியில் செய்யும் குழப்பத்திற்க்குப் பதிலாகவோ இல்லாமல் ஒருவர் மற்றவரைக் கொலை செய்தால் அவர் எல்லா மனிதர்களையும் கொலை செய்தவர் போலாவார்' என்றும் 'ஒரு மனிதனை வாழ வைத்தவர் எல்லா மனிதர்களையும் வாழ வைத்தவர் போலாவார்' என்றும் இஸ்ராயீலின் மக்களுக்கு இதன் காரணமாகவே விதியாக்கினோம்.
-குர்ஆன் 5 : 32
குர்ஆனின் கட்டளை இப்படி இருக்க அப்பாவி பொதுமக்களை இலக்காக்குபவன் எப்படி முஸ்லிமாக இருக்க முடியும்.
//சின்ன வயசுல, எனக்கும் க்ருஸ்மஸ் லைட்டெல்லாம் வச்சு கிருஸ்துமஸ் கொண்டாடணும் ஆசையிருந்தது. ஆனா, நடக்கல. இந்த வருஷம் அசத்திட வேண்டியதுதான்.//
தாராளமாக கொண்டாடுங்கள். அது உங்கள் விருப்பம்.
அனானி!
//அது அவருக்கும் ஆண்டவனுக்கும் இடையிலான் பிரச்சனை!//
'தனக்கு இணை கற்ப்பிப்பதை இறைவன் மன்னிக்க மாட்டான். அதற்கு கீழ் நிலையில் உள்ள பாவத்தை தான் நாடியோருக்கு மன்னிப்பான். இறைவனுக்கு இணை கற்ப்பிப்பவர் மிகப் பெரிய பாவத்தையே கற்பனை செய்கின்றார்.'
-குர்ஆன் 4:48
அனானி!
//Grow up. This is 21st Century!//
21 ஆம் நூற்றாண்டின் வளர்ச்சி என்று நீங்கள் எதைக் குறிப்பிடுகிறீர்கள். நான் இந்த நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவன் என்று பகுத்தறிவாதம் என்னதான் பேசித் திரிந்தாலும் உங்கள் குடும்ப உறுப்பினர்களை தெய்வ பக்தியிலிருந்து மாற்ற முடிந்ததா? ஊருக்கெல்லாம் பகுத்தறிவு பிரச்சாரம் செய்து வரும் கலைஞரின் மனைவி சாய்பாபா பக்தையாம். எனவே தெய்வ பக்தி என்பது நம்மை விட்டு பிரிக்க முடியாத ஒன்று. எது தெய்வ பக்தி என்பதில்தான் பலரும் வித்தியாசப்படுகிறோம்.
சுவனப்பிரியன்,
பின்னூடங்களில் எழுப்பட்ட வினாக்களுக்கு மிகத்தெளிவான விளக்கத்தை தந்திருக்கிறீர்கள்.
வாழ்த்துக்கள்
பிறைந்திரபுரத்தான்!
மதச்சார்பின்மை என்பதை இங்கு பலரும் தவறாக விளங்கியிருப்பதால்தான் பிரச்னையே! பல மதங்களும் வாழும் இந்த நாட்டில் எந்த ஒரு மதத்தவரும் தங்கள் மத சம்பிரதாயங்களை எந்த ஒரு பயமும் இன்றி செயல்படுத்த அரசு வழி வகை செய்து தருவதும், கல்வி வேலை வாய்ப்புகளில் அனைத்து மதத்தவருக்கும் அவரவர் விகிதாச்சாரத்தின் அடிப்படையில் பணியில் அமர்த்துவதும் தான் மதச்சார்பின்மை எனப்படும். இங்கு நோன்பு கஞ்சி குடிப்பதும், தலையில் தொப்பி போட்டுக் கொள்வதும் தலையில் முக்காடிட்டு தர்காக்கு செல்வதும்தான் மதச்சார்பின்மை என்று விளங்கி வைத்துள்ளோம். முஸ்லிம்களும் இது போன்ற செயல்களைப் பார்த்தே திருப்தியும் அடைந்து விடுகிறார்கள்.
த. சத்தியநாராயணன், அயன்புரம்.
உலகின் முதல் டெர்ரரிஸ்ட் யார்?
சதாம் என்கிறது அமெரிக்கா. ஒஸாமா என்றும் சொல்லி வந்தார்கள். ‘அமெரிக்காதான் உலகின் முதல் டெர்ரரிஸ்ட்’ என்கிறார் நொவம் சாம்ஸ்கி. மகாபாரதத்தில் துரியோதனன் மகன் ஒருவன் டெர்ரரிஸ்ட்டாக இருந்திருக்கிறான். இந்திரன்தான் உலகின் முதல் டெர்ரரிஸ்ட் என்று இந்து புராணங்களை ஆராய்ச்சி செய்த ஒருவர் எழுதியிருக்கிறார். முதல் டெர்ரரிஸ்ட் சரித்திரத்தில் முதன் முதல் ஒடுக்கப்பட்ட குழுவினரில்தான் பிறந்திருக்க வேண்டும்.
-ஏன்? எதற்கு? எப்படி?
-மறைந்த எழுத்தாளர் சுஜாதா
வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி.
//சலீம்கானும் அவரது குடும்பமும் இஸ்லாத்தை விட்டு வெளியேறி வினாயக சதுர்த்தி கொண்டாடினால் அதை யாரும் எதிர்க்கப் போவதில்லை.//
என்னங்க இது அடாவடியாக இருக்கு, உங்கள் வீட்டு மதப்பண்டிகைக்கு ஒரு இந்து நண்பரை அழைத்தால், வரும் போது 'மதம் மாறிவிட்டு வா' என்று சொல்லுவிங்களா ? எந்த பண்டிக்கைக்கும் வேறு எந்த மதத்தினரை, அழைக்கவோ வாழ்த்து பெறவோ மாட்டீர்களா ?
சரியாகச் சொல்லுங்க, இதெல்லாம் தெரியாமல் நாங்களெல்லாம் 'இஸ்லாம் நண்பர்களுக்க்கு ரம்ஜான் வாழ்த்துக்கள்' என்று பதிவு போடுகிறோம். சில இஸ்லாமிய நண்பர்கள் 'தீபாவளி வாழ்த்துகள்' கூடச் சொல்கிறார்கள். பொய்யாக சொல்றாங்களா ? அல்லது இந்து நண்பர்களின் ரம்ஜான் வாழ்த்தை 'பொய்யாக' ஏற்றுக் கொள்கிறீர்களா ?
எது தெய்வ பக்தி என்பதில்தான் பலரும் வித்தியாசப்படுகிறோம்.//
ரொம்ப சரி... இதில் சல்மானுக்கும் உங்களுக்கும் வித்தியாசம். நீங்கள் அவரது கொள்கையினை நீங்கள் எப்படி குறை சொல்லாம்???
//தனக்கு இணை கற்ப்பிப்பதை இறைவன் மன்னிக்க மாட்டான். அதற்கு கீழ் நிலையில் உள்ள பாவத்தை தான் நாடியோருக்கு மன்னிப்பான். இறைவனுக்கு இணை கற்ப்பிப்பவர் மிகப் பெரிய பாவத்தையே கற்பனை செய்கின்றார்.'//
அவர் இணை கற்பித்தார் என உமக்கு எப்படி தெரியும்? நான் ஒரு முஸ்லிம் வீட்டுக்குப் போய் பிரியாணி சாப்பிட்டு ரம்ஜான் கொண்டாடினால் உடனே குரானை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேன் என அர்த்தமா?
அது எனது முஸ்லிம் நண்பரின் அழைப்பினை மதித்து அவரது சந்தோஷத்தில் பங்கு கொண்டேன், அவ்வளவுதான்.
அவரும் எனது வீட்டிற்கு கிறித்துமஸ் விருந்து சாப்பிட்டு கொண்டாடினால் உடனே அவர் கிருத்துவராகி விடுவாரா இல்லை இல்லை நடிக்கிறார் எனச் சொல்லத்தான் முடியுமா?
