கீழக்கரை குப்பையும் அரிஜனத் தெருக்களின் அவலமும்!

ஓரளவு வசதியான இஸ்லாமியர்களை பெரும்பான்மையாக கொண்ட ஊர் கீழக்கரை. வீடுகளெல்லாம் ஓரளவு நேர்த்தியாக கட்டப்பட்டு இருந்தாலும் குப்பைகளை அகற்றும் வழி தெரியாமல் இன்று முழி பிதுங்கி நிற்கிறது அந்த கிராமம். ஓரளவு படித்தவர்களும் நிறைந்த இந்த ஊர் குப்பைகளை அகற்றுவதற்கு அரசை நாடுவதும் அவர்கள் 'நீங்கள் எல்லாம் வசதியானவர்களாச்சே! நீங்களே பார்த்துக் கொள்ளக் கூடாதா' என்று கோரிக்கைகளை அலட்சியப் படுத்துவதும் தொடர்கதையாகி வருகிறது.

ஒரு சாதாரண குப்பை விஷயம் மக்கள் மற்றும் அரசின் அலட்சிய போக்கால் இந்த கிராமத்தை பெரும்பாடு படுத்துகிறது. இதனால் இந்த ஊர் மக்களுக்கு டெங்கு, மலேரியா போன்ற பல நோய்கள் மிக இலகுவாக தொற்றிக் கொள்கிறது. நமது அரசாங்கத்தின் மெத்தனப் போக்கு நாம் அறியாதது அல்ல. அதிலும் பெரும்பான்மை முஸ்லிம்கள் உள்ள ஊர் என்றால் கேட்கவே வேண்டாம். அரசு உதவிகள் எதுவும் கிடைக்காமல் அரசு அதிகாரிகள் தங்கள் கடமையை செவ்வனே செய்து வருவார்கள். அவ்வாறு இருக்கையில் கிராமத்தில் இருக்கும் ஒவ்வொரு வீட்டின் உரிமையாளரும் மனது வைத்தால் ஒரு நாளில் தீர்ந்து விடக் கூடிய பிரச்னை இது. ஆனால் ஒரு திருமணத்தை பல லட்சம் செலவு செய்து வீணடிக்கும் சமூகம், ஒரு சுன்னத்(முன் தோல் அகற்றுதல்) தனது பையனுக்கு செய்வதற்காக ஊரை கூட்டி விருந்து வைத்து வீண் பகட்டு காட்டும் சமூகம், தனது மகள் பூப்பெய்வதை பத்திரிக்கை அடித்து அதையும் விருந்தாக்கி மகிழும் சமூகம், இறந்த தாயோ தகப்பனோ வீட்டில் கிடக்க மார்க்கம் தடுத்த விருந்தை ஆக்கி அனைவரையும் அழைக்கும் சமூகம் தனது கிராமத்தின் சுகாதாரப் பிரச்னைக்கு அரசை கைகாட்டி விட்டு ஒதுங்கிக் கொள்வதை நினைத்தால் வேதனைப்படாமல் இருக்க முடியுமா?



எங்கள் ஊரிலும் இது போன்ற பிரச்னை அவ்வப்போது வருவதுண்டு. குடமுருட்டி ஆறு, அரசலாறு போன்ற ஆறுகள் எங்கள் ஊரை சுற்றி ஓடுவதால் அதன் கரைகளில் பள்ளம் தோண்டி குப்பைகளை துப்புறவு தொழிலாளர்கள் கொட்டுவார்கள். அது சில நாட்களில் மக்கி விடும். அதுவரை வேறு கரையோரத்தை நாடுவார்கள். ஆனால் இதைவிட கீழக்கரையில் ஆரம்பிக்க இருக்கும் பிளாஸ்டிக் கழிவு தொழிற்சாலைகள் போன்று எங்கள் ஊரிலும் ஆரம்பிப்பது நிரந்தர தீர்வாக அமையும். இதை ஒவ்வொரு கிராமத்திலும் அமுல்படுத்த வேண்டும். சில இடங்களில் குப்பைகளைக் கொண்டு மின்சாரமே தயாரிக்கிறார்களாம்.

