சேர நாட்டுக்குப போவோமா!

சேர நாட்டுக்குப போவோமா!

நேற்று என் மலையாள நண்பர் ஜார்ஜ் மேத்யூ அறைக்கு செனறபோது ஆசியாநெட்டில் செய்திகள் பார்க்க நேர்ந்தது. அதில் ஒரு செய்தி என் மனதில் ஆழ பதிந்து விட்டது. கேரளா மூவாற்றுப்புழை என்ற கிராமத்தில், பவானி என்ற பெண்மனி ஆசிரியையாக வேலை செய்து வந்தார். திருமணமும் நடந்தது. பவானிக்கு குழந்தைகள் என்றால் கொள்ளைப் பிரியம். ஆனால் பாருங்கள் திருமணமாகி இருபது வருடங்களாக இறைவன் குழந்தை பாக்கியத்தை கொடுக்கவில்லை. இதில் நான்கு வருடத்திற்கு முன்பு கணவனும் இறந்து விடுகிறார். இருந்தும் குழந்தை வேண்டும் என்ற ஆவல் மட்டும் குறையவில்லை.

எனவே குழந்தை பாக்கியம் வேண்டி இன்னொரு திருமணமும் செய்து கொண்டார். ஆனால வயது அதிகமாகி விட்டதால் கருத்தரிப்பது கடினம் என்று மருத்துவர்கள் கூறி விட்டனர். இருந்தும் குழந்தை ஆசையில் டெஸ்ட் ட்யூப் மூலமாக பிள்ளை பெற்றுக் கொள்ள விருப்பப்பட்டார். அவர் நினைத்தபடியே அழகிய ஆண் குழந்தையை பெற்றெடுத்தார். குழந்தைக்கு கண்ணன் என்ற பெயரிட்டார். 'பவானி கண்ணனை இவ்வளவு பிரியமாக வளர்க்கிறாளே குழந்தைக்கு பத்து பதினைந்து வயதாகும்போது தாய் உயிரோடு இருப்பாளா?' என்று அக்கம பக்கத்தில் உள்ளவர்கள் பேசிக் கொண்டனர். அய்ம்பது வயதுக்குப்பிறகு பிறந்த குழந்தையாதலால் ஆசியாநெட் நிறுவனத்தார் குழந்தை பிறந்தவுடன் பேட்டியும் எடுத்தனர்.

இரண்டரை வயதான கண்ணனோடு பவானியின் வாழ்க்கை சந்தோஷமாக கழிந்தது. நேற்று தன. குழந்தையுடன் வீட்டில் சமைத்துக் கொண்டிருந்தார் பவானி. சமையல் வேலை முடிந்து கண்ணனை தேடி இருக்கிறார். கண்ணன் குளிப்பதற்காக பெரிய பாத்திரத்தில் தண்ணீர் பிடித்து வைத்துள்ளார் பவானி. விளையாட்டாக கொல்லைப்பறம் சென்ற கண்ணன் அந்த பாத்திரத்தில் விழுந்து விட்டான். விழுந்த கண்ணனுக்கு அதிலிருந்து வெளியேற முடியவில்லை. பிறகு என்ன தவமிருந்து பெற்றெடுத்த குழந்தையை பிணமாகத்தான் தூக்கினார் பவானி. அதே ஆசியாநெட் இறப்பையும் படம் பிடித்து ஒளிபரப்பியது. அந்த தாய் குழந்தையைப் பார்த்து கதறி அழுதது கலங்காத என் கண்களையும் கண்ணீர் வர வைத்து விட்டது.

மனிதன் என்னதான் முயற்ச்சித்தாலும் இறைவன் முன்னால் தோற்று விடுகிறான் அல்லவா?