கும்பகோணததில் ஆரிய திராவிடம்....

ஒரு வேலையாக கும்பகோணம் சென்று செல்வம் தியேட்டர் ஸ்டாப்பில் இறங்கி நடக்க ஆரம்பித்தேன். வந்த வேலை சீக்கிரமே முடிந்தது. சரி ஊருக்கு செல்லலாம் என்று பஸ் ஏற வந்தால் 'நித்யஸ்ரீ பாடுகிறார்' என்ற ஒரு போர்டை பார்த்தேன். உள்ளே கச்சேரியும் ஆரம்பமாகி இருந்தது. 'கண்ணோடு காண்பதெல்லாம்....' 'சௌக்கியமா?...' பாடல்களை எல்லாம் கேட்டதால் நாமும் சென்று கேட்போமே என்று அரங்கத்தினுள் சென்றேன். இலவசம் என்று நினைத்தேன். ஆனால் 100 ரூபாய் டிக்கெட்டை என்னிடம் கட்டி விட்டார்கள். வேறு வழி இல்லாமல் உள்ளே சென்று உட்கார்ந்தேன்.



நித்யஸ்ரீ தெலுங்கு கீர்த்தனைகள் சிலவற்றை மிகவும் சுவாரஸ்யமாக பாடிக் கொண்டிருந்தார். அந்த அரங்கத்தில் இருந்த அனைவருமே ரொம்பவும் ரகித்து பாடலைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தனர். 'தலையை ஆட்டும் புரியாத கூட்டம்...' என்ற வைரமுத்துவின் வரிகள்தான் எனக்கு ஞாபகம் வந்தது. அங்கு அமர்ந்திருந்த ரசிக கூட்டததை ஒரு தரம் நோட்டம் விட்டேன். எங்கும் மடிசார் மாமிகள் குடும்ப சகிதம் வந்திருந்தனர். அரஙகு நிரம்பி இருந்தது. அந்த கூட்டத்தில் நான் ஒருவன் மட்டுமே முஸ்லிம் என்று நினைக்கிறேன். போய் விடலாமா என்று எழுந்தபோது 100 ரூபாய் ஞாபகம் வரவே இரண்டு மூன்று பாடல்களை கேட்டு விட்டு செல்வோம் என்று திரும்பவும் உட்கார்ந்து விட்டேன். பிராமண குடும்பங்களை தவிர வேறு யாரும் அங்கு இல்லை என்பதையும் பிறகு தெரிந்து கொண்டேன்.

அங்கு நான் அமர்ந்திருந்த சூழல் என்னை அது தமிழகம் என்றே நினைக்கச் சொல்லவில்லை. அந்த அளவு உடை நிறம் பேச்சு ஜாடை என்று அனைத்திலுமே வேறுபட்ட கோணத்தையே பார்த்தேன். அங்கொன்றும் இங்கொன்றும் ஒரு சிலரை பார்ப்பதற்கும் ஒட்டு மொத்தமாக சில ஆயிரம் பேர்களை ஓரிடத்தில் பார்ப்பதற்கும் வித்தியாசம் இருக்கிறதல்லவா?

ஏன் இத்தனை காலம் ஆகியும் ஆரிய திராவிட பிரச்னை ஓயவில்லை என்பதை அங்கு கண்டு கொண்டேன். ஆரியர்கள் வெளி நாட்டிலிருந்து தமிழகம் வந்து 2000 வருடங்களுக்கு மேலாகியும் உள்ளூர் மக்களோடு திருமண உறவு வைத்துக் கொள்ளாததனால் ஒரே மதத்தைப் பின் பற்றும் இவர்களிடையே இன்று வரை பிளவு இருந்தே வருகிறது. அன்னிய மதம் என்று இவர்களால் சொல்லப்படும் இஸ்லாமியர்கள் இந்த திராவிடர்களோடு பெண் கொடுத்து பெண் எடுத்து இந்த மண்ணின் மைந்தர்களாக மாறி விட்டனர். இந்த தமிழகம் இஸ்லாத்தையும் தனது மார்க்கமாக சுவீகரித்துக் கொண்டது. இன்று வரை யாரும் இஸ்லாமியர்களைப் பார்த்து'நீ அந்நிய தேசத்துக் காரன்' என்று சொன்னதில்லை. இநதுத்வாவாதிகள் கூட 'முஸ்லிம்களை தாய் மதம் திரும்ப வைக்க வேண்டும்' என்ற கோரிக்கையைத்தான் வைக்கிறார்கள். இவர்களும் முஸ்லிம்களை அந்நியர்கள் என்று பார்ப்பதில்லை.