சல்மானின் குடும்பத்தில் சிலர் இந்துக்கள். அவர்களது சந்தோஷத்திற்காக சல்மான் கொண்டாட்டத்தில் கலந்து கொண்டிருக்கலாம்.
அதனால்தான் சொன்னேன் "அது அவருக்கும் ஆண்டவனுக்கும் இடையிலான் பிரச்சனை!" சல்மான் இணை வைத்தாரா என சல்மானுக்கும் ஆண்டவனுக்கும்தான் தெரியும். எனவே தீர்ப்பை அவனிடம் விடுங்கள்
கோவி கண்ணன்!
//என்னங்க இது அடாவடியாக இருக்கு, உங்கள் வீட்டு மதப்பண்டிகைக்கு ஒரு இந்து நண்பரை அழைத்தால், வரும் போது 'மதம் மாறிவிட்டு வா' என்று சொல்லுவிங்களா ? எந்த பண்டிக்கைக்கும் வேறு எந்த மதத்தினரை, அழைக்கவோ வாழ்த்து பெறவோ மாட்டீர்களா ?//
ஆஹா! நான சொல்ல வந்ததை நீங்கள் தவறாக விளங்கிக் கொண்டீர்கள். பெருநாள் தொழுகைக்கு எத்தனையோ இந்து நண்பர்களை பார்வையாளர்களாக அழைக்கிறோம். பிரார்த்தனை(தொழுகை) முடிந்தவுடன் எங்களோடு கை குலுக்கி அன்பை பரிமாறிக் கொள்வார்கள். ஆனால் என்றுமே அவர்கள் தொழுகையில் கலந்து கொண்டதில்லை. என் இந்து நண்பர்கள் வீடுகளுக்கு தீபாவளி தினத்தன்று சென்று நேரிலேயே வாழ்த்துக்களை சொல்லி தீபாவளி பலகாரங்களும் சாப்பிட்டு வந்துள்ளேன். அவர்கள் வீட்டு கடவுள் படங்களுக்கு முன்னால் நடக்கும் பிரார்த்தனைகளில் நான் கலந்து கொண்டதில்லை. அதை அவர்களும் விரும்பமாட்டார்கள். இதில் என் நண்பனோடு எனக்குள்ள நட்பு எந்த அளவு பாதிப்படையும் என்று நினைக்கிறீர்கள்.
//சரியாகச் சொல்லுங்க, இதெல்லாம் தெரியாமல் நாங்களெல்லாம் 'இஸ்லாம் நண்பர்களுக்க்கு ரம்ஜான் வாழ்த்துக்கள்' என்று பதிவு போடுகிறோம். சில இஸ்லாமிய நண்பர்கள் 'தீபாவளி வாழ்த்துகள்' கூடச் சொல்கிறார்கள். பொய்யாக சொல்றாங்களா ? அல்லது இந்து நண்பர்களின் ரம்ஜான் வாழ்த்தை 'பொய்யாக' ஏற்றுக் கொள்கிறீர்களா ?//
நான் முன்பே சொன்னது போல் பண்டிகைகளுக்கு வாழ்த்து தெரிவிப்பதற்க்கும் அந்த பண்டிகைகளிலேயே கலந்து கொள்வதற்கும் பெருத்த வேறுபாடு உள்ளது. நீங்கள் போட்ட ரமளான் பதிவுக்கு நான் வந்து வாழ்த்தியிருக்கிறேனே!
யாரும் வாழ்த்துக்களை பொய்யாக சொல்வதில்லை. இந்த நாளில் சந்தோஷமாக இருப்பதுபோல் வரும் எந்த நாளிலும் சந்தோஷம் நிலைக்க வேண்டும் என்பதற்க்காகத்தான் வாழ்த்துக்களை பரிமாறிக் கொள்கிறோம்.
சலீம்கான் செய்வது ஒரு அரசியல் ஸ்டண்ட். ராஜ் தாக்கரேயின் தயவு வேண்டும். தன் மகன்களின் சினிமா தொழில் அமோகமாக வளர்ச்சி அடைய வேண்டும். இதற்கான ஏற்பாடுகளில் ஒன்றுதான் விநாயக சதுர்த்தி வழிபாடு.
நான் என்ன சொல்ல வருகிறேன் என்பதை நீங்கள் நன்கு விளங்கியிருந்தாலும் மற்றவர்களுக்கு விளங்க வேண்டும் என்பதற்காக நீங்கள் விளக்கம் கேட்டதாகவே நான் எடுத்துக் கொள்கிறேன்.
குடும்பத்தோடு சிங்கப்பூரில் வசித்து வரும் என் தம்பியை சந்திக்க வரும்போது உங்களையும் அவசியம் வந்து சந்திக்கிறேன். பைக் விபத்திலிருந்து மீண்டு வந்திருக்கிறீர்கள். பழையபடி உற்சாகத்தோடு பல பதிவுகளும் போட வாழ்த்துகிறேன்.
வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி.
சிங்கையில் இஸ்லாமிய சமூகத்தை சேர்ந்தவர்களை கோயிலில் பார்த்தேன், மேற்க்கத்தியர்களும் ஆவலுடன் கோயிலுக்கு வருகிறார்கள். இந்தியாவிலும் ஒருவர் மற்றவர்களின் வழிபாட்டுத்தலங்களுக்கு வரும் நிலை வந்தால் தான் மத நல்லிணக்கமும், மனித நேயமும் வலுப்பெறும்.
ஜோதி பாரதி!
//சிங்கையில் இஸ்லாமிய சமூகத்தை சேர்ந்தவர்களை கோயிலில் பார்த்தேன், மேற்க்கத்தியர்களும் ஆவலுடன் கோயிலுக்கு வருகிறார்கள். இந்தியாவிலும் ஒருவர் மற்றவர்களின் வழிபாட்டுத்தலங்களுக்கு வரும் நிலை வந்தால் தான் மத நல்லிணக்கமும், மனித நேயமும் வலுப்பெறும்.//
ஒரு மதத்தவரின் வழிபாட்டு தலத்துக்கு மற்றொரு மதத்தவர் வந்து வழிபாடு செய்தால்தான் மத நல்லிணக்கம் வளரும் என்பது தவறான வாதம். இன்றும் தமிழகத்தில் அனைத்து மதத்தவரும் அண்ணன் தம்பிகளாகத்தான் பழகி வருகிறோம்.
அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக நடக்கும் குண்டு வெடிப்புகளும் கலவரங்களும் அரசியல்வாதிகளால் திட்டமிட்டு நடத்தப்படும் நிகழ்வுகள். அவர்களை ஆட்சிக் கட்டிலில் அமர்த்தி விடுங்கள். குண்டு வெடிப்புகள் அனைத்தும் மாயமாய் மறைந்து விடும்.
வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி!
அனானி!
//அவர் இணை கற்பித்தார் என உமக்கு எப்படி தெரியும்? நான் ஒரு முஸ்லிம் வீட்டுக்குப் போய் பிரியாணி சாப்பிட்டு ரம்ஜான் கொண்டாடினால் உடனே குரானை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேன் என அர்த்தமா?
அது எனது முஸ்லிம் நண்பரின் அழைப்பினை மதித்து அவரது சந்தோஷத்தில் பங்கு கொண்டேன், அவ்வளவுதான்.//
நான் குறிப்பிட்ட நிகழ்ச்சி சல்மான்கான் பிரியாணி சாப்பிட்டதைப் பற்றி அல்ல. ஒரு மதத்தின் வழிபாட்டில் மற்றொருவர் அதைப்பற்றி எதையும் அறியாமல் கலந்து கொள்வதைப் பற்றியது.