ஒவ்வொரு வீட்டிலும் ஒரு நாளில் ஒரு நடுத்தர பிளாஸ்டிக் வாளி அளவு குப்பைகள சேரும். இதனை எங்கள் ஊரில் ஒவ்வொருவரும் தங்கள் வீட்டு திண்ணையில் வைத்து விடுவர்.காலையில் வரும் குப்பை வண்டியில் வரும் துப்புறவு தொழிலாளர்கள் ஒரு வாளி விடாமல் குப்பைகளை அள்ளிக் கொண்டு வாளியை வைத்து விட்டு சென்று விடுவர்.

மேலும் எங்கள் கிராமத்தில் அதிகமான வீடுகளில் வீட்டின் பரப்பளவை ஒத்த கொல்லையும் இருக்கும். கொல்லையின் கடைசி பகுதியில் எரு குண்டு என்ற ஒன்று இருக்கும். எங்கள் வீட்டில் பிளாஸ்டிக் கழிவுகளையும் மக்கிப் போகக் கூடிய கழிவுகளையும் எப்போதும் பிரித்தே சேர்ப்போம். இதனால் பிளாஸ்டிக் கழிவுகள் திண்ணைக்கு சென்று விடும். அதனை கார்பரேஷன் வண்டி வந்து எடுத்து சென்று விடும். மக்கிப் போகக் கூடிய கழிவுகளை கொல்லையில் உள்ள எரு குண்டில் போட்டு விடுவோம். ஆறு மாதத்துக்கு பிறகு அது நிரம்பியவுடன் அதனை மூடி விட்டு அதற்கு அருகிலேயே ஆட்களை வைத்து வேறொரு எரு குழி தோண்டச் செய்வோம். இதனால் போடப்பட்ட மீன், கோழி, ஆடு போன்றவற்றின் கழிவுகள் மற்ற வகையான குப்பைகள் மக்கிப் போய் சிறந்த உரமாகி விடுகிறது. நமது மண்ணுக்கு பிளாஸ்டிக்கைத் தவிர மற்ற பொருட்கள் அனைத்தையும் சுலபத்தில் மக்கச் செய்து விடும் தன்மை உள்ளது.. சில வீடுகளில் பிளாஸ்டிக் பைகள் மற்றும் உடைந்த பிளாஸ்டிக் சாமான்கள் அனைத்தையும் சுத்தப்படுத்தி பழைய விலைக்கு விற்பவர்களும் உள்ளனர். இதனால் இந்த பிளாஸ்டிக்குகள் இடத்தை அடைக்காமல் மறு சுழற்சிக்கு பயன்படுத்தப்படுகிறது. இதற்காக ஒரு நாளில் உள்ள 24 மணி நேரத்தில் அரை மணி நேரம் இது போன்ற சுகாதாரத்துக்கு செலவு செய்தால் வீடும் நன்றாக இருக்கும் நாடும் நன்றாக இருக்கும்.

சில கிராம பஞ்சாயத்துகளில் அந்த நிர்வாகமே பழைய பிளாஸ்டிக்குகளை விலைக்கு எடுத்துக் கொள்வதாக பத்திரிக்கைகளில் படித்தேன். இதுவும் ஒரு சிறந்த வழி. பிளாஸ்டிக் அதிகம் சேகரித்து தரும் வீட்டுக்கு சில பரிசுகளை கூட கிராம நிர்வாகம் அறிவித்தால் பலன் இன்னும் அதிகரிக்கும். இதனால் பலர் மறைமுக வேலையும் பெறுவர். அல்லது பிளாஸ்டிக் பொருட்கள் பயன் படுத்துவதை அரசு தடை செய்ய வேண்டும்.