ஆனால் ஆரியர்களை 3000 வருடங்கள் கடந்த பின்பும் ஒரே மதத்தைப் பின்பற்றியும், ஒரே மொழியையும் பேசும் திராவிடர்கள் இன்றும் இவர்களை அந்நியப் படுத்தியே பேசுகின்றனர். இதற்கு ஆரியர்கள் தங்களை மேன்மக்களாக கருதியதும், திராவிடர்களை தீண்டத்தகாதவர்களாக ஆக்கியதும் காரணமாக இருக்கலாம்.

என்னோடு அலுவலகத்தில் ஒன்றாக வேலை செயயும் எகிப்தியரை சில நேரங்களில் நோட்டம் விடுவது உண்டு. தாங்களே சிறந்த அறிவாளி என்றும் மிகச் சிறந்த நாகரிகத்துக்கு சொந்தக்காரர்கள் என்றும் அவ்வப்போது சொல்லிக் கொள்வான். இவர்கள் இஸரவேலர்களின் வழிவந்தவர்கள்.

'இஸராயீலின் மக்களே! உங்களுக்கு நான் வழங்கிய அருட்கொடையையும் உலக மக்கள் அனைவரையும் விட உங்களை நான் மேன்மைபடுத்தியிருந்ததையும் எணணிப் பாருங்கள்.'
-குர்ஆன் 2:47

இஸ்ரவேலர்களுக்கு வழங்கிய ஆட்சி, அதிகாரம், பொருள் வசதி போன்ற சிறப்புகளையே இறைவன் இங்கு குறிப்பிடுகிறான். ஆனால் இவர்களோ பிறப்பிலேயே தாங்கள்தான் உயர்ந்தவர்கள் என்று பின்னாளில் நினைக்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள. இந்த எண்ணம் இன்றைய நம் நாட்டு பிராமணர்களிடமும் இருந்து வருவதை இன்றும் நாம் காணலாம். எகிப்தியர்களின் நடை உடை பாவனை அனைத்தும் நம் நாட்டு பிராமணர்களை ஒத்தே இருக்கும். யூதர்களின் ஒரு பிரிவே ஆரியர்கள் என்றும் அதில் ஒரு பிரிவே நம் நாட்டு பிராமணர்கள என்றும் ஆராய்ச்சி முடிவுகள் சொல்கின்றன. இன்று வரை இந்துத்வாவாதிகள் இஸ்ரேலோடு நெருங்கிய தொடர்பு வைத்திருப்பதையும் நான் இங்கு பார்க்கலாம்.

ஆரியர்களின் வருகைக்கு முன்பு நமது தமிழகத்தில் ஏக இறைவனையே வணங்கி வந்திருக்கின்றனர். சில கிராமங்களில் 'ஒப்பிலியப்பன்' என்று இறைவனை அழைக்கும் பழக்கம் இன்றும் உள்ளது. ஒப்புவமை இல்லாதவன் இறைவன் என்ற சொல்லே ஒப்பிலியப்பனாக மருவியுள்ளது. 'ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்' என்ற திருமூலர் மந்திரமும் ஏக இறைவனை பறைசாற்றுகிறது. சிவன் என்பதும் ஓரிறையே குறிப்பதாகவும் ஆரியர் வருகைக்கு பிறகே சிவனுக்கு உருவமும் சிவலிங்கமும் உண்டானதாக படிக்கிறோம். உருவம், அருவம், அருவுருவம் என்று நம் முன்னோர்கள் இறைவனை பலவாறாக உருவகப்படுத்தியிருந்திருக்கின்றனர்.

அடுத்து நெருப்பை கடவுளாக வணங்கும் பழக்கமும் தமிழர்களாகிய நமது முன்னோர்களிடம் இல்லை. ரிக் வேதத்தில் 'அக்னி' என்ற கடவுள் பல இடங்களில் கூறப்படுகிறது. இப்படி நெருப்பை வணங்குபவர்கள் ஈரானிலும், ஆர்மீனியாவிலும் அதை ஒட்டிய பகுதிகளிலும் இருந்ததாக அகழ்வாராய்ச்சிகள் கூறுகின்றன. ஆரியர்களின் பூர்வீகம் இந்த நாடுகளாக இருந்திருக்கலாம்.




ரஷ்யாவில் பனி படர்ந்த தெற்கு சைபீரிய பகுதியில் 4,000 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய ஆரிய நகரம் கண்டு பிடிக்கப்பட்டுள்ளது. கஜகிஸ்தான் எல்லையை ஒட்டிய இந்தப் பகுதியில் இந்த நகரம் ஆரிய இனத்தினரால் உருவாக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்று கருதப்படுகிறது. ஐரோப்பாவில் மேற் கத்திய நாகரிகப் பரவலின் ஆரம்ப காலத்தில் இந்த நகரம் உருவாகியிருக்கலாம் என்று தொல்லியல் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கருதுகின்றனர்.