விருந்தோம்பல் என்பது இஸ்லாத்தில் வலியுறுத்தப்பட்ட ஒன்று. பக்கத்து வீட்டுக்காரர் மாற்று மதத்தவராக இருந்தாலும் நாம் சமைக்கும் உணவை பக்கத்து வீட்டுக்காரருக்கும் கொடுக்கச் சொல்லித்தான் முகமது நபியின் போதனை உள்ளது. ஒரு யூதரின் பிரேதம் வரும்போது முகமது நபி மரியாதைக்காக எழுந்து நிற்கிறார். அவரின் தோழர்கள் 'யூதரின் பிரேதத்திற்கு மரியாதை செலுத்துகிறீர்களே!' என்று ஆச்சரியத்துடன் கேட்டபொழுது 'அவரும் ஆதமுடைய மகன்தானே(அதாவது அவரும் என் சகோதரன்தானே)' என்று முகமது நபி பதிலளித்ததை வரலாறுகளில் நாம் பார்க்கிறோம். இதுதான் மனித நேயத்தை வளர்க்கும்.
சல்மான்கானின் நடவடிக்கையைப் பார்த்து விபரமறியாத ஒரு முஸ்லிம் 'ஓ.. இதுவும் இஸ்லாத்தில் உள்ளதோ!' என்று நினைத்து விடக் கூடாது அல்லவா! இதை விளக்கும் முகமாகத்தான் இந்த பதிவில் சில குர்ஆன் வசனங்களையும் காட்டியுள்ளேன்.
//சல்மான் இணை வைத்தாரா என சல்மானுக்கும் ஆண்டவனுக்கும்தான் தெரியும். எனவே தீர்ப்பை அவனிடம் விடுங்கள்//
கணபதி யார்? இந்துக்கள் இறைவனாக வழிபடும் ஒரு தெய்வம். இந்த சிலையின் முன்னால் ஆராதனைகளை குடும்பத்தோடு செய்வதற்கு என்ன பெயர்? இறைவன் இப்படித்தான் இருப்பான் என்று யாருக்கும் தெரியாதிருக்கும் போது ஒரு உருவத்தை செய்து 'இதுதான் இறைவன்' என்று வணங்கினால் இறைவன் கோபிப்பாரா இல்லையா?
Ahmedabad blasts: Ken Haywood flees from India
"Maharashtra's Anti-Terrorism Squad (ATS), which had summoned Haywood for questioning on Monday afternoon, was at a loss to explain how a person under investigation in a terror case managed to slip away. In fact, this has led to speculation that the Indian government allowed him to leave the country. The US consulate in Mumbai refused to say anything on the case citing rules."
The Times of India:
http://timesofindia.indiatimes.com/India/Ahmedabad_blasts_Ken_Haywood_flees_from_India/rssarticleshow/3378041.cms
MUMBAI/DELHI: In a dramatic development in the terror email case, US national Ken Haywood, who had yet to be given a clean chit, flew out of the country with his family from Delhi late on Sunday night despite a lookout notice given to the immigration authorities.
www.broadband.indiatimes.com/videoshow/3377989.cms
According to sources, Haywood, his wife and their two teenaged daughters took a flight to Delhi from the Mumbai domestic airport on Sunday afternoon. They then took a flight to the US from the Indira Gandhi International Airport in Delhi between midnight and 12.30am, sources said.
Maharashtra's Anti-Terrorism Squad (ATS), which had summoned Haywood for questioning on Monday afternoon, was at a loss to explain how a person under investigation in a terror case managed to slip away.
In fact, this has led to speculation that the Indian government allowed him to leave the country. The US consulate in Mumbai refused to say anything on the case citing rules.
A threatening e-mail sent by an alleged terror group prior to the Ahmedabad serial blasts was traced to Haywood's computer's Internet Protocol (IP) address. Haywood was living in Sanpada area of Navi Mumbai and his residence was raided by ATS officials on July 27.
குண்டு வெடிப்புகளும் கலவரங்களும் அரசியல்வாதிகளால் திட்டமிட்டு நடத்தப்படும் நிகழ்வுகள்.........
????????
!!!!!!!!
:)))))))
எந்த மதத்திற்கும் ஒரு தனித்தன்மை உண்டு. அதை இழந்து விட்டால் அந்த மதமே இல்லாமல் போய்விடும். புத்தமதம் தன் தனித்தன்மையை விட்டு இந்து மதத்தில் உள்ள வழிபாட்டு முறைகளை கைக்கொண்டதால் இன்று இந்தியாவில் புத்த மதமே இல்லாமல் போய்விட்டது. தன்னுடைய மத நம்பிக்கையை கைவிடாமல் மற்றவர்களுடன் நட்புடன் பழகமுடியும் என்று சுவனப்பிரியன் சொன்னதை என் அனுபவத்திலும் கண்டிருக்கிறேன்.
ராபின்!
//தன்னுடைய மத நம்பிக்கையை கைவிடாமல் மற்றவர்களுடன் நட்புடன் பழகமுடியும் என்று சுவனப்பிரியன் சொன்னதை என் அனுபவத்திலும் கண்டிருக்கிறேன்.//
இந்த நிகழ்வுகளை நீங்களும் அனுபவித்திருக்கிறீர்கள். இந்த உண்மையை ஒத்துக் கொள்பவர் மிகச் சிலரே!
புத்த மதம் எவ்வாறு தனது தனித் தன்மையை இழந்ததோ அது போல் இஸ்லாமும் தனது தனித்தன்மையை இழக்க வேண்டும் என்று எண்ணுகிறார்களோ என்னவோ!
வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி.
நேற்று ராஜஸ்தானில் நடந்த கோர விபத்தை நாமெல்லாம் பார்த்திருப்போம். சம்பவம் நடந்த இடத்தில் இருந்த ஒரு நபர் 'கோவிலின் சுவர் இடிந்ததும் மக்கள் பதட்டத்துடன் அங்கும் இங்கும் ஓடினார்கள். வழக்கத்தை விட கூட்டம் அதிகமாக இருந்தது. பாதுகாப்புக்கு வந்த காவலர்களும் குறைவு. இதுவே உயிர்ப்பலி ஏற்படக் காரணம்' என்று பேட்டிக் கொடுத்ததை நானே சகாராவில் பார்த்தேன். ஆனால் தமிழ் மணத்தில் ஒரு பதிவர் 'இதற்க்கும் முஸ்லிம்கள்தான் காரணம்' என்று பதிவு போடுகிறார். இப்படி பதிவிடும் இது போன்ற விஷச் செடிகள்தான் நம் நாட்டின் முன்னேற்றத்துக்கு முட்டுக்கட்டைகள்.
இந்த பதிவை படித்தஇந்துக்கள் அனைவரும் ஒன்றைப் புாிந்து கொள்ள வேண்டும். இயற்பியல் பாடம் நடத்தும் ஆசிரியா் ஒரு ஜன்ஸ்டீனை பற்றி பேசினால் மைக்கேல் பாரடே யை பொிதும் மதிப்பவா் வருத்தப்பட மாட்டாா். -விஞ்ஞானத்தில் - வேதியியலில் இயற்பியலில் கருத்துக்கள்தாம் முக்கியம்.நபா் முக்கியம் அல்ல.ஒரு மருந்தை விட சிறந்த மருந்தை கண்டு பிடிக்க சுதந்திரம் உள்ளது.
எனவே தனிநபரைச்சாராது இருப்பதால் விஞஞானம் தனது பாிணாம வளா்ச்சியை தடையின்றி பெற்று வருகின்றது.
