நான்அதிகம் நேசிக்கும் நாடு எனது தாய்மண் தான்!

திரு அரிசோனன்!

// ஜனாப் சுவனப்பிரியன்!
அப்படிப்பட்ட, இஸ்லாமிய நாட்டிற்கு, ஷாரியாப்படி நடத்தப்படும் நாட்டிற்கு நீங்கள் செல்லத் தயாரா, அல்லது நீங்கள் குறிப்பிடுவது போன்ற, இந்துக்களால் ஆட்சி செய்யப்படும், //முஸ்லிம்கள் இரண்டாந்தர குடி மக்களாகத்தானே நடத்தப்படுகின்ற// இந்தியாவில் இருக்க விரும்புகிறீர்களா?//


எனது தாய் நாடான இந்தியாவில் இருப்பதற்கு யாருடைய அனுமதியையும் பெற தேவையில்லை நண்பரே! எனது தாய் நாடு பல வலிகளை எனக்குள் கொடுத்துள்ளது. அது மாறாத பல ரணங்களை என்னுள் ஏற்படுத்தியுள்ளது. இருந்தாலும் எனது தாய் மண்ணை நேசிப்பதிலோ இந்த மண்ணை காப்பதிலோ எள் அளவும் பின் வாங்க மாட்டேன். ஒருவன் தனது தாய் நாட்டை நேசிப்பதென்பது அவனது ரத்தத்தில் ஊறிய ஒன்று. அது ஒருவரால் சொல்லிக் கொடுத்து வருவதில்லை.

சவுதிக்கு பணி நிமித்தம் வந்ததில் பல சௌகரியங்களை நான் பெற்றுக் கொண்டாலும் தாய் நாட்டை அதுவும் தமிழக மண்ணை விமானம் மிதித்தவுடன் எனது உடம்பினுள் ஏற்படும் ஒரு புத்துணர்ச்சிகளை வார்த்தைகளால் வடிக்க இயலாது. அலுவலக அறை, சமையல் அறை, படுக்கை அறை, ஏன் கழிவறை கூட சவுதியில் அவ்வளவு சுத்தமாகவும், மணத்துடனும் இருக்கும். ஆனால் இந்த சுத்தத்திலும் மணத்திலும் ஒரு அந்நியமே தென்படும். தமிழகத்தில் விமான நிலையத்தை விட்டு வெளியேறியவுடன் பணம் பிடுங்கும் சுங்கத் துறையினரும், பிச்சைக்காரர்களும், தெருவோர குடிசைவாசிகளும், பேரூந்து நிலைய மூத்திர வாசனையும், பலரின் வியர்வையின் துர்நாற்றமும் ஒரு வித அயற்சியை தந்தாலும் இது நான் பிறந்த மண் என்று நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொண்டு நான் செல்கிறேன். இங்கு எனக்கு எந்த கட்டுப்பாடும் கிடையாது. ஆனாலும் நான் சவுதியில் எந்த கட்டுப்பாடுகளோடு இருந்தேனோ அதே கட்டுப்பாடுகளை எனது தாய் நாட்டிலும் பின்பற்றுகிறேன்.

பல தலைமுறைகளாக எந்த கஷ்டமும் இன்றி இறைவன் எங்களின் குடும்பத்தை நலமாகவே வைத்துள்ளான். உற்றார் உறவினர் அக்கம் பக்கத்தினர் இந்து கிறித்தவ நண்பர்கள் என்று பலரையும் நல்லவர்களே எங்களைச் சுற்றி உள்ளனர். ஆனால் நானும் எனது குடும்பமும் மட்டுமே நன்றாக இருந்து விட்டால் போதுமா?

இஸ்லாத்தை ஏற்று அரபு பெயரை வைத்த ஒரே காரணத்திற்காக 'தீவிரவாதி' என்ற பழிச் சொல்லை சுமந்து 10 வருடம் 15 வருடம் என்று வெறும் விசாரணைக் கைதிகளாகவே காலம் தள்ளும் எத்தனையோ குடும்பங்களை நான் சந்தித்துள்ளேன். 10 வருடம் அவனது இளமை எல்லாம் கழிந்தவுடன் 'நிரபராதி' என்ற பெயருடன் வெளி வரும் அவனை இந்த சமூகம் ஏற்றுக் கொள்ளுமா? முன்பு 'தீவிரவாதி' என்று கொட்டை எழுத்தில் முதல் பக்கத்தில் பிரசுரித்த நமது நாளேடுகள் இவனது விடுதலையையும் போடலாம் தானே! அப்படி போட்டதா?

இன்றில்லா விட்டாலும் இன்னும் பல ஆண்டுகள் கழித்தாவது இந்த இஸ்லாமியனை எனது தாய் நாடு புரிந்து கொண்டு அரவணைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் காலம் தள்ளும் பல கோடி இஸ்லாமியர்களில் நானும் ஒருவன். எனவே வெளி நாடுகள் பல சொர்க்கபுரியாகவே இருந்தாலும் எனது தாய் நாட்டுக்கு ஈடாக முடியாது என்பதை சொல்லிக் கொள்கிறேன்.

எனது மூதாதையர்கள் வாழ்ந்த பூமி: இன்று நான் வாழ்ந்து வரும் பூமி: நாளை எனது குழந்தைகள் தங்களின் வாழ்வை துவக்கப் போகும் இந்த பாரத பூமி என்றுமே எங்கள் தாய் நாடுதான் என்று சொல்லிக் கொள்கிறேன். அதற்கு ஈடு இணை வேறு நாடுகளை என்னால் கற்பனை செய்து கூட பார்க்க முடியவில்லை என்பதையும் பதிவு செய்கிறேன். ஆனால் வருங்காலமும் இதே போன்ற இன்பத்தை இந்த நாடு பெற வேண்டுமானால் அனைத்து மக்களையும் அரவணைத்துச் செல்கின்ற ஒரு தன்னலமற்ற தலைவரை ஒரு இயக்கத்தை நமது நாடு பெற வேண்டும். அதில்தான் நமது நாட்டின் வெற்றி அடங்கியுள்ளது.