எகிப்தில் பிரமிடுகள் கட்டப்பட்ட காலத்துக்கு சற்று பிந்தைய கால கட்டத்தில் இந்த நகரம் உருவாகியிருக்கலாம். பி. பி. சி. தொலைக்காட்சியில் தொடரை வழங்கி வரும் பெத்தனி இது குறித்துக் கூறுகையில், இந்த நாகரிகம் கிரேக்க நாகரிகத்துக்கு போட்டியானதாக இருந்திருக்கலாம். இந்த நகரில் மட்டும் சுமார் 2,000 பேர் வரை வசித்திருக்கலாம் என்றார். இந்த நகர கண்டு பிடிப்பு குறித்து பெத்தனி கூறுகையில், பண்டைய பல இந்திய வேதங்களிலும் குதிரைகளைப் பலி கொடுப்பது குறித்தும், இறந்த தலைவனின் உடலுடன் அவனது குதிரையும் கொன்று புதைக்கப்பட்ட விவரங்களும் உள்ளன. இங்கு கிடைத்துள்ள ஆதாரங்களுக்கும் அந்த வேதங்களுக்கும் அதிக ஒற்றுமை உள்ளது என்றார். இவர் லண்டனின் கிங்க்ஸ் கல்லூரியில் வரலாற்றுத்துறை ‘விசிட்டிங்’ பேராசிரியையாகவும் உள்ளார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.



பிராமண குடும்பத்தோடு எனக்கு சின்ன வயதிலிருந்தே தொடர்பு உண்டு. எனது தாத்தாவின் நண்பர் ஓய்வு பெற்ற பிராமண ஆசிரியர். எனக்கு டியுசன் எடுக்க அந்த ஆசிரியர் ஒத்துக் கொண்டார். தினமும் 5 மணியிலிருந்து இரவு எட்டு மணி வரை அந்த ஆசிரியரின் வீட்டில்தான் எனக்கு பாடம். இது கிட்ட்ததட்ட நான் ஒன்றாம் வகுப்பிலிருந்து ஏழாம் வகுப்பு படிக்கும் வரை தொடர்ந்தது. அந்த ஆசிரியரின் மனைவிக்கு மூன்று பெண் குழந்தைகள். ஆண் குழந்தை கிடையாது. எனவே என்னிடம் அவர் மிகவும் பாசமாக நடந்து கொள்வார். வீட்டில் செய்யும் பலகாரங்கள் எல்லாம் எனக்கும் வந்து விடும். எனது தாத்தா கொடுக்கும் டியூஷன் பீஸை ஓசியில் பலகாரங்கள் தின்றே சரி கட்டியிருப்பேன் என்று நினைக்கிறேன்.

நவராத்திரி அன்று அவர்கள் வீட்டில் கொலு வைப்பார்கள். என் வயதையொத்த எனது ஆசிரியரின் இளைய மகளும் நானும் சேர்ந்து கொலு பொம்மைகளை எல்லாம் துடைத்து அழகாக அடுக்கி வைப்போம். கொலுவுக்கு வரும் அவரது உறவினர்கள் என்னிடம் 'அம்பி உன் பேர் என்னப்பா?' என்று கேட்பர். இஸ்லாமிய பெயரை கேட்டவுடன் முகத்தை சுளித்துக் கொண்டு போன ஒரு சில மாமிகளும் உண்டு. கொலுவில் உள்ள ஒரு பொம்மை அழகாக தோன்றவே ஒன்றை ஆசிரியரிடம் கேட்டேன். அவரும் தந்தார். எனது வீட்டிற்கு சென்று எனது தாயாரிடம் பெருமையாக அதைக் காண்பித்தேன். உடன் எனது தாயின் முகம் சிவந்தது. 'இது போன்ற பொம்மைகளை எல்லாம் நாம் வைத்துக் கொள்ளக் கூடாது. அவர்களிடமே திரும்ப கொடுத்து விடு' என்று கண்டிப்புடன் கூறி விட்டார். அந்த வயதில் 'ஏன் இவ்வளவு கோபப்பட்டார்' என்ற விபரம் எனக்கு அப்போது விளங்கவில்லை.

சரி..இனி அரங்குக்கு வருவோம். புரியாத பாஷையில் பாடிக் கொண்டிருக்கிறாரே என்று எழும்ப எத்தணித்தபோது தமிழ் பாடல்களை பாடத் துவங்கினார் நித்யஸ்ரீ. திரும்பவும் உட்கார்ந்தேன். சில பாடல்களை கேட்டு விட்டு நேரமானதால் அரங்கை விட்டு திரும்பவும் தமிழ் நாட்டுக்குள் நுழைந்தேன். :-)