வட மாநிலங்களில் வறுமையின் பிடியால் ரேஷன் பொருட்கள் வாங்க க்யூவில் நிற்கின்றனர். தங்களின் இடத்தை ரிசர்வ் செய்வதற்காக பொருட்களை அடையாளப்படுத்தி வைத்துள்ளனர். இன்று மட்டும் நாடு முழுவதும் கொரோனா தொற்றுக்கு உள்ளானவர்கள் 60 ஆயிரத்து 975 என்கிறது சன் டிவி.
இதைப் பற்றி எல்லாம் கவலை கொள்ளாமல் நம்ம அண்ணாத்தெ மயிலோடு விளையாடிக் கொணடுள்ளார்.
2 comments:
ஆம் மயிலோடு விளையாடும் போதுதான் மன ஆறுதல் கிடைக்கும்.
70 ஆண்டுகளாக நாடடை பாழாக்கிய காங்கிரஸ்காரன் செய்த நாசத்தை விரைவில் சீர்படுத்த
திட்டங்கள் தீட்டி செயல்படுத்தி வருகின்றாா் நமது பிரதமா் திரு.நரேந்திர மோடி அவர்கள்.
முடிந்தால் தடுத்து பாா் சு...ன்.
அடுத்த பிரதமரும் ஐயா தான் ....அண்ணாத்த தான் திரு.மோடிஜி அவர்கள்தான்.
இந்தியாவின் ஒரு மாநிலமான காஷ்மீரில் இருந்து அரேபிய மத காடையர்களால் அநியாயமாக விரட்டப்பட்ட இந்துக்களின் கண்ணீா் கதை ?
என்று அவர்கள் தாய் மண்ணில் குடியேறுவார்கள் ? சுவனப்பரியன் என்றாவது இந்துக்களின் கண்ணீா் குறித்து ஒரு பதிவை போட்டிருப்பாரா ? முஸ்லீம்கள் எல்லாம் ......?
30 Years After Genocide, Will Kashmiri Pandits Be Rehabilitated In Their Homeland
Healing touch eludes our front-line terrorist victim family three decades on, the tearful saga continues, as our wounds are still raw, will they heal any-time?
Despite the cries and sorrow of the Kashmiri Pandit families affected by the terrorism in Kashmir, the governments have not been able to embalm our inflicted wounds. Our tales of suffering still continue even after three decades of our forced exile. We have not only lost our near and dear ones but had to abandon our homes and hearths in this backdrop. We did not walk out of the valley, நாங்கள் காஷ்மீரை விட்டு வெளியேற்றப்பட்டோம்.உயிருக்கு பாதுகாப்பு வேண்டி காஷ்மீரைவெிட்டு ஒடினோம். but were forced to flee for safety and security of the rest of the family members after the martyrdom of my father and younger brother.
Exactly three decades after we were displaced and rendered homeless, the tears in our eyes have still not dried. We have managed to get along our lives with steely-grit and determination, but a mere mention of those horrific days, enough to break the carefully put together composure, the agony, the helplessness and the anger directed, more towards the government for their callous attitude and a little towards fate and destiny.
It has been 30 years since tragedy struck our house hold, but for us time seems to have stood still by our side. Our family trauma is too well known to need a repetition, as the family has been a front-line victim of terrorism. We did not only loose two male family members, but quite a lot of property, looted away by the militant kidnapers, leaving almost destitutes.
The devastation also lead to disintegration of a once solid family. The then young widow of my slain younger brother, Usha got employed in Telecom Department in place of her husband. Now she is retired. Her daughter Promila, then one and a half year old has now been married for the past four years.
Post a Comment