இந்து மதம் மட்டும் தான் கருத்து சுதந்திரம் கொண்டது. அதன் பாிணாம வாிசையில் ாிக் யஜா் சாம அதா்வணம வேதம் என்று ஆரம்பித்து உபநிடதங்கள் என்ற படையோடு யோகசுத்தரம் பகவத் கீதை ........... என்ற அதன் பாிணாம வளா்ச்சி வளா்நது கொண்டே யிருக்கின்றது. எல்லையற்ற கடவுளை விளக்கும் ஒரு வேதம் எல்லையில்லா பக்கங்களைக் கொண்டதாகவே இருக்க முடியும் என்கிறாா் சுவாமி விவேகானந்தா். இறைவனை நோக்கிய ஆன்மீக பயணத்தில் நெடுஞ்சாலை மைல்கற்கள் போன்றைவை வேதங்கள்.வேதங்களைத் தாண்டியும் மனிதம் போக வேண்டும் என்கிறாா் சுவாமிஜி.இந்து மதம் எந்த புத்தகத்தையும் எந்த நபரையும் சாா்ந்தது அல்ல. இதுதான் கருத்து சுதந்திரம். முஹம்மது சொன்னதைத்தவிர ஏதும் சொல்லக்கூடாது என்றால் அது அரசியல் இயக்கும்.
அதனால்தான் நான் திரும்ப திரும்ப இசுலாம் என்பது ஒரு அரேபிய வல்லாதிக்க அரசியல் ஆதிக்க -பிற மக்களின் அழிவை கருதும் இயக்கம் என்று உறுதி பட கூறி வருகின்றேன்.
அஹம்மது அரேபியாவில் பிறந்தாா். அவா் வளா்ந்த சுழ்நிலைக்கு ஏற்ப சில கருத்துக்களை சொல்லி வைத்தாா்.ரம்சான் கொண்டாடுவதும் பிறை பாா்ப்பதும் கபாவை சுற்றுவதும் சாத்தானை கல் எறிவதும் இசுலாமிய பழக்கம் அல்ல. முஹம்மது பிறக்கும் முன்பே உ்ளள அரேபிய பழக்க வழக்கங்கள்தாம். இசுலாம் பிற உலகை அரபுமயமாக்க முயலுகின்றது.பிற கலாச்சாரத்தை பின்பற்றுபவா்களை பித்அத் ஷா்க் ஹாராம் காபீா்கள் என்று பெயாிட்டு அழிக்கக் சொல்கின்றது.
கருணாநிதி முதல்வரானால் தமிழ்நாட்டில் அதிமுக காரனுக்கு அரசியல் ஆட்சியில் அதிகாரம் போய் விடும். ஜெயலலிதா முதல்வா் ஆனால் திமுக காரனுக்கு அரசியல் ஆட்சியில் அதிகாரம் போய் விடும். இது சாதாரண விசயம் அல்ல. அனுபவித்தவனுக்கு இந்த வித்தியாசம் தொியும்.
இசுலாத்தைப் பொறுத்த மட்டில் அதற்கு ஜமாத் என்ற கூட்டம் கூட்டி அதிகாரத்தை கைப்பற்றுவதுதான் முக்கியம். அரபு கலாச்சாரத்தை பின்பற்றுபவனை ஏற்றி மற்றவனை அழித்து அரபு கலாச்சாரம் பின்பற்றுவவன் கையில் அரசியல் அதிகாரம் இருக்க வேண்டும் என்று போதிக்கும் ஒரு இயக்கம் இசுலாம். அதை்தான் சுவனப்பிாியன் தெளிவாக போதிக்கின்றாா். அவா் அப்படித்தான் இருப்பாா்.
ரம்சான் பண்டிகை முடிந்ததும் காபீா்களை கண்ட இடங்களில் எல்லாம் தாக்கி அழியுங்கள்.அவர்கள் பிடறியில் ஓங்கி வெட்டுங்கள் என்கிறாா் முஹம்மது.
கௌதம புத்தா் பிறந்த நாட்டிற்கு முஹம்மது தேவையற்ற ஒருவா்.பொருததமற்றவா் கூட.
இந்திய மதிப்பீட்டில் முஹம்மது ஒரு சமய ஆசாாியாா் அல்ல.இறைவனின் தூதரும் அல்ல.
Banda Singh Bahadur (1670 - 1716)
pictoral representation of Sardar Banda Singh Bahadur
Banda's original name was Lachhman Dev. He was born in Kartik 1727 Bikrami Samvat, October-November 1670, four years after the birth of Guru Gobind singh. He belonged either to Kashmir or Punjab. He was a Rajput cultivator. By the time he was just turned 20, his astonishing mind was set on its task. He had a reputation of being a great hunter. One day he killed a doe which immediately delivered itself of two cubs which expired in his presence. The sight shocked him. He renounced worldly life and became a bairagi sadhu or a wandering hermit and ultimately settled at Nander on the banks of river Godavari in Maharashtra. He won great fame as a sorcerer under the name of Madhodas and commanded thousands of followers.
BANDA
Guru Gobind Singh went to his hermitage. Madhodas was away. The Guru ordered his disciples to kill a few goats of the Bairagi and cook meat there and then. The matter was reported to Bairagi. The Guru asked him who he was. Madhodas replied, he was Banda or Guru's slave. The Guru inquired, if he knew whom he was talking to. He said he was none other than Guru Gobind Singh. At that time Banda was 38 years old and Guru ji 42. The Guru encouraged him to give up his present way of living and resume the duties of a real Rajput. In few days the Guru held a durbar, conferred the title of Banda Bahadur on him and appointed him his military lieutenant to punish the Governor of Sarhind who had killed his two youngest sons, and was mainly responsible for the death of his two elder sons, his mother and thousands of Sikhs and Hindus. He was given a council of advisers of Five Sikhs who on their arrival in Punjab were to assure the Sikhs that Banda was Guru's nominee and deputy to organize them in order to lead an expedition against Sarhind.
At a durbar held at Nander about the middle of September 1708, the Guru conferred the title of Bahadur on Banda and invested him with full political and military authority as his deputy to carry on the national struggle in the Punjab and to punish Wazir Khan of Sarhind and his supporters. He was supplied with a standard arrow and a drum as symbols of temporal authority. He was given an advisory council of five devoted Khalsa: Baj Singh, a descendant of the family of third Guru, Amar Das, his brother Ram Singh, Binod singh, who descended from Guru Angad Dev second Guru, his son Kahan singh and Fateh Singh. Twenty five soldiers were given to him as his bodyguard. A prescript called Hukumnamah or a letter of authority in the handwriting of the Guru instructing Sikhs to join Banda Bahadur in his national war against Mughal tyranny was provided. As an insignia of his temporal authority invested in him, Guru gave Banda Bahadur his own sword, green bow and Five arrows from his quiver. Three hundred Sikh cavaliers in battle array accompanied Banda to a distance of eight kilometers to give him final send off.
The guru was severely wounded by a Pathan set on the Guru by Wazir Khan with the connivance of the court nobles. The dispatch of Banda to Punjab had infuriated Emperor Bahadur Shah. As a result of his intrigue the Guru passed away on October 7, 1708. Banda had not gone far when he heard the sad news. This did not discourage him. On the contrary it doubled his zeal and set the fire of vengeance ablaze in his heart. Distance between Nander and Hissar in current day Haryana is 1600 KMs. At the rate of 10-16 kms per day Banda should not have taken more than 100 days during his journey, but he actually took about a year. It means that he might have been frequently in hiding. The emperor should have instructed his officers to make short work of Banda and his party. That is why Banda traveled right across Maharashtra and Rajasthan, both of which were in revolt against the Mughals.
Banda in Current day Haryana, 1709
Narnaul:
Banda arrived at Narnaul. There he saw the complete destruction of Satnamis with his own eyes. His blood boiled on learning that entire sect of Satnamis, men, women and children, one and all had been wiped out of existence. It was here that Banda suppressed some dacoits and robbers. (this is mentioned in Shri Guru Panth Parkash of Giani Gian Singh, 345-46, 4th edition).
Hissar:
He was well received by Hindus and Sikhs as a leader of the nationalist movement and deputy of Guru Gobind singh. Liberal offerings were made to him in the cause of the country and dharam (religion and virtue) which he distributed among poor and needy.
Tohana:
Here Banda issued letters to Malwa Sikhs to join him in his crusade against Wazir Khan of Sarhind.
