குர்ஆனில் கற்பனையை கலந்த சூஃபி பீர்அப்பா!

குர்ஆனில் கற்பனையை கலந்த சூஃபி பீர்அப்பா!



அரபுமூலம்- குரானின் சூரத்துல் இக்லாஸ்
குல்ஹுவல்லாஹ் அஹது அல்லஹுஸ் ஸமது
லம் யலிது வலம் யூலது
வலம் ய்க்குன்லஹ் குபுவன் அஹது

-குர்ஆன் 112:1,2,3,4

இதன் நேரடி தமிழ் பெயர்ப்பு

இறைவன் ஒருவன் எனக் கூறுவீராக.
இறைவன் தேவையற்றவன்
யாரையும் அவன் பெறவுமில்லை
யாருக்கும் அவன் பிறக்கவும் இல்லை.
அவனுக்கு நிகராக யாருமில்லை.

இந்த மொழி பெயர்ப்பை புரிந்து கொள்வதில் எவருக்கும் எந்த சிரமும் இருக்காது. இறைவன் ஒருவன்தான் இருக்க முடியும் என்பதை இவ்வளவு ரத்தின சுருக்கமாக எந்த மனிதனாலும் சொல்ல முடியாத அழகிய வார்ததைகளை போட்டு இறைவன் மனிதர்களுக்கு உபதேசிக்கிறான்.

மாற்று மதத்தை சேர்ந்த ஒருவர் கூட இந்த வசனத்தை எவரது உதவியுமின்றி இலகுவாக புரிந்து கொள்ள முடியும். இதை விட சிரமமான மொழியில் உயர்ந்த நடையில் கற்றவர்களுக்கு மட்டுமே புரியக் கூடிய வகையில் இறைவனால் கொடுக்க முடியும். ஆனால் அதனால் என்ன பயன்? பாமர மக்களுக்கு விளங்காது போய் விடும். அதன் விளக்கத்தை நாடி புரோகிதர்களிடம் செல்ல வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படும். அந்த புரோகிதரும் தனது கற்பனையை கலந்து கண் காது மூக்கெல்லாம் வைத்து இறைவன் சொல்லாததை எல்லாம் அந்த பாமரனின தலையில் ஏற்றி விடுவார். இந்து மதங்களில் அதுதான் நடந்து வருகிறது.

'நீங்கள் விளங்குவதற்காக இவ்வாறு இறைவன் தனது வசனங்களைத் தெளிவுபடுத்துகிறான்.'
-குர்ஆன் 2:242

இங்கு இறைவன் சாமான்யனும் விளங்கிக் கொள்வதற்காக தனது வசனங்களை தெளிவுபடுத்துவதாக சொல்கிறான். ஒரு சில வசனங்களை வரலாறு தெரிந்தால்தான் புரிந்து கொள்ள முடியும். அது போன்ற வசனங்களை முகமது நபியின் விளக்கவுரையை படித்து நாம் தெளிவு பெறலாம். ஒரு சில இடங்களில் மாத்திரமே இவ்வாறு சற்று சிரமமான வசனங்கள் வரும். பெரும்பான்மையான வசனங்கள் பலரும் புரிந்து கொள்ளும் வகையிலேயே இறைவன் இலகுவாக தநதிருக்கிறான்.

இனி ஹெச்.ஜி ரசூல் போன்ற சூஃபி இசத்தை ஆதரிக்கக் கூடிய பீர் அப்பா என்ற புலவரின் விஷயத்துக்கு வருவோம். பீர்அப்பா என்ற புலவரைப் பொறுத்தவரையில் நல்ல தமிழ் அறிஞர். அதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை. இந்து மத வேதங்களை எல்லாம் நன்றாக தெரிந்து வைத்துள்ளார். புலவர்களை பொறுத்த வரையில் எதை எழுதினாலும் அதில் சில கற்பனைகளை கலந்து விடுவது தொன்று தொட்டு இருந்து வரும் பழக்கம். எனவே தான் 'கவிதைக்கு பொய் அழகு' என்று கவிஞர்களும் பாடுகின்றனர்.

இனி நான் மேலே சுட்டிய குர்ஆனின் 112 ஆவது அத்தியாயத்தை பீர் அப்பா எவ்வாறு மொழி பெயர்க்கிறார் என்று பார்ப்போம்.

தந்தையிலி தாரமிலி தானவனும் நீயே
தன்மை கொடெவர்க்குமொரு தாபரமும் நீயே..
மைந்தரிலி அன்னையிலி மன்னவனும் நீயே
மண்ணிலடியார்க் கிரணம் வழங்குவது நீயே..
….
தன்னையன்றி தனக்கு நிகர் தானிலியும் நீயே
தண்மை கொடெனக்கு உணவு தருபவனும் நீயே….
…..
அல்லா ஒருவனென்றும் அஹமதவன் தூதரென்றும்
சொல்லால் உவந்து தொழுதிரந்தால்…

இதைப் படிக்கும் ஒரு பாமரன் அதில் உள்ள சந்த நயத்தையும் வார்த்தைகளின் ஆளுமையையும் பார்த்து பிரமிப்பான். ஆனால் இறைவன் என்ன சொல்ல வருகிறான். இந்த வசனத்தால் நமக்கு என்ன நன்மை என்பதை எவரும் கருத்தில் கொள்ள மாட்டார். மற்றொரு சூ.பி ஆதரவாளரான ஏ.ஆர்,ரஹ்மானிடம் கொடுத்தால் அருமையாக மெட்டு போட்டு பாடலை பிரபல்யம் ஆக்கி விடுவார். இதுதான் நடக்கும்.