மற்றுமொரு சுகாதார பிரச்னை:

அதே போல் எங்கள் வீட்டுக்கு பக்கத்து வீட்டு குடும்பம் சற்று வறியது. அவர்கள் வீட்டில் கழிவறை கட்டாமல் அவர்கள் கொல்லையில் தங்களது இயற்கை தேவைகளை நிறைவேற்றி வந்தனர். ஒரு முறை பக்கத்து வீட்டு நண்பரை(எனது வயதை ஒத்தவர்) அழைத்து 'ஒரு வீட்டுக்கு கழிவறை மிக அவசியம். உங்கள் வீட்டு பெண்கள் இவ்வாறு திறந்த வெளியில் செல்வது அசிங்கமா இல்லையா? சுகாதாரத்துக்கும் எவ்வளவு கேடு தெரியுமா?' என்று சொன்னேன். 'உண்மைதான். ஆனால் நாங்கள் மண்ணைப் போட்டு மூடி விடுவோம். இருந்தாலும் சரி செய்து விடுகிறேன்' என்று பதில் சொன்னவர் அதைப்பற்றி கண்டு கொள்ளவே இல்லை.

இரண்டு வாரம் பொறுத்த நான் பிறகு அவரை கூப்பிட்டு, 'நீங்கள் கட்டவில்லை என்றால் நான் எனது செலவில் கட்டி விடுகிறேன். இலவசமாக வைத்துக் கொண்டாலும் சரி. அல்லது கடனாக எடுத்துக் கொண்டாலும் சரி. இன்னும் இரண்டு நாளில் உங்கள் கொல்லையில் நான் வேலையை ஆரம்பிக்கப் போகிறேன்' என்று ஒரு போடு போட்டேன். இதனால் மிரண்டு போன அவர் எங்கெங்கேயோ பணத்தை தோது பண்ணி மறு நாளே கழிவறையை அவரது சொந்த செலவிலேயே கட்டிக் கொண்டார். அவருக்கு நன்றி சொல்லிக் கொண்டு 'நான் வேண்டு மென்றால் பணம் தரட்டுமா?' என்று கேட்டேன். 'நன்றி வேண்டாம். என் மனைவி தனது புறத்திலிருந்து பணம் கொண்டு வந்து வேலையை முடிக்க சொன்னார். "எவ்வளவோ வீண் செலவுகள் செய்கிறோம். தற்போது கழிவறையின் அவசியத்தை உணர்ந்து கொண்டேன்'(சுயமரியாதை தமிழன்!) என்றார் :-). அப்பாடி அண்டை வீட்டில் ஒரு சண்டை இல்லாமல் பிரச்னை சுமூகமாக முடிந்தது.

மற்றொரு சோகமான செய்தி. எங்கள் ஊரின் முடிவில் ரயிலடி சமீபமாக அரிஜனங்களின் காலனி உள்ளது. இங்கு அரசாங்கம் தனது செலவில் பொது கழிப்பறை கட்டிக் கொடுத்துள்ளது. ஆனால் இந்த மக்கள் தங்கள் தெருக்களிலும் ரெயில்வே தண்டவாள ஓரங்களிலும் தங்கள் இயற்கை தேவைகளை தீர்த்துக் கொள்கின்றனர். அரிஜனத் தெருவை கடந்து சென்றால் மூக்கைப் பிடித்துக் கொண்டுதான் செல்ல வேண்டும். எங்கள் வீடுகளில் பெண்கள் சிறுவர்களை ஏதாவது வேலை சொல்லும் போது 'ரயிலடி வழியாக போகாதே! அசிங்கமாக இருக்கும். தூரமாக இருந்தாலும் சந்திக்கட்டை(சந்தை) சுற்றிக் கொண்டு போ' என்று கட்டளை இடுவதை சர்வசாதாரணமாக பார்க்கலாம். தற்போது படித்த மக்கள் நிறைய அரிஜன தெருவில் உருவானாலும் நிலைமை இன்றும் அப்படியேத்தான் உள்ளது. இந்த மக்கள் பக்கத்தில் இருக்கும் எங்கள் கிராமத்தை பார்த்தும் ஏன் திருந்த மாட்டேன் என்கிறார்களோ தெரியவில்லை. இவ்வளவுக்கும் எங்கள் கிராமத்தில் அனைத்து வீடுகளிலும் வீட்டு வேலை செய்பவர்கள் இந்த அரிசன மக்களே. தினமும் எங்களின் வாழ்வை பார்த்தும் அந்த பக்கம் சென்றவுடன் பழைய நிலைக்கு மாறி விடும் விநோதத்தை என்னவென்பது?
________________________________________________________