Never perhaps in the history of Punjab did the circumstances of the time offered so fair a field to the ambition of a leader, conscious of great talents, and called to the command of a warlike people, only too eager to support him in any enterprise he might undertake. Banda directed his attention to the east towards Delhi. He wanted to leave Mata Sahib devi in Delhi and plunder the Government officials of the fertile area of Haryana. From Kharkhauda about 50 kms north-west of Delhi, Mata Sahib devi was sent to Delhi under proper escort, to join Mata Sundari, who was acting as head of the Khalsa. She might have resented Banda's ignoring her for not having visited her at the capital before starting on his crusade.
Sonepat:
At Sonepat, 50 Kms North of Delhi, early in November 1709 Banda commanded about 500 followers. He attacked government treasury plundered it and distributed it among his retinue. This was his second success against the government and it considerably raised his prestige. By slow marches he advanced towards Sarhind.
Kaithal:
Kaithal:
Near Kaithal, about 100 kms further North, Banda seized a Government treasury which was its way from the northern districts to Delhi. He kept nothing out of it for himself and gave it away to his rank and file.
Samana:
Samana, 50 kms farther North was the native place of Jalal-ud-did Jallad, the professional executioner, who had beheaded Guru Tegh Bahadur, while his son had beheaded two younger sons of Guru Gobind singh. Ali Hussain who by false promises had lured Guru Gobind singh to evacuate Anandpur also belonged to Samana. It was an accursed place in the eyes of Sikhs. The entire peasantry of the neighborhood was now up in arms, and Banda's following had risen to several thousands. Banda fell upon the town on November 26, 1709. The inhabitants were massacred in cold blood and town thoroughly squeezed. Samana was the district town and had nine Parganahs attached to it. It was placed under the charge of Fateh Singh. Samana was the first territorial conquest and the first administrative unit of Banda.
Then Kunjpura, Ghuram, and Thaska inhabited by Muslim Ranghars notirious for rape and rapine were destroyed. People who were born out of Muslim father and Hindu mother were called Ranghars. Damla was the village of Pathans who had deserted Guru Gobind singh ji in the battle of Bhangani, It was ravaged. Shahbad Markanda also fell to Banda.
Sadhaura:
Usman Khan , the chief of Sadhaura 25 kms distant, had persecuted Sayyid Budhu Shah for helping Guru Gobind singh ji in the battle of Bhangani. The muslim population maltreated the local Hindus. On the approach of Banda the leading Muslims gathered in a big and strongly built mansion. They were all massacred. This building came to be known as Katal Garhi. Banda attacked the town and destroyed it.
The contemporary historian Khafi Khan wrote: "In two or three months time four to five thousands pony-riders, and seven to eight thousand warlike footmen joined him. Day by day their number increased, and abundant money and material by pillage fell into their hands. Numerous villages were laid waste and he appointed his own police officers (thanedars) and collectors of revenue (Tahsil-dar-e-mal)"
Lohgarh:
The ultimate aim of Banda was to punish Wazir Khan and conquer Sarhind. It required time to consolidate his material and territorial gains. He also wanted to study military resources of Sarhind. He was anxious to see what steps government will take against him. He therefore established his headquarters, in the beginning of February 1710, at Mukhlispur situated in lower Shiwalik hills south of Nahan, about 20 KM from Sadhaura. His fort stood on a hill top. Two kuhls or water channels flowed at its base and supplied water to it. This fort was repaired and put in a state of defense. All the money, gold and costly material acquired in these expeditions were deposited here. He struck coins and issued orders under his seal. The name of Mukhlispur was changed to Lohgarh, and it became the capital of first Sikh state.
Chhote_sahibzade
Banda ruled over the region bounded on the north by Shiwalik hills, on the west by river Tangri, on the east by river Jamuna, and in the south by a line passing through Samana, Thanesar, Kaithal and Karnal. He abolished the Zamindari System of land prevailing under the Mughals and declared the actual cultivators as the owners of land. Thus he established the peasant proprietorship, and won approbation and support of the overwhelming majority of the population. Khafi Khan says that Banda "issued orders to imperial officers and agents and big jagirdars to submit and give up their business." So Guru Gobind singh's dream of political sovereignty was realized within a year of his death.
Banda's name struck terror into the hearts of lawless people, and thefts and dacoity became a thing of the past. "In all the paraganahs occupied by the Sikhs," writes Irvine, "The reversal of previous customs was striking and complete. A low scavenger or leather dresser, the lowest of the low in Indian estimation, had only to leave home and join the Guru, when in a short time he would return to his birthplace as its ruler with his order and his order of appointment in his hand. As soon as he set foot within the boundaries the wealthy and well-born went out to greet him and with joined palms awaited his orders. Not a soul could disobey an order, and men who had often risked themselves in battlefields, became so cowed down that they were afraid even to remonstrate.
Invasion of Sarhind and establishment of first Sikh state
Banda's Troops
Banda devoted three months in organizing his civil and military administration. Bahadur Shah was still away from Delhi. The Delhi Government had made no attempt to recover their lost territory from him. Wazir Khan of Sarhind was making his own preparations independently to meet the danger from Banda.
Banda's troops consisted of two classes of people. The old Sikhs who had fought under Guru Gobind Singh joined him purely to punish Wazir Khan. Eventhough Guru Gobind Singh had only sent Banda Bahadur to punish those who had committed atrocities against Pir Buddhu Shah and sane saints, it was the love of Guru Gobind singh and Sahibzade's that many Sikhs zealously to avenge the murder of the Guru Gobind Singh's young sons alligned themselves with Banda. They also wished to see the fulfillment of the Guru's prophecy for Sikh sovereignty in Punjab. War_SceneThey numbered about five thousands. Another class of Sikhs of about the same number comprised of young men who wanted to punish and plunder the enemies of their faith. The third group of Hindu jats, Gujars and Rajputs of about five thousand were intent on plunder alone. Most of them were untrained, raw levies, not fully armed. Banda possessed no elephants, no good horses and no guns. His followers had matchlocks, spears, swords, bows and arrows. According to Khafi Khan the number of Sikhs had risen to thirty to forty thousands.
Wazir Khan's Preparations
Wazir Khan had proclaimed a jihad or a holy war against Banda. He was joined by the Nawab of Malerkotla, all the other Muslim chiefs and jagirdars as well as Ranghars in large numbers. Majority of his soldiers were trained men. Wazir Khan's own forces were six thousand horsemen, eight to nine thousand musketeers (burqandaz) and archers, and with these about ten guns of artillery and many elephants. In addition there were about ten thousand Ghazis. The total number of their troops was about thirty thousands.
Banda advanced from Lohgarh and halted at Banur, near Ambala, 14 Kms from Rajpura. The muslims of that town used to seize cows and oxen of Hindus and slaughter them in their presence. Banda sacked it, and then went towards Sarhind.
The Battle of Sarhind, May 12, 1710 A.D.
The battle was fought at Chhappar Chiri, 20 kms from Sarhind. On the Mughal side Sher Muhammad Khan, Nawab of Malerkotla was the leader of the right wing. Wazir Khan was in command of the center. Suchanand, chief secretary of nawab was put on the left. On the Sikh side, Baj singh Bal a jutt of village Mirpur in Patti distt. of Amritsar, headed right wing. War_SceneBinod Singh (descendent of Guru Angad Dev ji) headed the left wing while Banda commanded the center facing the Wazir Khan's army. Shouts of Sachcha Padishah, Fateh Darshan (Sat Sri Akal was changed to Fateh Darshan by Banda), Sat Sri Akal, Akal, Akal, and ya ali, rent the sky. Suchanand could not withstand the ferocity of Baj singh and soon vanquished and fled away. The artillery fire of the Mughals told heavily on the plunderers in Banda's camp. They were equally divided between Baj singh and Binod singh's forces. Sher Mohammed Khan was about to overpower Binod singh's wing when he was suddenly struck by a bullet and was instantly killed. His men immediately dispersed. War_Scene2 Wazir Khan was rushing upon Banda who stuck fast to his ground and discharged arrows relentlessly. There a bloody battle was going on. Baj singh and Binod singh now joined Banda. Banda and the Sikh leaders now converged on Wazir Khan and he was killed.