“இறைவன் ஒருவன் எனக் கூறுவீராக.” எனற மொழி பெயர்ப்புக்கும் ‘’தந்தையிலி தாரமிலி தானவனும் நீயே’’ என்ற புலவரின் பாட்டுக்கும் எவ்வளவு வித்தியாசம் என்று பாருங்கள். அவர் வரிக்கு வரி மொழி பெயர்க்காமல் முதல் வசனத்தை இரண்டாம் வசனமாகவும் இரண்டாம் வசனத்தை முதலிலும் போட்டு தனக்கென்று ஒரு தனி பாணியை வகுத்துக் கொண்டு மொழி பெயர்க்கிறார். நல்ல வேளையாக குர்ஆனின் அரபி மூலத்தை இன்று வரை மொழி பெயர்ப்புகளில் சேர்த்தே எழுதுவதால் குழப்பத்திலிருந்து தப்பித்தோம். மூல மொழியை கைவிட்டதால் இன்று இந்து மத வேதங்களும் கிறித்தவ வேதங்களும் எந்த அளவு அதன் உண்மையை இழந்து நிற்கிறது என்பதை தெரிந்து கொள்ளலாம்.

புலவருக்கு மொழி ஆற்றல் இருக்கிறது என்றால் அதை வேறு ஏதாவது அரபி இலக்கியத்தை மொழி பெயர்த்து தனது திறமையை காட்டியிருக்கலாம். அதை விடுத்து குர்ஆனில் கை வைப்பதை உலகில் உள்ள எந்த முஸ்லிமும் ஒத்துக் கொள்ள மாட்டான். அவர் காலத்தில் ஏதோ அவரை அறியாமலேயே இந்த தவறை செய்து விட்டதாக வைத்துக் கொளவோம். 300 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தமிழ் மொழி பெயர்ப்புகள் வரவில்லை. எனவே அந்த காலத்துக்கு ஓ.கே. ஆனால் இன்று இணைய வசதி மற்றும் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட தமிழ் ஆங்கில மொழி பெயர்ப்புகள் என்று மிகவும் எளிமைபடுத்தப்பட்டு நமக்கு கிடைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. எனக்கு அதெல்லாம் வேண்டாம். பீர்அப்பா கவிதை நடையில் எழுதிய 'ஞானப் புகழ்ச்சி' ஒன்றே போதும் என்று அடம் பிடிக்கும் ஹெச்.ஜி.ரசூல் போன்றவர்களை என்ன செய்வது? இறைவனிடம் பிரார்த்திக்கத்தான் முடியும்.

மேலும் ஹெச்.ஜி.ரசூல் சொல்கிறார்...

//பீர்முகமது அப்பா எழுதிய பாடல்களின் எண்ணிக்கை பதினெண்ணாயிரம். இன்று நமக்கு கைவசம் கிடைக்கும் பாடல்களின் எண்ணிக்கை ஏறத்தாழ ஏழாயிரத்தை எட்டும்.வெண்பா,விருத்தம் என பல்வகை பாவடிவில் ஏறத்தாழ நாற்பத்தி எட்டாயிரத்துக்கும் (48000) மேற்பட்ட வரிகளில் பீர்முகமது அப்பா ஞானக் கவிதைகளை எழுதியிருக்கிறார்கள்.//

சூரத்துல் இக்லாஸ் (உளத் தூய்மை) என்ற 112 வது அத்தியாயத்திலேயே இத்தனை குளறுபடிகளை இந்த கவிஞர் செய்து வைத்திருக்கிறார். இன்னும் மற்ற பாடல்களை எல்லாம் படித்தால் இன்னும் என்னென்ன கூத்துகள் அரங்கேறியிருக்குமோ இறைவனே அறிவான்.

சரி.. இஸ்லாத்தில் கவிதை இயற்றுவது தடை செய்யப்பட்டதா என்றால் இல்லை என்றே சொல்லலாம். அந்த கவிதைகள் குர்ஆனோடு கலக்காமலும் மிகைப்படுத்தல் இல்லாமலும் பொய் கலக்காமலும் இருக்க வேண்டும். அன்றைய அரபுகள் கவிதை இயற்றுவதில் மிகவும் சிறந்து விளங்கினார்கள். முகமது நபி காலத்திலேயே அவரது தோழர்கள் கவிதைகளை பாடியிருக்கிறார்கள். புகாரியில் வரக் கூடிய ஆதாரபூர்வமான ஹதீஸ்கள் சிலவற்றை பார்ப்போம்.