சுற்றுச் சூழல் பொறியாளர் ரமேஷ் கூறுவதை கேட்போம்:

புதுச்சேரி : பிளாஸ்டிக் குப்பைகள் இவ்வுலகில் மட்கி மறைய குறைந்தபட்சம் 200 ஆண்டுகள் பிடிக்கிறது என சுற்றுச்சூழல் பொறியாளர் ரமேஷ் பேசினார். தட்டாஞ்சாவடி வேளாண் கருத்தரங்கக் கூடத்தில் வேளாண்துறை மாநில நில நீர் பிரிவு சார்பில் நுண்ணாய்வு நீர் உபயோகம், மழைநீர் சேகரிப்பு மற்றும் நீர்வளப் பாதுகாப்பு குறித்த விழிப்புணர்வு முகாம் நடந்தது. முகாமை வேளாண் இயக்குனர் சத்தியசீலன் துவக்கி வைத்தார். என்.சி.சி., அதிகாரி ஆனந்த், நீர் சேமிப்பு குறித்து பேசினார். விழாவில் சுற்றுச்சூழல் பொறியாளர் ரமேஷ் பேசியதாவது:

உயிரினங்கள் இவ்வுலகில் வாழ தண்ணீர் தான் உயிர்நாடி. அவற்றை அதிக அளவில் பயன்படுத்தினால், நிலத்தடி நீர் மட்டம் படுபாதாளத்திற்கு சென்றுவிடும். ஆகவே தண்ணீரை முறையாக திட்டுமிட்டு பயன்படுத்த கற்றுக்கொள்ள வேண் டும். நிலத்தடி நீரை அள வுக்கு அதிகமாக எடுப்பதால், கடல் உட்புகுந்து விடும். குப்பை கூளங்கள், டெங்கு, மலேரியா என 10க்கும் மேற்பட்ட நோய்களுக்கு பிறப்பிடமாக இருக்கின்றன. பிளாஸ்டிக் குப்பைகளை குறைந்த வெப்பநிலையில் எரிக்கும் போது அதிலிருந்து டையாக்சின் நச்சு வாயு வெளிவருகிறது. இது தான் உலகிலேயே உயிரை பறிக்கும் மிகக்கொடிய நச்சு வாயுவாகும்.ஒருநாளைக்கு 33 ஆயிரம் லிட்டர் மாசுபட்ட காற்றை சுவாசிக்கிறோம். சாக்கடைகளில் போடப்படும் பிளாஸ்டிக் குப்பைகள், கழிவுநீரை வழிந்தோடாமல் செய்கின்றன. இதனால் கொசு உற்பத்தி அதிகரிக்கிறது. பிளாஸ்டிக் குப்பைகள் இம்மண்ணில் மட்கி மறைந்து போக, குறைந்தபட்சம் 200 ஆண்டுகள் பிடிக்கிறது. 50 மைக்ரானுக்கு கீழ் உள்ள பிளாஸ்டிக் பைகளை பயன்படுத்தக் கூடாது என அரசு உத்தரவிட்டுள்ளது. ஆனாலும் சுற்றுச்சூழலை மாசுபடுத்தும் பிளாஸ்டிக் பொருட்களை தொடர்ந்து பயன்படுத்துகிறோம். இதற்கு பதிலாக, துணிப்பைகளை பயன்படுத்த பொதுமக்கள் பழகிக்கொள்ள வேண்டும். பூமியின் உயிர் துடிப்பை இறுக்கும் பிளாஸ்டிக் பொருட்களை பயன்படுத்த மாட்டோம் என ஒவ்வொருவரும் சபதம் ஏற்க வேண்டும். இவ்வாறு அவர் பேசினார். வேளாண் பொறியியல் துணை இயக்குனர் வெங்கட்ராமன் நன்றி கூறினார்.

--------------------------------------------------------

ஒரு மனிதன் திட்டமிட்டு செயலாற்றினால் எதிலும் வெற்றி பெற முடியும் என்பதற்கு ரஃபீக் சொல்லும் சில வழிமுறைகளை கடைபிடிப்போம்.