Wazir Khan's death is variously described. Khafi Khan says that he was struck by a Musket ball. Mir Mohammed Ahsan Ijad says that Baj singh rushed upon Wazir Khan. Wazir Khan threw his spear at Baj singh. Baj singh caught hold of it. He flung the same spear upon Wazir Khan. It struck the forehead of his horse. Wazir Khan discharged an arrow which hit Baj singh's arm. He then rushed upon him with his sword. At this juncture Fatah singh came to the rescue of Baj singh. His sword cut the Khan from shoulder to the waist.
Pursuit of fugitives:
Wazir Khan's head was stuck up on a spear and lifted high up by a Sikh who took his seat in the deceased's howdah (a seat atop of elephant). The Sikhs with one voice and in wild excitement raised the sky-rending shouts of Sat-Sri-Akal. The Sarhind's troops on beholding the Nawab's head took alarm, and trembling fled helter skelter in dismay and despair. The Sikhs fell upon them and there was a terrible carnage. Sikhs reached Sarhind by nightfall. The gates of the city were closed. The guns mounted on the walls of the fort commenced bombardment. The Sikhs laid siege to the place. They took rest in the night. Wazir Khan's family and many Muslim nobles fled to Delhi at night.
By next afternoon Sikhs forced open the gates and fell upon the city. The Government treasury and moveable property worth two crores fell into Banda's hand which was removed to Lohgarh. Several Muslims saved their lives by embracing Sikhism. Dindar Khan son of Jalal Khan Rohilla became Dindar Singh. The official newswriter of Sarhind Mir Nasir-ud-din changed his name to Mir Nasir singh. (Yar Mohammand, Dastur-ul insha, page 37, Persian)
Province of Sarhind occupied
Entire province of Sarhind consisting of twenty-eight paraganahs and extending from Satluj to the Jamuna and from the Shiwalik hills to Kunjpura, Karnal to Kaithal, yielding 52 lakhs (1 lakh = 100,000 Rupees) annualy came into Banda's possession. Baj Singh was appointed governor of Sarhind. Ali singh was made his deputy. Their chief responsibility was to be on guard against the Mughal troops from Lahore and Jammu. Fatah singh retained charge of Samana. Ram singh, brother of Baj singh became chief of Thanesar. Binod singh in addition to his post of the revenue minister, was entrusted with the administration of Karnal and Panipat. His main duty was to guard the road from Delhi. Banda retired to his capital at Lohgarh. His era began from May 12, 1710, the date of his victory in the battle of Sarhind. The Zamindari system was abolished in the whole province at one stroke.
Banda advances towards Lahore, June 1710
Having set up administrative machinery, Banda advanced from Sarhind to Malerkotla. The town was saved for a ransom of two lakhs on the recommendation of Kishan Das Banya, an old acquaintance of Banda. From there he marched to Morinda. He chastised the Brahmins and Ranghars who had made over Guru Gobind singh's mother and his two youngest son to Wazir Khan. Then he visited Kiratpur and Anandpur to pay homage to shrines. He took Hoshiarpur and Jalandhar and carried fire and sword everywhere. Banda crossed the Beus and fell upon Batala. Then, he went on a pilgrimage to Dera Baba Nanak. At Amritsar Banda made large offerings. He invited young men to embrace Sikhism promising remission of land revenue and other rewards. Then many from the area of Majha joined the Khalsa. Banda marched towards Lahore. Sayyid Islam Khan, the Governor mounted guns on the walls of city. Banda laid a siege, but was unable to force upon the walls of fort. Lahore must have fallen, but Banda was in hurry to look after his government.
hus entire city remained safe owing to its fortifications. But the entire suburbs for miles around was completely devastated. In this campaign Banda was joined by thousands of low caste Hindus who came into the fold of Khalsa.
Torture and execution of Banda Bahadur by Mughals
Banda Singh's rule, though short-lived, had a far-reaching impact on the history of the Punjab. With it began the decay of Mughal authority and the demolition of the feudal system of society it had created. Banda Singh increasing influence roused the ire of the Mughal emperor, Bahadur Shah, who journeyed northwards from Deccan to punish Sikhs. Instructions were issued to the governors of Delhi and Oudh and other Mughal officers to march towards Punjab. Prohibitory laws against Sikhs were passed. Fearing that some Sikhs might not have smuggled themselves into the royal camp disguised as Hindus, Bahadur Shah ordered all Hindus employed of imperial forces to shave off their beards. Emperor Bahadur Shah's order, issued on December 10, 1710 was a general warrant for the faujdars to "kill the worshippers of Nanak, i.e. Sikhs, wherever they are found. (Nanak Prastan ra Har ja kih bayaband baqatl rasanand)" Banda was chased out of Every corner of Punjab and he took refuge in the Shivalik hills.
He got married to daughter of one of the hill chiefs and it was few years before Mughals could trace him down . He again started his campaigns against Mughals and came out of hills to the plains of Punjab. But was overwhelmed by the superior numbers of Mughal forces. As reported to emperor Bahadur Shah on April 28th 1711, (Akhbarat-i-darbar-i-mualla) , "The wretched Nanak-worshipper (Banda Singh) had his camp in the town of Kalanaur (District Gurdaspur). He has promised and proclaimed: "I do not oppress the Muslims." Any muslim who approaches him, he fixes a daily allowance and wage, and looks after him. He has permitted them to recite khutba and namaz. As such five thousand Muslim have gathered round him. siege_Picture
The massive imperial force drove the Sikhs from Sirhind and other places to take shelter in the fort of Lohgarh in the hilly region. "It is impossible for me," says Khafi Khan a muslim historian of that time, "to describe the fight which followed. The Sikhs in ther faqir's dress struck terror into the hearts of the royal troops. The number of casualties among the latter was so large that for a time it appeared as if they were going to lose."
Further reinforcements arrived and sixty thousand horse and foot closely invested Banda's hill retreat. For want of provisions, Sikhs were reduced to rigorous straits. They killed their horses for food, and when they could stand up to the enemy no longer, they made desperate nightly sally to escape into the hills of Nahan. Banda was far from vanquished. A hukamnamah, issued by him to his followers within a fortnight of his leaving the fort of Lohgarh, showed the spirit which swayed the Sikhs during those arduous times. The following is an English version of Banda Singh's letter.
Deg O Teg O Fateh o nusrat bedirang
Yaft Az Nanak Guru Gobind Singh
The kettle and the sword (Symbols of charity and power), victory and blessing have been obtained from Guru Nanak-Gobind Singh. God is one! Victory to the Presence!! This is the order of Sri Sachcha Sahib (The great master) to the entire Khalsa. The Guru will protect you. Call upon the Guru's name. Your lives will be fruitful!. You are the Khalsa of the great immortal God. On seeing this letter, repair to the presence, wearing five arms. Observe the rules of conduct laid down for the Khalsa. Do not use Bhang, tobocco, Poppy, wine, or any other intoxicant...Commit no theft or adultery. We have brought Satyug (the golden age) Love one another. This is my wish. He who lives according to the rules of Khalsa shall be saved by the Guru.
Sikhs came out of their mountain haunts to recover their lost territories and once again occupied Sadhaura and Lohgarh. Farukh Siyar, who came to the throne of Delhi in 1713, launched against them the sternest proceedings that political authority stirred with a fanatical religious zeal could devise. They were hounded out of plains of Punjab and their main column, under Banda Singh about 4,000 men was subjected to most stringent siege at the village of Gurdas-Nangal, about six kilometers from Gurdaspur.