1009. இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நபி(ஸல்) அவர்கள் மழை வேண்டிப் பிரார்த்தித்தபோது அவர்களின் முகத்தை நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அவர்கள் கீழே இறங்குவதற்குள் ஒவ்வொரு கூரையிலிருந்தும் தண்ணீர் வழிந்தோடியது.
'இவர் வெண்மை நிறத்தவர். இவரால் மழை வேண்டப்படும். இவர் அனாதைகளுக்குப் புகலிடமாகவும் விதவைகளுக்குக் காவலராகவும் திகழ்கிறார்' என்ற அபூ தாலிபின் கவிதையை அப்பொழுது நான் நினைத்துக் கொள்வேன்.
Volume :1 Book :15

1155. ஹைஸம் இப்னு அபீ ஸினான் அறிவித்தார்.
அபூ ஹுரைரா(ரலி) தம் உரையின்போது நபி(ஸல்) அவர்கள் பற்றி அப்துல்லாஹ் இப்னு ரவாஹா(ரலி) இயற்றிய பின்வரும் கவிதையை எடுத்துக் கூறினார்கள்.
'எங்களிடம் இறைத்தூதர் இருக்கிறார்கள். ஃபஜ்ரு நேரம் வந்ததும் அவனுடைய வேதத்தை அவர்கள் ஓதுகிறார்கள். நாங்கள் வழிகேட்டில் இருந்த பின் எங்களுக்கு அவர்கள் நேர்வழி காட்டினார்கள். அவர்கள் கூறியது நடந்தேறும் என்று எங்கள் உள்ளங்கள் உறுதியாக நம்புகின்றன. இணை வைப்பவர்கள் படுக்கையில் அழுந்திக் கிடக்கும்போது அவர்கள் படுக்கையிலிருந்து எழுந்து தொழுவார்கள்.
Volume :1 Book :19

3926. ஆயிஷா(ரலி) அறிவித்தார்.
இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்கள் மதீனாவுக்கு வருகை தந்தபோது அபூ பக்ர்(ரலி) அவர்களுக்கும் பிலால்(ரலி) அவர்களுக்கும் காய்ச்சல் கண்டிருந்தது. அவ்விருவரிடமும் நான் சென்று, 'என் தந்தையே! எப்படியிருக்கிறீர்கள்? பிலால் அவர்களே! எப்படியிருக்கிறீர்கள்" என்று கேட்டேன். அபூ பக்ர் அவர்களுக்கு காய்ச்சல் ஏற்படும்போது அவர்கள் பின் வரும் கவிதையைக் கூறுவார்கள்:
காலை
வாழ்த்துக் கூறப்பெற்ற
நிலையில்
ஒவ்வொரு மனிதனும்
தம் குடும்பத்தாரோடு
காலைப் பொழுதை அடைகிறான்....
(ஆனால்,)
மரணம் - அவன் செருப்பு வாரை விட
மிக அருகில் இருக்கிறது
(என்பது -
அவனுக்குத் தெரிவதில்லை)

பிலால்(ரலி) காய்ச்சல் நீங்கியதும் வேதனைக்குரல் எழுப்பி,
'இத்கிர்' (நறுமணப்) புல்லும்
'ஜலீல்' (கூரைப்) புல்லும்
என்னைச் சூழ்ந்திருக்க..
(மக்காவின்) பள்ளத்தாக்கில்
ஓர் இராப் பொழுதையேனும்
நான் கழிப்பேனா?...
'மஜின்னா' எனும்
(மக்காவின் இனிப்புச்சுனை) நீரை
ஒரு நாள் ஒரு பொழுதாவது
நான் பருகுவேனா...?
(மக்கா நகரின்)
ஷாமா, தஃபீல் மலைகள்
(இனி எப்போதாவது)
எனக்குத் தென்படுமா?...
என்ற கவிதையைக் கூறுவார்கள்.

உடனே, நான் இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, (அவர்களின் நிலையைத்) தெரிவித்தேன். அப்போது நபி(ஸல்) அவர்கள், 'இறைவா! நாங்கள் மக்காவை நேசித்தது போல் அல்லது அதை விட அதிகமாக மதீனாவை எங்கள் நேசத்திற்குரியதாக ஆக்கு! மேலும் இவ்வூரை ஆரோக்கியமானதாகவும் ஆக்கு! எங்களுடைய (அளவைகளான) 'ஸாவு', 'முத்து' முதலியவற்றில் (எங்கள் உணவில்) எங்களுக்கு நீ அருள் வளத்தை வழங்கு! இங்குள்ள காய்ச்சலை இடம் பெயரச் செய்து அதை 'ஜுஹ்ஃபா' என்னுமிடத்தில் (குடி) அமர்த்திவிடு" என்று பிரார்த்திதார்கள்.
Volume :4 Book :63