Gurdas Nangal was an epic of purest heroism in face of heavy odds. According to Muhammad Qasim, the Muslim author of Ibratnamah, who has given an eyewitness account of this campaign, the "brave and daring deeds (of the Sikhs) were amazing. Twice or thrice a day, some forty or fifty of them would come out of their enclosure to gather grass for their animals, and, when the combined forces of the emperor went to oppose them, they made short work of the Mughals with arrows, muskets and small swords, and then disappeared. For eight months the garrison resisted the siege of 100,000 Mughal troops under the gruesome conditions.
Quite apart from the daring exploits of the ordinary Sikh soldier, there were strong rumours in the Mughal camps that Banda Singh had magical powers, and could transform himself into many shapes to escape captivity. Most of the Mughal commanders were afraid of a face to face encounter with Banda, and were conslantly pushing their Qazis and Mullas to the front to offer prayers to counter the spells of the enemy. Abdus Samad Khan openly prayed that Banda escaped from there, so that the whole business could be disposed off on any excuse. Only fresh orders from the Emperor to capture 13anda dead or alive kept him at his task. He was taking new measures everyday to tighten the siege, to starve the delenders to submission. Qamar-ud-Din's forces were holding one half of the circle and his own forces were on the other half.
This siege dragged on for eight months. Towards the end, an unfortunate dispute arose between Banda Singh and one of his most trusted advisers Baba Binod Singh. This man along with Baaj Singh and three others made up the war council that Banda was supposed to consult in any difficult situation. Binod Singh advised the evacuation of the fortress, but for some reasons of his own, Banda wished to fight it out there. Binod Singh was senior in age, and when this difference of views flared up into an open quarrel, Banda agreed to let Baba Binod Singh take his men out of the Fortress. Binod Singh and his supporters then charged out of the fortress and escaped.
Towards the end of November 1715, the remaining defenders were running out of ammunition and food. They were trying to exist on boiled leaves and the bark of trees, and were gradually reduced to mere skeletons. Then on 17th December, 1715, Abdus Samad shouted across the separating moat, that he would not allow any killing by his men, if Banda opened the gate to the fortress. When Banda ordered the gate be opened, the Mughals rushed in to spear or stab as many as three hundred of the half-dead and helpless defenders. About 200 were captured alive and handcuff'ed in twos. Banda Singh had chains round his ankles and his wrists, and was then locked in an iron cage. picture The Mughals were still afraid that he might escape and so they placed a guard on each side of the cage with swords drawn and the cage was placed aloft an elephant, which led the procession, which paraded through Lahore, hefore proceeding towards Delhi. Zakaria Khan, the son of the Lahore Governor, then took charge. and in order to give the Emperor a bigger present, he ordered his men to lop off more heads of Sikhs that they caught on the way, and he loaded them on to the carts that carried the 300 from (Gurdas Nangal). The rest Sikhs around 740 Sikhs along with Banda Singh were taken to Lahore, and thence to Delhi. The cavalcade to the imperial capital was a grisly sight. Besides 740 prisoners in heavy chains, it comprised seven hundred cartloads of the heads of the Sikhs with another 200 stuck upon pikes. On 26th Fehruary, 1716, this procession neared Delhi, and Farukh Siyar ordered his Minister Mohammed Amin Khan to go out to receive them and to prepare them for a suitable display in the town. On the 29th February, the citizens of Dclhi had lined the streets in full force, to get a good sight of the show. E:irst marched 2,000 soldiers each holding a Sikh head impaled on his upright spear (so many extra had been collected on the way). Next followed Banda Singh's elephant. A gold-laced red turban was placed on his head, and to add further mockery to his plight, a bright printed scarlet shirt was slipped on his body. Then carne 740 prisoners (500 had been collected on the way). These men were chained in pairs and thrown across the backs of camels. Their faces were blackened, and pointed sheepskin or paper caps were clapped on their heads. Behind this line came the Mughal Commanders, Mohammed Amin Khan, his son Kamar-ud-Din Khan, and his son-in-law Zakaria Khan. Their army men lined both sides of the streets.
However humiliating their plight, there were no signs of dejection or remorse on the faces of these Sikhs. In the words of Mohammed Harisi, author of the Ibratnama, who was on the spot that day: "The crowds were pressing forward to get a better view Many were enjoying the sight and taking hillarious jibes at them. But nothing changed the air of calm and resignation on the faces of those Sikhs. There were no signs of bitterness or dejection anywhere. They appeared to be happy with their lot, and were actually joined in groups singing their Guru's hymns. If anyone remarked that they were being punished for their sins, their retort was: 'No, it is all according to God's Will ?"' When we see the list of weapons captured from them at Gurdas Nangal we are really amazed at what they could do with so little. This is the list as supplied by Kanwar, the author of the Tazkrah: 1,000 swords, 217 small swords, 114 daggers, 278 shields, 173 bows, and 180 rifles. In spite of this scanty material they could have continued defying the Mughal might a long long time, if only their supplies of food had not run out.
C.R.Wilson, a Bengal civilian, has given in his Early Annals of the English in Bengal the following description of the entry of the Sikh captives into Delhi:
"Malice did its utmost to cover the vanquished with ridicule and shame. First came the heads of the executed Sikhs, stuffed with straw, and stuck on Bamboo's, their long hair streaming in the wind like a veil, and along with them to show that every living thing in Gurdaspur had perished, a dead cat on a pole. Banda himself, dressed out of mockery in a turban of a red cloth, embroidered with gold, and a heavy robe of brocade flowered with pomegranates, sat in an iron cage, placed on the back of an elephant. Behind him stood a mail-clad officer with a drawn sword. After him came the other 740 prisoners seated two and two upon camels without saddles. Each wore a high foolscap of sheepskin and had one hand pinned to his neck, between two pieces of wood. At the end of the procession rode the three great nobles, Muhammad Amin Khan, sent by emperor to bring in prisoners, Qamr-ud-Din, his son, and Zakariya Khan, his son-in-law. The road to the palace, for several miles was lined with troops and filled with exultant crowds, who mocked at the teacher (Guru) and laughed at the grotesque appearance of his followers. They wagged their heads and pointed the finger of scorn at the poor wretched a they passed. "HU! HU! infidel dog worshippers your day has come. Truly, retribution follows on transgression, as wheat springs from wheat, and barley from barley!! " Yet the triumph could not have seemed complete. Not all the insults that their enemies had invented could rob the teacher and his followers of his dignity. Without any sign of dejection or shame, they rode on, calm, cheerful, even anxious to die the death of martyrs. Life was promised to any who would renounce their faith, but they would not prove false to their Guru, and at the place of suffering their constancy was wonderful to look at. 'Me deliverer, kill me first,' was the prayer butcher_Killing_Sikhs which constantly rang in the ears of the executioner.
"Khafi Khan illustrates the resolute will and complete devotion to their cause displayed by those Sikhs by telling us about one young prisoner who was about to be called up from the line. This boy had been newly married and had been hauled in by Zakaria Khan's soldiers on the way, only to swell the number of captives for the pleasure of Farukh Siyar. He was the only son of his widowed mother, who had hurried to plead her case before the Emperor. She said that her son had been beguiled into joining the Sikh bands, but was not a Sikh at heart. On that ground, the Emperor wrote out the order of pardon for the boy, and thc mother had hurried with that note and handed it to the officer-in-charge of the executions. The officer read out the pardon and the youth shouted out, "My mother has lied. I am a Sikh of my Guru in body and soul. Do not separate me from my departed friends. Please hurry so that I can join them now." Saying that he left the guards dumbfounded and rushed away to the front of the queue again. He lowered his head before the executioner and refused to budge until the sword had descended and cut him into two.
"That gory scene was enacted for seven days until all the ordinary captives had been disposed off. According to Mohammed Harisi, their bodies were loaded on wagons and taken out of town to be thrown to the vultures. The heads were hung up on trees or on poles near the market-place to be a lesson to all rebels. Not one from the 700 odd men had asked for pardon. The jailors next turned their attention to the 20 odd sardars, including Baaj Singh, Fateh Singh, Ahli Singh and Gulab Singh (of Lohgarh fame). These men were tortured to the extreme and were asked to divulge the place where they had buried all the treasures that had been looted from Sirhind, Batala and other towns during their better days.
"Failing to get any clues after three months, they prepared to put an end to their lives on Sunday, 9th June, 1716. Banda's cage was again hoisted on top of an elephant, and he was dressed in mock attire of an emperor, with a colourful red pointed turban on his head. His 4 year old son Ajai Singh was placed in his lap. The twenty odd sardars marched behind the elephant and this special procession then passed through the streets of Delhi, and headed for the Kutub-ud-din mausoleum of Bahadur Shah, near the present Kutab Minar. On reaching that graveyard, the captives were again offered a choice of two alternatives: conversion to Islam or death. Needless to say all chose death. The Sikh sardars were subjected to tortures before being executed. Their heads were then impaled on spears and arranged in a circle round Banda who was now squatting on the ground. There were hundreds of spectators standing around watching this scene. Here they made him paraded around the tomb of late emperor Bahadur Shah and put him to a barbarous death.
Banda Singh was then given a short sword and ordered to kill his own son Ajai Singh. As he sat unperturbed, the cxecutioner moved forward and plunged his sword into the little child cutting the hody into two. Then pieces of flesh were cut from the body and thrown in Banda's face. His liver was removed and thrust into Banda Singh's mouth. The father sat through all this without any signs of emotion. His powers of endurance were to be tested still further. But before that, Mohammed Amin Khan, who was standing near spoke as follows: "From your manner so far you appear to be a man of virtue, who believes in God, and in doing good deeds. You are also very intelligent. Can you tell me why you are having to suffer all this here ?"
"Banda's reply was, "When the tyrants oppress their subjects to the limit, then God sends men like me on this earth to mete out punishment to them. But being human, we sometimes overstep the laws of justice, and for that we are made to pay whilst we are still here. God is not being unjust to me in any way."
"The executioner then stepped forward and thrust thc point of his dagger into Banda's right eye, pulling out thc eyeball. He then pulled out the other eyeball. Banda sat through all this as still as a rock. His face gave no twitch of pain.
"The cruel devil then took his sword and slashed off Banda's left foot, then both his arms. But Banda's features were still calm as if he was at peace with his Creator. Finally they tore off his flesh with red-hot pincers, and there being nothing else left in their book of tortures, they cut his body up into a hundred pieces, and were satisfied. (These details of the torture are given in full, by the following writers: Mohammed Harisi, Khafi Khan, Thornton, Elphinstone, Daneshwar and others).
The ambassadors of the East India company, John Surman and Edward Stephenson, who were in Delhi then and had witnessed some of these massacres, wrote to the governor of Fort William: "It is not a little remarkable with what patience Sikhs undergo their fate, and to the last it has not been found that one apostatized from his new formed religion. "
On June 9th , came the turn of Banda Singh. Harshest torments had been reserved for him. His eyes were pulled out and his hands and feet chopped off. His flesh was torn with red hot pincers. The end came, mercifully for him with the executioner's axe falling on his neck. With his end Sikhism did not die on the contrary Sikhism came out strong and the torch of Banda Singh Bahadur was carried with new Warriors like Nawab Kapur Singh Virk, Sardar Budh Singh, Sardar Charat Singh, Baba Deep Singh ji Shaheed, Sardar Jassa Singh ji Ahluwalia, Maharaja Ranjit Singh, Hari singh Bhangi, etc.
Manas ki jaal sabhai ekai pehchaanbo is the Guru Gobind Singh's message. which emphatically states "men may call themselves Hindus, Muslims, Emams and Shaffies, but I see them all belonging to one race�mankind." Guru Gobind Singh had given Banda specific orders to punish those who had persecuted good saints like Pir Budhu Shah. He had not mentioned any revenge on those who had executed his own young boys at Sirhind. Hc had expected Bahadur Shah to fulfil his promise to punish those who had committed atrocitics on good men, but had parted company from the Emperor completely disappointed. Banda Singh was then taught to bring to reality the Guru's own dream:
திரு பண்டா சிங் டிஜயந்தி அண்மையில் நடந்த விழாவில் பிதமா் கலந்து கொண்டு பண்டா சிங் அவர்களின் தியாகத்தை பாராட்டினாா். நாமும் பாராட்டுவோமே.
இந்துக்கள் சீக்கியா்களாக மாறியதைப் போல் பிறாமணா்களாக மாறினாா்கள். இன்று என்னவெல்லாமோ மாறி வருகின்றாா்கள்.
தாம் என்கிறது அமெரிக்கா. ஒஸாமா என்றும் சொல்லி வந்தார்கள். ‘அமெரிக்காதான் உலகின் முதல் டெர்ரரிஸ்ட்’ என்கிறார் நொவம் சாம்ஸ்கி. மகாபாரதத்தில் துரியோதனன் மகன் ஒருவன் டெர்ரரிஸ்ட்டாக இருந்திருக்கிறான். இந்திரன்தான் உலகின் முதல் டெர்ரரிஸ்ட் என்று இந்து புராணங்களை ஆராய்ச்சி செய்த ஒருவர் எழுதியிருக்கிறார். முதல் டெர்ரரிஸ்ட் சரித்திரத்தில் முதன் முதல் ஒடுக்கப்பட்ட குழுவினரில்தான் பிறந்திருக்க வேண்டும்.
-ஏன்? எதற்கு? எப்படி?
-மறைந்த எழுத்தாளர் சுஜாதா
மறைந்த சுஜாதா என்ற ரங்கராஜன் என்பவா் ஒரு ஆபாச எழுத்தாளா்.அவாிடம் எந்த சமூக பொறுப்புணா்ச்சியும் கிடையாது. பணம் பணம் ஒன்றே குறியாகக் கொண்டவா். ஒரு பெண் ஜாக்கெட்டுக்குள் பிரா அணியவில்லை.அவளது மாா்பகங்கள் ஆடியது ” சாக்கு பைக்குள் இரு புனைக் குட்டிகள் குதித்ததைப் போல் இருந்தது என்று எழுதி பலாிடம் திட்டு வாங்கிக் கொண்டவா்.
ஈராக்கினல் ஷியா முஸ்லீம்கள் மசுதியில் குண்டு வீசுபவன் பயங்கரவாதியா சமாதான காவலரா ? நிகழ்காலத்திற்கு வாருங்கள் சுவனப்பிாியன். இசுலாம் ஆட்சிமதம் என்ற அந்தஸ்து பெற்ற சமூகங்கள் இரத்தக்களறியில் நீந்துகின்றன ஏன் ? ஏன் ஏன்
திரு.ராபின் அவர்களுக்கு வணக்கம்.
புத்த மதம் அழிந்து போகவில்லை.அதனுடைய சத்துக்கள் இந்தியாவிலும் பிற நாடுகளிலும் உள்ள மக்களால் ஜீரணம் செய்யப்பட்டுள்ளது.
இந்திய கலாச்சாரத்தின் ஒரு பிரமாண்டமான பாிணாம வளா்ச்சியை உருவாக்கியவா் கௌதம புத்தா்.
மிதமிஞ்சிய கட்டுப்பாடுகளையும் நடைமுறைக்கு சாத்தியமில்லாத வாழ்ககை நெறிகளை போதித்த புத்தமதம் அதன் காரணமாக மக்களின் ஆதரவை இழந்தது.
இன்றும் இந்தியா்கள் மனதில் நீங்கா இடம் பெற்று வாழ்கின்றாா் புத்தா்.
தனித்தன்மை என்பது பாிணாமவளா்ச்சியை உள்ளடக்கியமாக இருக்க வேண்டும். தேக்கநிலையாக இருக்கக்கூடாது.
புத்தமதம் ஏற்படுத்திய பாிணாம வளா்ச்சியை- நன்மைகளை இன்றும் இந்தியா அனுபவித்து வருகின்றது.
Post a Comment